جی پلاس؛

روزهای تنهایی امام در نجف چگونه گذشت؟

آیت الله رسولی محلاتی درباره روزهای اولی که امام به نجف رفته بودند و به غیر از حاج آقا مصطفی کسی از نزدیکانشان اطرافشان نبود، به نقل خاطره پرداخته است.

لینک کوتاه کپی شد

به گزارش خبرنگار جی پلاس، مرحوم آیت الله سید هاشم رسولی محلاتی درباره ایام توقف امام در کربلا و روزهای اقامت ایشان در نجف اشرف در روزهای اول تبعیدشان به عراق و نبود هیچ شخصی از نزدیکانشان به غیر از حاج آقا مصطفی؛ و کیفیت خوراک و زندگی امام، در حالی که با توجه به سنشان نیاز به مراقبت داشتند، به نقل خاطره پرداخته است:

 

در مدت توقف امام خمینی(س) در کربلا، ما مهمان بودیم و روزهای اول ورود به‌‎ ‎‌نجف اشرف نیز اطلاعی از وضع غذا و مسئولان تهیۀ غذا نداشتیم. تا اینکه‌‎ ‎‌پس از چند روز، ضمن مسئولیت های دیگری که به عهدۀ اینجانب بود،‌‎ ‎‌مسئولیت تدارکات خانه را نیز به من محول فرمودند. این بدان جهت بود که‌‎ ‎‌از خانواده و نزدیکان ایشان، جز حاج آقا مصطفی خمینی، کسی نزد ایشان‌‎ ‎‌نبود و آن مرحوم نیز با توجه به اشتغالاتش به این کارها نمی رسید. این تنهایی‌‎ ‎‌امام، تا حدود چهار ماه پس از ورود به نجف اشرف ادامه داشت که رژیم برای‌‎ ‎‌رفتن خانوادۀ محترم، هر روز مانع تازه ای ایجاد می کرد. به هر صورت ما که‌‎ ‎‌مأمور تهیه و تدارک مایحتاج منزل بودیم، هر روز با خادم خانه برای خرید به‌‎ ‎‌بازار حویش که نزدیک منزل امام بود، می رفتیم و مایحتاج آن روز را تهیه‌ ‎‌می کردیم و تحویل آشپز می دادیم.

 

باز هم بخوانید:

در دو نامه امام خطاب به حاج احمدآقا بر چه نکاتی تاکید شده بود؟

موضوع حکم امام به داریوش فروهر چه بود؟

روزی که حجت الاسلام کروبی مامور اجرای حکم امام شد/ محتوای حکم چه بود؟

موضوع نامه امام به مهندس موسوی چه بود؟

احکامی که امام در ۲۳ اسفند صادر کردند

موضوع نامه امام به آیت الله سید روح الله خاتمی چه بود؟

 

روزهای اول، یکی دو بار از امام پرسیدم‌‎ ‎‌که: «ناهار چه می خورید؟» یا «شام چه میل می کنید؟» و امام هم چیزی‌‎ ‎‌می گفتند. ظاهراً بار سوم بود که امام مانند همیشه با همان صراحت و قاطعیت‌‎ ‎‌فرمودند: از این به بعد دیگر راجع به غذا و شام و ناهار از من چیزی نپرسید و‌‎ ‎‌هرچه خواستید، درست کنید. من هم مانند شما هرچه بود می خورم! و عملاً‌‎ ‎‌نیز تا مدتی که من در خدمت ایشان بودم (حتی چنانکه اطلاع دارم، بعد از آن‌‎ ‎‌نیز) این شیوه را در زندگی داشتند و معمولاً در مورد غذا و کمّ و کیف آن‌‎ ‎‌اظهارنظر نمی کردند. اگرچه در مورد نظافت و جهات بهداشتی آن،‌‎ ‎‌حساسیت خاصی داشتند.

 

 

برشی از کتاب آیینه حسن؛ خاطراتی از ویژگیهای ممتاز امام خمینی (س) در امور فردی و اجتماعی؛ ص ۱۰۴-۱۰۵؛ چاپ هفتم (۱۳۹۲)؛ ناشر: موسسه چاپ و نشر عروج.

دیدگاه تان را بنویسید