به گزارش ایرنا، بی مهابا به پیش می رانند، بودن در عین نبودن، ذره ذره از خود تهیشان می کند، همانهایی که در جستجوی آنچه دارند بر گرد مدار نیستی می گردند، غافل از اینکه خانه دوست در چند قدمی است، مشروط به آنکه چشم دل باز کنند تا جان بیینند.
آنطرف تر چشم هایی همیشه نگران با دستانی چروکیده به درهای بسته دوخته شده تا شاید همانانی که سالیان دراز با خون دل و شیره جان رشدشان داده به سراغش بیایند و تنها لحظه ای او را میهمان نگاهشان کنند.
اما امروز اینجا در دیار کریمان و درست در عنفوان عصر حواشی، شیرمردی که اصل را به فرع نفروخته و گرفتار و سردرگم حاشیه ها نشده، بنیادی را اساس نهاده که تحسین هر ببیننده ای را بر می انگیزد.
او بنیادی را بنا نهاده که هر فرد باید ریشه آن را در دل و جانش می کاشت و لحظه به لحظه تیمار می کرد.
'غلامرضا محمدی' مردی که به یقین بانوی مهربانی به او مهر ورزیدن و دوست داشتن را آموخته است، مردی که بنیاد بین المللی مادر را به بهانه تکریم مادران سرزمینش و حتی فراتر از آن بنا نهاد و دوست داشتن را برای آنهایی که عشق را فراموش کرده اند، حجی کرد.
غلامرضا محمدی با تدوین نقشه راه یکصد ساله برای بنیاد بین المللی مادر و ثبت آن در بیش از 100 کشور جهان، سر آن دارد که یادمان بیاورد اصل، و اساس در زندگی هر فرد چیست، او در این عصر حواشی برای از حرکت در مسیر مهر نقشه راه دارد و اصلش را به دست فراموشی نسپرده است.
او که بی گمان در دامان بانوی آب و آیینه رشد یافته و شیره جان فرشته ها را نوش کرده که اکنون دست بوس مادران است.
مردی از شیرمردان دیار فارس در ابتکاری زیبا و قابل افتخار، چراغ پر فروغ بنیاد بین المللی مادر را از شهرستان شیراز برافروخت و به بیش از یکصد کشور جهان رساند.
اکنون و در عصر فراغت از بودن، حضار شرکت کننده در همایش تکریم از مادران کرمان، اشک های غفلت و شاید عشق یکدیگر را به نظاره نشستند.
حالا بنیاد بین المللی مادر آنقدر ریشه دوانیده که مراکز علمی و دانشگاهی در این مهم ورود کرده اند و در راستای تبیین هدف والای این بنیاد بین المللی که تبیین جایگاه و نقش مادر و معرفی وظیفه مادر در قبال فرزندان و جامعه و وظیفه متقابل فرزندان و جامعه در قبال مادر است، دست به اقدامات علمی پژوهشی زده اند.
و امروز دیار کریمان نظاره گر یکی از شاخص ترین اقدامات بنیاد بین المللی به عنوان تجلیل از مقام مادر بود.
امروز فرزندان دیار مهر و مهربانی در سالن همایش های بیمارستان پیامبر اعظم (ص) بر دست و پای مادرانشان بوسه زدند و همنوا با آنانی که در فراق مادران از دست رفته شان ضجه می کردند، اشک ریختند.
اینجا حاشیه ای در کار نبود و آنچه جلوه می کرد اصل زندگی بود که در دست و نگاه مادر خلاصه می شد و این بوسه ها خوابی در اوج بیداری بود که به رسیدن تعبیر می شد.
به امید گسترش این مهر جاودان
خبرنگار و انتشار دهنده: نجمه حسنی*
3029
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.