هیچ کس بیشتر از محمد بن سلمان در مورد احتمال ریاست جمهوری بایدن نگران نیست.
به گزارش جماران، فارن پالیسی در گزارشی نوشت: دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در تاریخ 20 مارس 2018 با «محمد بن سلمان» ولیعهد سعودی در دفتر بیضی شکل کاخ سفید در واشنگتن دست داد.
طی چند روز گذشته، پایتخت های کمی با اضطرابی مشابه ریاض، به ویژه پادشاه احتمالی آینده جوان و بی رحم آن یعنی «محمد بن سلمان» ولیعهد کنونی، منتظر نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بوده اند. اگرچه او به خوبی می داند که روابط آمریکا و عربستان سعودی هنوز هم به قدری بزرگ و مهم تلقی می شود که متوقف نم یشود، اما پیروزی قریب الوقوع جو بایدن به معنای پایان مصونیت منطقه ای است که دولت ترامپ به عربستان اعطا کرده است. سوابق حقوق بشری این کشور، اقدامات آن در یمن و تلاش های بی پروا برای جمع آوری نفوذ در منطقه خود به احتمال زیاد به عنوان زمینه هایی برای تنش لفاظی، خصوصاً با دولت بایدن که به دنبال سرمایه گذاری زیاد در خاورمیانه نیست، ظاهر خواهد شد.
ولیعهد عربستان دلایل بسیاری برای نگرانی دارد. او به خوبی دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و «جارد کوشنر» داماد و مشاورش را که طرفدار عربستان سعودی بود، به بازی گرفت، و آنها را متقاعد کرده بود که عربستان تمایل به خرید میلیاردها دلار اسلحه از آمریکا و مخالفت ایران است بنابراین مجاز است هر کاری می خواهد در منطقه انجام دهد. اما رئیس جمهور جو بایدن کمتر می تواند با عربستان سعودی همراه شود: او این کشور را «منفور» توصیف کرده، و خواستار پایان دادن به «جنگ فاجعه بار» در یمن و بازنگری در روابط ایالات متحده با ریاض شده است. سال گذشته بایدن به شورای روابط خارجی گفت: «اولویت های آمریکا در خاورمیانه باید در واشنگتن تعیین شود نه در ریاض.»
به نظر می رسد در دولت بایدن، این اولویت ها با بازگشت دوباره به توافق هسته ای، تنش با ایران را کاهش دهد. در این تلاش ها، یک رقیب جدید برای عربستان وجود خواهد داشت و آن «محمد بن زاید» از امارات متحده عربی است که قبلا روابط خود را با اسرائیل عادی کرده است، نسبت به محمد بن سلمان کمتر جسور و بی پروا است، و بنابراین ممکن است به نظر دولت بایدن شریک قابل اعتمادتری محسوب شود.
با فرض اینکه تهران به روابط نزدیک علاقه مند است و به دنبال توافق در مورد مسئله هسته ای است، به ویژه اگر با یک وعده مشابه باراک اوباما برای برقراری تعادل بیشتر در سیاست های ایالات متحده و دور ماندن از عربستان سعودی و بازی های منطقه ای ایران همراه باشد، تلاش های منطقه ای آمریکا به احتمال زیاد علیه ریاض خواهد بود. و با توجه به اینکه بایدن علاقه مند به دخالت کمتر در خاورمیانه است، دولت ممکن است دیگر تمایلی برای سرمایه گذاری آن همه وقت و توجه به عربستان را نداشته باشد. اینکه این فاصله گرفتن ممکن است چه تاثیری بر ریاض بگذارد هنوز مشخص نیست.
این اقدام ممکن است عربستان سعودی را به گسترش روابط با چین، به ویژه در مورد مسئله هسته ای سوق دهد، یا شاید این کشور بتواند روند عادی سازی روابط با رژیم اسرائیل را تسریع کند و تلاش کند رضایت واشنگتن را جلب کند. هر کاری که انجام شود، منصفانه است که بگوییم در دولت بایدن و با توجه به اولویت های دیگر، عربستان سعودی دیگر محبوب واشنگتن نخواهد بود.
