روزی که آقای رزم حسینی به عنوان استاندار کرمان پا به این عرصه گذاشت دو رویکرد نسبت به ایشان به وجود آمد.
یک طرف دولتی هایی بودند که اعتقاد داشتند ایشان تجربه کار تشکیلاتی ندارد و همین عامل ممکن است استان را با مشکل مواجه سازد و در طرف دیگر فعالان بخش خصوصی به نمایندگی از آنها اتاقی ها بودند که اعتقاد داشتند استانداری از جنس خودشان روی کار آمده که درک درستی از فضای اقتصادی، مشکلات کسب و کار و دغدغه های فعالان دارد.
با گذشت بیش از پنج سال از فعالیت ایشان هر دو گروه به این درک مشترک رسیدند که استانداری در این استان به کار گمارده شده که دلسوزانه، مجدانه و مصرانه برای توسعه استان تلاش می کند.
و اما در رابطه با اینکه آیا اتاق به وظایف خودش عمل کرده یا نه؟ بنده به عنوان کسی که 20 سال در این فضا کار کرده و با وظایف، اختیارات، معذوریت ها و محدودیت های اتاق آشنا هستم، اذعان می دارم که اصولا اتاق به عنوان نهادی مستقل بین بخش خصوصی و دستگاه های حاکمیتی قرار دارد و نقش اصلی آن تلطیف این فضاست تا با تعامل و نگاه کارشناسی و در فضایی آرام به رفع موانع پیش روی کسب و کارها کمک کند.
از این حیث، اول اینکه حرکت اتاق و نتیجه بخشی آن کاملا در گرو فضای کسب و کار است و دوم اینکه اتاق و نهادهای مدنی نمی توانند این فضا را چندان تغییر دهند. چرا که فضای کسب و کار مجموعه ای از قوانین، مقررات، بخش نامه ها و آئین نامه های مختلفی است که در دست دستگاه های حاکمیتی قرار دارد.
اتاق در این شرایط تنها باید به عنوان یک بازوی مشورتی عمل نماید. اما آنچه که می‌تواند قضاوت منصفانه قلمداد شود این است که اتاق کرمان از گذشته تا به امروز وظایف خود را به خوبی انجام داده و حتی در بعضی مواقع پا را فراتر گذاشته و برخی وظایف دستگاه ها را هم انجام داده است.
اینکه چرا علیرغم تلاشهای فراوانی که در استان انجام می شود موفق به جذب سرمایه گذار نشده ایم، مساله ای کاملا فرا استانی است.
در واقع نامساعد بودن فضای کسب و کار، سخت بودن مراحل صدور مجوز، گرفتاری‌های تامین مالی و مواردی از این قبیل است که اجازه جذب سرمایه گذار را نمی دهد. این فضا هم زاییده 50 سال تفکر اشتباه در سطح کلان است.
همان تفکری که دولت آمر و بزرگ را بر جای دولت خادم و کوچک نشاند. جالبتر اینکه علیرغم پائین آمدن قیمت نفت و کسری شدید بودجه، دولت‌ها هنوز میل به امر و نهی دارند. تا این شرایط در فضای کلان کشور وجود دارد دست یافتن به اهداف توسعه‌ای در سطح استان اگر غیرممکن نباشد، بسیار سخت خواهد بود.
حال اگر تمام این مسائل را کنار یکدیگر قرار دهیم، دور از ذهن نیست به دلیل برخی بن بست هایی که استاندار توسعه گرا و دلسوز استان با آن مواجه می شود، منجر به انتقاد از مجموعه ای بشود. ولی از طرف دیگر با شناختی که از اعضای هیات نمایندگان، هیات رئیسه و رئیس صبور و فهیم اتاق دارم مطمئن هستم که این شرایط سخت را درک می کنند و اجازه نخواهند داد که ذره‌ای از همدلی اتاق با استاندار، معاونین ایشان و مدیران دستگاه های استان کاسته شود و همچون گذشته با انگیزه و پشتکار در جهت توسعه استان تلاش خواهند کرد.
