آینده تاریک وزنه برداری ایران در سایه یک آشفتگی

گروه ورزشی جی پلاس، قبل از حضور علی مرادی در راس فدراسیون وزنه برداری انتقادات زیادی به بی توجهی فدراسیون قبلی نسبت به تیم‌های ملی پایه دیده می‌شد و این در حالی است  که همان طور که مشاهده می‌شود اکنون شرایط به مراتب بدتر از گذشته است.

سریال اختلافات و تغییر سرمربیان

بعد از انتخاب علی مرادی به عنوان ریاست جدید فدراسیون، حسین توکلی سرمربی وقت تیم ملی نوجوانان و جوانان به عنوان سرمربی تیم بزرگسالان انتخاب و هدایت رده سنی نوجوانان و جوانان به سجاد انوشیروانی سپرده شد اما ناگهان ورق برگشت و اختلافاتی در زمان انتخابات هیات وزنه برداری مازندران میان حسین توکلی و علی مرادی به وجود آمد که توکلی از سمت خود برکنار شد.

 پس از آن با تصمیم فدراسیون سجاد انوشیروانی و محمد حسین برخواه به ترتیب سرمربیگری تیم‌های بزرگسالان و پایه را عهده دار شدند ولی باز هم اختلافات، این بار به دلیل عدم حضور کیانوش رستمی در اردوی تیم ملی موجب استعفای سجاد انوشیروانی شد و پس آن با تایید علی مرادی سرمربیگری هر سه رده سنی به محمد حسین برخواه رسید. تا این زمان توجه به تیم‌های پایه خوب بود اما با تصمیم فدراسیون مبنی بر حضور مربی‌های ادواری در تیم ملی همه چیز تغییر پیدا کرد و نظمی که در گذشته وجود داشت به هم ریخت.

مشکلات حضور مربی‌های ادواری در تیم‌های ملی پایه

در این که استفاده از مربیان مختلف اتفاق خوبی است شکی در آن وجود ندارد اما این کار باید با وجود یک سرمربی ثابت انجام شود و مربیان دیگر در کنار آن کسب تجربه کنند.

حضور مربی‌ ادواری مشکلات فراوانی ایجاد می‌کند از جمله اینکه وزنه بردار باید یک ماه با یک مربی کار کند که این باعث می‌شود مربی نتواند نسبت به توانایی ورزشکار شناخت پیدا کند. اگر یک سرمربی بخواهد ورزشکار را برای مسابقه‌ای آماده کند حداقل 4 ماه زمان لازم است که با او تمرین کند تا  خصوصیات اخلاقی، فنی و تکنیکی‌‌اش را بشناسد بنابراین تغییرات پشت سر هم باعث می‌شود وزنه بردار از لحاظ روحی و بدنی لطمه بخورد و تنها کسی که ضرر می‌کند ورزشکار است.

نکته دیگری که از اهمیت بالایی برخوردار است این است که نبود یک مربی مشخص و شناخت ناکافی موجب می‌شود ورزشکار در مسابقات آسیب ببیند و کارایی کمتری داشته باشد.

حد نصاب رکوردهای رده سنی پایه هم مسئله‌ای مهم است که باید مورد توجه قرار بگیرد. تفاوت و خلاء رکوردی میان تیم‌های جوانان و بزرگسالان یک وزنه 30 کیلویی است بنابراین مربی باید فرصت کافی برای پر کردن این خلاء را داشته باشد در غیر این صورت پشتوانه‌ای در تیم بزرگسالان نخواهیم داشت.

زنگ خطر به صدا درآمد

رده‌های سنی پایه به نوعی ویترین تیم بزرگسالان هستند بنابراین باید توجه ویژه‌ای این گروه داشت. قطعا تیم ملی بزرگسالان میدانی برای آزمون و خطا نیست و چه بهتر است هرچه زودتر تیم‌های ملی نوجوانان وجوانان به یک ثبات برسند.

با توجه به اینکه ملی پوشانی از جمله بهداد سلیمی، نواب نصیر شلال، سعید علی حسینی، سعید محمد پور، محمد رضا براری و... دیگر در تیم ملی بزرگسالان نیستند و بعد از این نفرات هم نسل جدیدی به این تیم اضافه نشدند زنگ خطر برای آینده وزنه برداری ایران که یکی از رشته‌های مهم و مدال آور کاروان ورزشی ایران در رقابت‌های مختلف است به صدا درآمده و فدراسیون باید فکری برای پشتوانه سازی و بهبود شرایط تیم ملی نوجوانان و جوانان داشته باشد.

 قهرمانان و افراد کمی نیستند که می‌توانند در این راه به وزنه برداری کمک کنند. چرا حسین توکلی باید وزنه برداری که خانه اصلی‌اش است را رها کند و در دوومیدانی فعالیت کند؟ چرا نواب نصیر شلال به دلیل هم نظر بودن با سجاد انوشیروانی باید فراموش شود؟ چرا محمدرضا براری به دلیل انتقاد از محمد حسین برخواه که با زدن سیلی موجب آسیب دیدگی شنوایی او شد، باید از تیم ملی خط بخورد؟ از فدراسیون باید به عنوان متولی این رشته از جبهه گیری مقابل این نامداران و افتخار آفرینان دست بردارد و از آن‌ها در عرصه مربیگری استفاده کند و مسائل شخصی را وارد منافع ملی نکند.