به گزارش ایرنا، مرحوم حاج ابراهیم پاکتی برای اهالی و مغازه داران محله مسگران خیابان توحید زنجان نامی آشنا است، برای پیدا کردن مغازه اش و پس از پرس و جو از اهالی و کسبه راسته خیابان یاد شده را طی می کنم، تا چشم کار می کند 2 سویه خیابان را مغازه های مسگری فرا گرفته، صنعتی که قدمت بالایی در این استان دارد و پس از سال ها رکود، رونق دوباره یافته است.
مغازه مرحوم حاج ابراهیم متفاوت از مغازهای دیگر خود نمایی می کند، همان فضای قدیمی خود را حفظ کرده، چند قدم مانده به آن بوی لاستیک به مشام می رسد.
پس از گذشت 73 سال کرکره تنها مغازه لاستیک بری و واشر سازی شهر زنجان به همت 2 فرزند مرحوم حاج ابراهیم پاکتی بالاست، هنوز در هیاهوی زندگی شهرنشینی صدای چکش ها از این مکان به گوش می رسد.
کنار در ورودی این مغازه انواع سطل ها و داخل آن لاستیک های کوچک و بزرگی نمایان است که هر چند در سال های گذشته از رونق این کسب و کار حکایت دارند اما اکنون می رود که به فراموشی سپرده شود و شمار اندکی برای نیازهای خود مراجعه می کنند.
احد سومین فرزند مرحوم حاج پاکتی 63 سال از برگ زندگانی خود را سپری می کند، موهای سفید و دستهایی توانمند او از تجربه چندین ساله در این حرفه حکایت دارد، با کوله باری از فنون فرا گرفته میخ درون لاستیک می کوبد و با باز کردن و شکل دادن آن به راحتی کالای مورد نظر خود را مهیا می کند.
وی به خبرنگار ایرنا گفت: از لاستیک های فرسوده همه چیز می سازیم، سطل و مشک بزرگ آب و خورجین هایی که به کار روستاییان می آید، وقتی وارد این حرفه شدم، در آمد آن بسیار خوب بود، اما اکنون رونقی ندارد.
پاکتی اضافه کرد: در واقع شغل ما فصلی است و مراجعه کنندگان بیشتر تابستان ها به سراغ ما می آیند.
وی ادامه داد: پدرم در این کار زحمت زیادی کشید،90 سال از خدا عمر گرفت اما از 60 سالگی به دلیل کهولت سنی نگذاشتیم که کار کند، هر از گاهی به مغازه می آمد و نظاره گر فعالیت هایمان می شد.
احد افزود: در واقع این حرفه را از پدرم یاد گرفتیم، وی به ما درس درست کاری و انصاف داد، همواره بر این موضوع تاکید داشت که برخورد خوبی با مشتری داشته باشیم و تا حد امکان رضایت مندی آنان را فراهم کنیم.
وی اظهار داشت: باغداران بیشتر خریداران محصولات ما را تشکیل می دهند، انواع سطل چاه یا به اصطلاح محلی' دول چاه' که از جنس، دوام و طولانی مدت لاستیک های فرسوده ساخته شده از جمله آن بشمار می رود که اکنون استفاده آن در مناطق روستایی نیز بسیار محدود شده است.
این کاسب خاطرنشان کرد: در زمان حاضر با برادر کوچکترم کار می کنیم، این کار سختی خاص خود را دارد و امروزه بر خلاف سال های گذشته هیچ فردی دوست ندارد چنین حرفه ای را یاد بگیرد و علاقه ای نیز به چنین کاری ندارد.
حبیب پاکتی دیگر فرزند حاج ابرهیم پاکتی نیز ادامه داد: لاستیک های کهنه و فرسوده رها شده در کنار جاده و خیابان ها و خودروهای سبک و سنگین به این مغازه آورده می شود، پس از گرم شدن بوسیله تیغه بصورت لایه لایه بریده شده و پس از انجام فرآیندهایی دیگر به قطعاتی دیگر تبدیل می شود.
وی اظهار داشت: بطور معمول قطعات برای استفاده در ساختمان سازی، ماشین آلات صنعتی، قطعات جلوبندی خودرو می سازیم و جنس سخت آن موجب شده که این نوع محصولات مشتریان خاص خود را داشته باشد.
پاکتی ادامه می دهد: حدود 50 سال سن دارم، از هفت سالگی به مغازه پدرم می آمدم اما به طور رسمی از 15 سالگی پس از مدرسه به فراگیری این صنعت علاقه مند شدم.
وی بیان کرد: شغل ما در ارتباط با ضایعات لاستیک هایی است که در سطح شهر رها شده و چندان مورد استفاده قرار نمی گیرند، در این ارتباط نیز افرادی هستند که این نوع لاستیک ها را جمع آوری کرده و به مغازه می آوردند که در ازای هر لاستیک با احتساب کرایه 15 هزار تومان دریافت می کنند.
پاکتی گفت: هم اکنون مغازه حاج ابرهیم پاکتی تنها محلی است که کار لاستیک بری در آن انجام می شود و حتی مشتریانی از سایر شهرها نیز دارد.
وی یادآوری می کند: مشتریان فصلی ما علاوه بر روستاییان فعالان در مشاغل خاص مانند ساختمان سازی هستند و از اصفهان، تبریز، ارومیه، قزوین، گیلان و شهر زنجان سفارش هایی داریم.
پاکتی اضافه کرد: متاسفانه شغل ما در مقایسه با دیگر مشاغل که فرد می تواند با کمک دولت نیز بیمه خود را پرداخت کند، تفاوت هایی دارد و حق بیمه بالایی را بر ما تحمیل می کند.
این کاسب ادامه داد: فعالیت در این شغل هنوز ماهیت سال های قبل خود را حفظ کرده و به جای استفاده از دستگاه های برقی از ابزارهای دستی استفاده می شود که سختی زیادی دارد.
وی اظهار داشت: از لاستیک های فرسوده سطل های مقنی(چاه کنی)، دلو (دول چاه)، خورجین( گوووالاه)، سبد، تشت، می سازیم.
پاکتی افزود: تعداد سطل هایی روزانه می سازیم به 24 مورد می رسد و در روزهایی که کار کساد باشد، این تعداد به 12 تا کاهش پیدا می کند.
یک کسبه دیگر که 42 سال سن دارد گفت: 29 سال است که در کار ابزار فروشی مشغول است و از سال های متمادی سطل های دلو (دول چاه) بازارکار خود را داشت که اکنون بسیار کاهش یافته است.
وی اضافه کرد: زمانی که چاه بود سطل های دلو کاربرد زیادی داشت که هم اکنون در صنعت ساختمان سازی، چاه و حتی آب رسانی به حیوانات مورد استفاه قرار می گیرد و هر دلو 10 سال کاربرد دارد.
شاهمحمدی خاطرنشان کرد: دلوهای زنجان بهترین نوع آن در کشور محسوب می شوند و مشتریان خاص خود را دارند چرا که از لاستیک های فرسوده شکل می گیرند.
یک کارشناس صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری استان زنجان نیز با اشاره به اینکه احیای رشته های مختلف صنایع دستی فراموش شده در دستور کار قرار دارد، گفت: بر این اساس احیای رشته های مانند پلاس بافی در خدابنده، حصیر بافی در طارم و گوهر تراشی در شهر زنجان مورد توجه قرار گرفته است.
اعظم عبدی کیا افزود: صنعت دلو سازی در استان زنجان سابقه طولانی دارد و هم اکنون از فعالان این عرصه کمتر کسی باقی مانده است که البته به دلیل استفاده از مواد غیر طبیعی در آن صنایع دستی به احیای این صنعت ورود پیدا نکرده است.
وی اظهار داشت: این صنعت را نیز می توان با اتخاذ تدابیری و به نحوی دیگر احیا کرد و حتی کارهای ارائه شده این بخش را در موزه مردم شناسی به نمایش گذاشت.
این کارشناس صنایع دستی زنجان ادامه داد: صنعت و هنر چلنگری که در گذشته های دور نیز در این استان کاربرد و رواج داشت، اشیایی سبک وزن مانند میخ، داس ساخته می شد که اکنون 2 نفر از بازماندگان آن فعال هستند و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به دنبال احیای این رشته ها با هدف اشتغالزایی است.
9646/6085
انتهای پیام مغازه مرحوم حاج ابراهیم متفاوت از مغازهای دیگر خود نمایی می کند، همان فضای قدیمی خود را حفظ کرده، چند قدم مانده به آن بوی لاستیک به مشام می رسد.
پس از گذشت 73 سال کرکره تنها مغازه لاستیک بری و واشر سازی شهر زنجان به همت 2 فرزند مرحوم حاج ابراهیم پاکتی بالاست، هنوز در هیاهوی زندگی شهرنشینی صدای چکش ها از این مکان به گوش می رسد.
کنار در ورودی این مغازه انواع سطل ها و داخل آن لاستیک های کوچک و بزرگی نمایان است که هر چند در سال های گذشته از رونق این کسب و کار حکایت دارند اما اکنون می رود که به فراموشی سپرده شود و شمار اندکی برای نیازهای خود مراجعه می کنند.
احد سومین فرزند مرحوم حاج پاکتی 63 سال از برگ زندگانی خود را سپری می کند، موهای سفید و دستهایی توانمند او از تجربه چندین ساله در این حرفه حکایت دارد، با کوله باری از فنون فرا گرفته میخ درون لاستیک می کوبد و با باز کردن و شکل دادن آن به راحتی کالای مورد نظر خود را مهیا می کند.
وی به خبرنگار ایرنا گفت: از لاستیک های فرسوده همه چیز می سازیم، سطل و مشک بزرگ آب و خورجین هایی که به کار روستاییان می آید، وقتی وارد این حرفه شدم، در آمد آن بسیار خوب بود، اما اکنون رونقی ندارد.
پاکتی اضافه کرد: در واقع شغل ما فصلی است و مراجعه کنندگان بیشتر تابستان ها به سراغ ما می آیند.
وی ادامه داد: پدرم در این کار زحمت زیادی کشید،90 سال از خدا عمر گرفت اما از 60 سالگی به دلیل کهولت سنی نگذاشتیم که کار کند، هر از گاهی به مغازه می آمد و نظاره گر فعالیت هایمان می شد.
احد افزود: در واقع این حرفه را از پدرم یاد گرفتیم، وی به ما درس درست کاری و انصاف داد، همواره بر این موضوع تاکید داشت که برخورد خوبی با مشتری داشته باشیم و تا حد امکان رضایت مندی آنان را فراهم کنیم.
وی اظهار داشت: باغداران بیشتر خریداران محصولات ما را تشکیل می دهند، انواع سطل چاه یا به اصطلاح محلی' دول چاه' که از جنس، دوام و طولانی مدت لاستیک های فرسوده ساخته شده از جمله آن بشمار می رود که اکنون استفاده آن در مناطق روستایی نیز بسیار محدود شده است.
این کاسب خاطرنشان کرد: در زمان حاضر با برادر کوچکترم کار می کنیم، این کار سختی خاص خود را دارد و امروزه بر خلاف سال های گذشته هیچ فردی دوست ندارد چنین حرفه ای را یاد بگیرد و علاقه ای نیز به چنین کاری ندارد.
حبیب پاکتی دیگر فرزند حاج ابرهیم پاکتی نیز ادامه داد: لاستیک های کهنه و فرسوده رها شده در کنار جاده و خیابان ها و خودروهای سبک و سنگین به این مغازه آورده می شود، پس از گرم شدن بوسیله تیغه بصورت لایه لایه بریده شده و پس از انجام فرآیندهایی دیگر به قطعاتی دیگر تبدیل می شود.
وی اظهار داشت: بطور معمول قطعات برای استفاده در ساختمان سازی، ماشین آلات صنعتی، قطعات جلوبندی خودرو می سازیم و جنس سخت آن موجب شده که این نوع محصولات مشتریان خاص خود را داشته باشد.
پاکتی ادامه می دهد: حدود 50 سال سن دارم، از هفت سالگی به مغازه پدرم می آمدم اما به طور رسمی از 15 سالگی پس از مدرسه به فراگیری این صنعت علاقه مند شدم.
وی بیان کرد: شغل ما در ارتباط با ضایعات لاستیک هایی است که در سطح شهر رها شده و چندان مورد استفاده قرار نمی گیرند، در این ارتباط نیز افرادی هستند که این نوع لاستیک ها را جمع آوری کرده و به مغازه می آوردند که در ازای هر لاستیک با احتساب کرایه 15 هزار تومان دریافت می کنند.
پاکتی گفت: هم اکنون مغازه حاج ابرهیم پاکتی تنها محلی است که کار لاستیک بری در آن انجام می شود و حتی مشتریانی از سایر شهرها نیز دارد.
وی یادآوری می کند: مشتریان فصلی ما علاوه بر روستاییان فعالان در مشاغل خاص مانند ساختمان سازی هستند و از اصفهان، تبریز، ارومیه، قزوین، گیلان و شهر زنجان سفارش هایی داریم.
پاکتی اضافه کرد: متاسفانه شغل ما در مقایسه با دیگر مشاغل که فرد می تواند با کمک دولت نیز بیمه خود را پرداخت کند، تفاوت هایی دارد و حق بیمه بالایی را بر ما تحمیل می کند.
این کاسب ادامه داد: فعالیت در این شغل هنوز ماهیت سال های قبل خود را حفظ کرده و به جای استفاده از دستگاه های برقی از ابزارهای دستی استفاده می شود که سختی زیادی دارد.
وی اظهار داشت: از لاستیک های فرسوده سطل های مقنی(چاه کنی)، دلو (دول چاه)، خورجین( گوووالاه)، سبد، تشت، می سازیم.
پاکتی افزود: تعداد سطل هایی روزانه می سازیم به 24 مورد می رسد و در روزهایی که کار کساد باشد، این تعداد به 12 تا کاهش پیدا می کند.
یک کسبه دیگر که 42 سال سن دارد گفت: 29 سال است که در کار ابزار فروشی مشغول است و از سال های متمادی سطل های دلو (دول چاه) بازارکار خود را داشت که اکنون بسیار کاهش یافته است.
وی اضافه کرد: زمانی که چاه بود سطل های دلو کاربرد زیادی داشت که هم اکنون در صنعت ساختمان سازی، چاه و حتی آب رسانی به حیوانات مورد استفاه قرار می گیرد و هر دلو 10 سال کاربرد دارد.
شاهمحمدی خاطرنشان کرد: دلوهای زنجان بهترین نوع آن در کشور محسوب می شوند و مشتریان خاص خود را دارند چرا که از لاستیک های فرسوده شکل می گیرند.
یک کارشناس صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری استان زنجان نیز با اشاره به اینکه احیای رشته های مختلف صنایع دستی فراموش شده در دستور کار قرار دارد، گفت: بر این اساس احیای رشته های مانند پلاس بافی در خدابنده، حصیر بافی در طارم و گوهر تراشی در شهر زنجان مورد توجه قرار گرفته است.
اعظم عبدی کیا افزود: صنعت دلو سازی در استان زنجان سابقه طولانی دارد و هم اکنون از فعالان این عرصه کمتر کسی باقی مانده است که البته به دلیل استفاده از مواد غیر طبیعی در آن صنایع دستی به احیای این صنعت ورود پیدا نکرده است.
وی اظهار داشت: این صنعت را نیز می توان با اتخاذ تدابیری و به نحوی دیگر احیا کرد و حتی کارهای ارائه شده این بخش را در موزه مردم شناسی به نمایش گذاشت.
این کارشناس صنایع دستی زنجان ادامه داد: صنعت و هنر چلنگری که در گذشته های دور نیز در این استان کاربرد و رواج داشت، اشیایی سبک وزن مانند میخ، داس ساخته می شد که اکنون 2 نفر از بازماندگان آن فعال هستند و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به دنبال احیای این رشته ها با هدف اشتغالزایی است.
9646/6085
کپی شد
