در این یادداشت آمده است: 28 اردیبهشت روز جهانی موزه است. واژه ای که بسیاری از افراد جامعه با شنیدن نامش مکانی خشک و بی روح را تصور می کنند که در آن اشیایی قدیمی و رنگ و رو رفته به نمایش درآمده است. این نگرش بازتاب نبود یک موزه‌ی استاندارد به معنای واقعی در پایتخت و دیگر استان ها است.
موزه ها در کشورهای دارای تمدن دیرینه، از اهمیت و جایگاه قابل توجهی برخوردارند و گزاف نیست اگر بگوییم این میزان اهمیت در کشورهایی که پشتوانه تاریخی و تمدنی اندکی دارند بیشتر است چون تلاش می کنند با هر ابزار و روشی برای خودشان هویتی قابل افتخار بسازند و در این راه حتی به داشته های ملت های دیگر دست اندازی و این نشانه های تمدن را به نام خودشان در زیباترین و دلنشین ترین مکان ها چنان به نمایش در می آورند که هر بازدیدکننده ای را برای ساعت ها جذب موزه هایشان می کنند.
جای تأسف است که حتی در پایتخت کشور ما، موزه‌ ای درخور تمدن دیرینه ایران زمین وجود ندارد. شهرستان ها هم که وضعیتشان مشخص است. به گفته‌ی امید قادری، مدیرکل میراث فرهنگی کرمانشاه، تاکنون 30 هزار شیء تاریخی در استان کشف شده است.
بسیاری از این اشیاء ارزشمند به دلیل لزوم شرایط خاصی برای حفظشان، در موزه های تهران نگهداری می شوند و مردم استان از وجود آنها بی بهره اند؛ این در حالی است که در مجاورت اداره‌ی میراث فرهنگی استان از سال 54 تاکنون ساختمانی با کاربری موزه بنا نهاده و نیمه کاره رها شده است.
هم اکنون هیچ ساختمانی در استان مختص یک موزه وجود ندارد و اشیاء تاریخی در مجوعه ها و محوطه های تاریخی استان نگهداری می شوند. در هنگام مسافرت به شهرهای مختلف کشور، موزه ها به عنوان آخرین گزینه برای بازدید انتخاب می شوند و به دلیل آنکه ویژگی های یک موزه واقعی را ندارند جاذبه ای برای کودکان و جوانان و حتی بزرگسالان ایجاد نمی کنند. پس جای تعجب ندارد اگر در هنگام شنیدن نام موزه، مکانی برایمان تداعی شود که سرد و بی روح است و...
8066
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.