دکتر احمدرضا حجتی مروست پزشک داوطلب درمان بیماران کرونایی است که از همان روزهای اولیه درگیر شدن هم وطنانمان با این ویروس در مراکز درمانی حضور یافت و خود نیز مبتلا شد. وی پس از طی کردن دوران قرنطینه مجددا به بیمارستان برگشت تا دوباره به درمان بیماران بپردازد.
به گزارش جماران، سلسله یادداشت های احمدرضا حجتی مروست در دوران بیماری و پس از آن را می توانید در پایگاه خبری جماران مشاهده کنید:
قسمت اول
در بخش بودم که دکتر عفت‌نژاد بهم گفت چرا تنگی نفس داری؟!
به حساب خستگی گذاشته بودم اما از اول صبح احساس تب و میالژی(درد عضلات) داشتم و حالا تنگی نفس!
به دکتر دارایی که گفتم او هم تایید کرد که باید تست دهم.
مانده بودم چرا کرونا گرفتم؟!
گرچه با وضع موجود قابل پیش‌بینی هم بود.
از روز اول که وارد بیمارستان محب یاس شدم بایستی برای به چنگ آوردن یک لباس محافظتی می‌دویدم! تا با کلی دعوا بتوانم یک گان بگیرم!
عجیب بود! ما در صف اول مبارزه با کرونا هم تجهیز کامل نبودیم.
ماسک N95 هم کم بود هم برای من هم برای کادر درمان.
اما نمی‌دانم مسئولینی که می‌آمدند برای بازدید، ماسک‌های بیمارستان را از کجا پیدا می‌کردند!
تمام سعی‌ام این بود که تا جایی که می‌توانم خطایی نکنم تا لباسم آلوده نشود که گرفتن مجددش مصیبت بود.
بیمارستانی غیرآماده برای کرونا آماده شده بود که شرایطش را نداشت. آدم‌هایی تازه وارد نیز برای مدیریت سانتر کرونا انتخاب شدند که اگرچه ۲۴ساعته از جانشان مایه می‌گذاشتند لکن بحران اینجا، جای آنها نبود و تجربه کافی نداشتند. بماند که برخی‌شان نیز نهایتا در ابتدای ورودی بخش آمدند و بس!
بله! نه لباس کافی بود و نه عفونت بیمارستان قابل کنترل بود و همین مرا کرونایی و قرنطینه‌نشین کرد.
رفتم که تست بدهم.
حال عجیبی بود. روز و شب بیمار ویزیت کنی و حالا خودت نیز... تست دو مرحله‌ایست؛ تشخیص اولیه و تایید آن(مجموعا ۳ آزمایش) که ۴۸ ساعت طول می‌کشد.
باید با سواپ (یا همان به تعبیر عام گوش پاک‌کن بلند) از ته حلق و ته بینی‌ام نمونه‌برداری می‌شد. مدام به این فکر می‌کردم که چند نفر از بچه‌ها و کادر بیمارستان مثل من مبتلا شده‌اند.دیروز هم تست دکتر نایب زاده مدیر بیمارستان مثبت شده بود،یحتمل دکتر عطایی رییس بیمارستان هم همینطور ،چراکه ۲۴ ساعته با جان و دل در حال راه انداختن کار کادر و بیماران بودند،برخلاف خیلی ها که نبودند.
القصه!
سریع ctاسکن ریه کردم و قرص‌ها را گرفتم و تست را دادم.
علیرغم تب و تنگی نفس، درگیری ریوی چندانی نداشتم و بایستی دو روز منتظر جواب قطعی می‌ماندم.
به ناچار دو روز در اتاق ایزوله بودم و کار غیربالینی را پیگیری می‌کردم. تا اینکه جواب مثبت شد و باید بالاجبار قرنطینه‌نشین می‌شدم.
آرام و بی‌سروصدا با همکاران خداحافظی کردم. گرچه دلم پیش آنان بود و قلبم را جاگذاشتم.... پی‌نوشت:
شما هم اگر تب+ تنگی نفس+ بدن درد داشتید حتما مراجعه کنید.
افراد بالای ۵۰ سال و دارای بیماری‌های زمینه‌ای مثل بیماری های ریوی، قلبی، نقص ایمنی کسانی که شیمی درمانی کردند "خیلی" مواظب باشند.
یکی از چیز های مهم برای گذر از بحران ها کار تیمیه ... بیاید تقسیم کار کنیم :
از شما پیشگیری ،از ما درمان
14اسفند 1398
