اگر چه توقع این بود در رقابت های انتخاباتی، رقبای دولت مستقر، با ارائه برنامه های مدون، مردم را به داوری و قضاوت در مورد عملکرد دولت فرا بخوانند اما به دلیل نبود برنامه توسط نامزدها، کلیدواژه های سخنان آنها، سوتیترهای برنامه های آتی آنان در اداره کشور تعبیر می شود.
اگرچه توفیقات دولت یازدهم در زمینه های سیاسی (بین المللی- داخلی) اقتصادی، فرهنگی و... طرفداران دکتر روحانی را امیدوار به اقبال عمومی و تدوام دولت تدبیر و امید می کرد اما بودند تحلیل گرانی که کندی خروج از رکود با وجود کنترل و مهار تورم، بیکاری جامعه جوان جدای از موفقیت دولت در ایجاد اشتغال(1)، عدم بهبود معیشت قشر ضعیف و محروم و... را پاشنه آشیل دولت در کارزار تبلیغاتی میدانستند تا حدی که این دست مسائل اقتصادی، کاندیدای اصولگرای صحنه انتخابات را برای نقد بی رحمانه و تخریب، وسوسه و تحریک می کرد.
اما سوال اساسی این است چرا رقبای دولت نتوانستند با تکیه بر این مسائل دولت را از پای درآورند؟
اول: به نظر می رسد رقبای دولت تا حدودی در طرح مسئله موفق بودند، اما در ارائه راه حل عاجز. تنها نسخه تجویز شده از سوی آنان تاکید بر ترویج اقتصاد صدقه ای، پول پاشی در قالب وعده های فریبنده اقتصادی همچون افزایش سه برابری یارانه ها، نشان دادن سراب پرداخت کارانه(بیکارانه) و اشتغال برای 6 میلیون نفر از لشکر فزاینده بیکاران و افزایش 2 برابری درآمد دولت در صورت پیروزی بود. اما به راستی چرا این وعده های به ظاهر جذاب و فریبنده نتوانست حتی محروم ترین اقشار جامعه را وسوسه کند و اکثریت جامعه ایران به ان نه بگویند. این را می گویم چون میدانم شما هم شاهد عکس العمل های مردم درمواجهه با این وعده های تبلیغاتی در پای صندوق های رای بوده اید. در کردستان صحنه هایی از این دست زیاد نقل شده است، من فقط دو تای آن را نقل می کنم.
پیرمردی سالخورده در محله نایسر، یکی از مناطق حاشیه ای شهر سنندج، در انتخابات روز 29 اردیبهشت پای صندق رای می رود از او می پرسند:
-به چه کسی رای می دهی؟
- روحانی
-ما دو روحانی داریم یکی آقای رئیسی و یکی آقای روحانی
- آن روحانی که رییس جمهور است
گوشه هایی از مدارک و پول تو جیبی او پیداست، بازرس حاضر در شعبه به او می گوید:
-پدر جان مواظب باش مدارک و پولهایت را گم نکنی؟
-پول را نشان می دهد می گوید تمام دارایی ام 2 هزار تومان است چیزی ندارم که آن را به یغما ببرند اما رای من روحانی است.
راستی چرا؟
روایت دیگر از زبان معاون امور جوانان اداره کل ورزش و جوانان استان شنیدنی است او که خود شاهد ماجرا است می گوید: یکی از عوامل شعبه با رندی و با شوخی یا شاید هم جدی ، به رای دهنده ای امیدوار و سالخورده که به زحمت پای صندوق آمده بود، می گوید، کاندیدای ما 2 نفر است فلانی و فلانی.( 2 کاندیدای اصولگرا)
-نه، اینها که تو می گویی مثل دولت های نهم و دهم می خواهند یارانه ها را چند برابر کنند و همه ما را بیچاره کنند می خواهم به همین که الان هست رای بدهم.
-رو به فرزندش می کند و می پرسد، کی بود؟
-آقای روحانی
ذکر این 2 نمونه از آن جهت لازم است تا یادآوری شود که سپهر سیاسی ایران پر از ستاره های درخشانی است، ستاره هایی چون میرزا آقا دستفروش فهیمی که از طرف رییس جمهوری مورد تفقد قرار گرفت و چندین مورد دیگر.
دوم: مناطق مرزی کشور قاعدتا از نظر شاخص های توسعه یافتگی به نسبت مرکز کشور محروم تر هستند، درآمد سرانه آنها تعریفی ندارد، قطعا صنعتی نیستند، ارتزاق آنها در جدار مرز از طریق کشاورزی، دامداری و اندکی تجارت از طریق معابر مرزی صورت می گیرد ، منطقا باید این مناطق مجذوب وعده های اقتصادی و برنامه های پوپولیستی کاندیداها شوند، اما کافی است نگاهی به آمار رای دهندگان به آقای روحانی در حوزه های انتخابیه شهرستان های مرزی در کردستان بیاندازید تا مجبور شوید کلاهتان را به احترام آنها بردارید و در برابر عظمت و مسئولیت شناسی آنان سر تعظیم فرود آورید.
آمار رای دهندگان به آقای روحانی در شهرستان بانه 74.5 درصد، شهرستان سقز 82 درصد، مریوان 77.5 درصد و شهرستان سروآباد هم 72 درصد بوده است، در 98 روستای استان کردستان بالای 90 درصد به آقای روحانی رای داده اند، در واقع این یک' نه' بزرگ به وعده های واهی اقتصادی است و اقبال عمومی به تداوم دولت تدبیر، امید، خرد ورزی و عقلانیت است و البته یک 'نه' دیگر به اپوزیسون، گروههای معاند و تحریم کنندگان و .... است.
اتفاق دیگری در این دوره در حوزه انتخابیه استان کردستان رخ داده است که به نظر می رسد تحلیل گران اجتماعی و سیاسی باید به دقت آن را بررسی نمایند و ان هم تغییر اولویت های انتخاباتی در مناطق مرزی است.
بررسی های انجام شده در حدود 40 انتخابات گذشته در این مناطق، نشان می دهد بالاترین درصد مشارکت رای دهندگان مربوط به شوراهای اسلامی شهر و روستا است که جنبه محلی و منطقه ای دارد به زبانی دیگر اولویت مردم، شرکت در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا بوده و انتخابات ریاست جمهوری در اولویت های بعدی بوده است. لیکن در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و پنجمین دوره انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا در استان کردستان، اولویت اول مردم، شرکت در انتخابات ریاست جمهوری با 59 درصد مشارکت واجدین شرایط است و شرکت در انتخابات شوراها با 56 درصد مشارکت واجدین شرایط، در اولویت بعدی است، یعنی شرکت در انتخابات ملی بر شرکت در انتخابات محلی و منطقه ای ترجیح دارد ، به نظر حقیر این اتفاق، میمون و مبارک است و نشانی از خردمندی ، عقلانیت، توجه به وحدت و انسجام ملی و تعلق خاطر به سرزمین گهر بار ایران اسلامی است. امیدوارم دولت، تمام عزم خود را جزم کند تا شاخص های توسعه در منطقه به سرعت بهبود یابد.
این مردم در این نقطه از سرزمینمان شایسته بهترین خدمات هستند، دولت فراموش نکند که در همه شهرستان های کردستان حائز اکثریت شد و تعداد 98 روستا در استان کردستان بالای 90 درصد به تداوم دولت تدبیر و امید رای دادند و حالا چشم امید به تدبیر دولت برای توسعه، رفاه و آبادانی این استان دوخته اند.
پانوشت(1): بنا بر اعلام مرکز آمار ایران در دولت یازدهم سالیانه 6.4 برابر دولت دهم شغل ایجاد شده است.
پایان
* معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار کردستان
انتهای پیام اگرچه توفیقات دولت یازدهم در زمینه های سیاسی (بین المللی- داخلی) اقتصادی، فرهنگی و... طرفداران دکتر روحانی را امیدوار به اقبال عمومی و تدوام دولت تدبیر و امید می کرد اما بودند تحلیل گرانی که کندی خروج از رکود با وجود کنترل و مهار تورم، بیکاری جامعه جوان جدای از موفقیت دولت در ایجاد اشتغال(1)، عدم بهبود معیشت قشر ضعیف و محروم و... را پاشنه آشیل دولت در کارزار تبلیغاتی میدانستند تا حدی که این دست مسائل اقتصادی، کاندیدای اصولگرای صحنه انتخابات را برای نقد بی رحمانه و تخریب، وسوسه و تحریک می کرد.
اما سوال اساسی این است چرا رقبای دولت نتوانستند با تکیه بر این مسائل دولت را از پای درآورند؟
اول: به نظر می رسد رقبای دولت تا حدودی در طرح مسئله موفق بودند، اما در ارائه راه حل عاجز. تنها نسخه تجویز شده از سوی آنان تاکید بر ترویج اقتصاد صدقه ای، پول پاشی در قالب وعده های فریبنده اقتصادی همچون افزایش سه برابری یارانه ها، نشان دادن سراب پرداخت کارانه(بیکارانه) و اشتغال برای 6 میلیون نفر از لشکر فزاینده بیکاران و افزایش 2 برابری درآمد دولت در صورت پیروزی بود. اما به راستی چرا این وعده های به ظاهر جذاب و فریبنده نتوانست حتی محروم ترین اقشار جامعه را وسوسه کند و اکثریت جامعه ایران به ان نه بگویند. این را می گویم چون میدانم شما هم شاهد عکس العمل های مردم درمواجهه با این وعده های تبلیغاتی در پای صندوق های رای بوده اید. در کردستان صحنه هایی از این دست زیاد نقل شده است، من فقط دو تای آن را نقل می کنم.
پیرمردی سالخورده در محله نایسر، یکی از مناطق حاشیه ای شهر سنندج، در انتخابات روز 29 اردیبهشت پای صندق رای می رود از او می پرسند:
-به چه کسی رای می دهی؟
- روحانی
-ما دو روحانی داریم یکی آقای رئیسی و یکی آقای روحانی
- آن روحانی که رییس جمهور است
گوشه هایی از مدارک و پول تو جیبی او پیداست، بازرس حاضر در شعبه به او می گوید:
-پدر جان مواظب باش مدارک و پولهایت را گم نکنی؟
-پول را نشان می دهد می گوید تمام دارایی ام 2 هزار تومان است چیزی ندارم که آن را به یغما ببرند اما رای من روحانی است.
راستی چرا؟
روایت دیگر از زبان معاون امور جوانان اداره کل ورزش و جوانان استان شنیدنی است او که خود شاهد ماجرا است می گوید: یکی از عوامل شعبه با رندی و با شوخی یا شاید هم جدی ، به رای دهنده ای امیدوار و سالخورده که به زحمت پای صندوق آمده بود، می گوید، کاندیدای ما 2 نفر است فلانی و فلانی.( 2 کاندیدای اصولگرا)
-نه، اینها که تو می گویی مثل دولت های نهم و دهم می خواهند یارانه ها را چند برابر کنند و همه ما را بیچاره کنند می خواهم به همین که الان هست رای بدهم.
-رو به فرزندش می کند و می پرسد، کی بود؟
-آقای روحانی
ذکر این 2 نمونه از آن جهت لازم است تا یادآوری شود که سپهر سیاسی ایران پر از ستاره های درخشانی است، ستاره هایی چون میرزا آقا دستفروش فهیمی که از طرف رییس جمهوری مورد تفقد قرار گرفت و چندین مورد دیگر.
دوم: مناطق مرزی کشور قاعدتا از نظر شاخص های توسعه یافتگی به نسبت مرکز کشور محروم تر هستند، درآمد سرانه آنها تعریفی ندارد، قطعا صنعتی نیستند، ارتزاق آنها در جدار مرز از طریق کشاورزی، دامداری و اندکی تجارت از طریق معابر مرزی صورت می گیرد ، منطقا باید این مناطق مجذوب وعده های اقتصادی و برنامه های پوپولیستی کاندیداها شوند، اما کافی است نگاهی به آمار رای دهندگان به آقای روحانی در حوزه های انتخابیه شهرستان های مرزی در کردستان بیاندازید تا مجبور شوید کلاهتان را به احترام آنها بردارید و در برابر عظمت و مسئولیت شناسی آنان سر تعظیم فرود آورید.
آمار رای دهندگان به آقای روحانی در شهرستان بانه 74.5 درصد، شهرستان سقز 82 درصد، مریوان 77.5 درصد و شهرستان سروآباد هم 72 درصد بوده است، در 98 روستای استان کردستان بالای 90 درصد به آقای روحانی رای داده اند، در واقع این یک' نه' بزرگ به وعده های واهی اقتصادی است و اقبال عمومی به تداوم دولت تدبیر، امید، خرد ورزی و عقلانیت است و البته یک 'نه' دیگر به اپوزیسون، گروههای معاند و تحریم کنندگان و .... است.
اتفاق دیگری در این دوره در حوزه انتخابیه استان کردستان رخ داده است که به نظر می رسد تحلیل گران اجتماعی و سیاسی باید به دقت آن را بررسی نمایند و ان هم تغییر اولویت های انتخاباتی در مناطق مرزی است.
بررسی های انجام شده در حدود 40 انتخابات گذشته در این مناطق، نشان می دهد بالاترین درصد مشارکت رای دهندگان مربوط به شوراهای اسلامی شهر و روستا است که جنبه محلی و منطقه ای دارد به زبانی دیگر اولویت مردم، شرکت در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا بوده و انتخابات ریاست جمهوری در اولویت های بعدی بوده است. لیکن در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و پنجمین دوره انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا در استان کردستان، اولویت اول مردم، شرکت در انتخابات ریاست جمهوری با 59 درصد مشارکت واجدین شرایط است و شرکت در انتخابات شوراها با 56 درصد مشارکت واجدین شرایط، در اولویت بعدی است، یعنی شرکت در انتخابات ملی بر شرکت در انتخابات محلی و منطقه ای ترجیح دارد ، به نظر حقیر این اتفاق، میمون و مبارک است و نشانی از خردمندی ، عقلانیت، توجه به وحدت و انسجام ملی و تعلق خاطر به سرزمین گهر بار ایران اسلامی است. امیدوارم دولت، تمام عزم خود را جزم کند تا شاخص های توسعه در منطقه به سرعت بهبود یابد.
این مردم در این نقطه از سرزمینمان شایسته بهترین خدمات هستند، دولت فراموش نکند که در همه شهرستان های کردستان حائز اکثریت شد و تعداد 98 روستا در استان کردستان بالای 90 درصد به تداوم دولت تدبیر و امید رای دادند و حالا چشم امید به تدبیر دولت برای توسعه، رفاه و آبادانی این استان دوخته اند.
پانوشت(1): بنا بر اعلام مرکز آمار ایران در دولت یازدهم سالیانه 6.4 برابر دولت دهم شغل ایجاد شده است.
پایان
* معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار کردستان
کپی شد
