۳۸ سال پیش در چنین روزی؛

پیام امام به جهادگران عرصه سازندگی

در بخشی از پیام امام که به مناسبت سالروز تاسیس جهاد سازندگی صادر شده آمده است: کم نیستند جهادگرانی که در راه بهبود زندگی مردم‌‎ ‎‌محروم و مستضعف ما شهید و یا معلول گردیده اند و کم نیستند خواهران و برادرانی که‌‎ ‎‌در بدترین شرایط، دست به اقدامات فرهنگی و عمرانی زدند و به بدترین شکل به دست‌‎ ‎‌گروهکهای از خدا بیخبر و منافقان دنیاپرست شهید گردیدند.

لینک کوتاه کپی شد

به گزارش خبرنگار جی پلاس، در بیست و هفتم خرداد ماه سال 61 یعنی در سالروز تاسیس جهاد سازندگی، امام خمینی در پیامی خطاب به ملت ایران و اعضای شورای جهاد سازندگی، نقش جهاد سازندگی را در جبهه های جنگ تحمیلی مطرح کردند. متن این پیام به شرح زیر است: 

 

‌‌«بسم الله الرحمن الرحیم‌

بیست و هفتم خرداد، روز تأسیس جهاد سازندگی را به عموم ملت انقلابی و شریف‌‎ ‎‌ایران و به همۀ تلاشگران متعهد و مؤمن در راه تحقق آرمانهای ملت مسلمان ایران‌‎ ‎‌تبریک می گویم.‌

روزی که با تأسیس این ارگان عظیم، انقلاب اسلامی ما توانست به دور افتاده ترین‌‎ ‎‌مناطق کشور راه یابد و رسالت تاریخی و اسلامی خود را با تمام کارشکنیها به اقصی نقاط‌‎ ‎‌کشور برساند.‌

‌‌براستی فرزندان اسلام، خواهران و برادران ایثارگر، با عضویت در این نهاد انقلابی، با‌‎ ‎‌فداکاری بی نظیر خود در میان دشوارترین شرایط زندگی و سخت ترین مناطق جغرافیایی‌‎ ‎‌کشور توانستند در مدتی کوتاه، اینهمه آثار زنده و ارزنده را در تمام ابعاد برای مردم‌‎ ‎‌ستمدیدۀ ایران به ارمغان آورند. کم نیستند جهادگرانی که در راه بهبود زندگی مردم‌‎ ‎‌محروم و مستضعف ما شهید و یا معلول گردیده اند و کم نیستند خواهران و برادرانی که‌‎ ‎‌در بدترین شرایط، دست به اقدامات فرهنگی و عمرانی زدند و به بدترین شکل به دست‌‎ ‎‌گروهکهای از خدا بیخبر و منافقان دنیاپرست شهید گردیدند. چرا که این از خدا بیخبران‌‎ ‎‌خوب فهمیدند که این جوانان جهادگرند که بذر انقلاب را در دل هر روستایی می کارند،‌‎ ‎‌و با آبادانی مناطق محروم است که هر روستایی و شهری محروم، سربازی می شود‌‎ ‎‌پاسدار انقلاب اصیل اسلامی خویش؛ چرا که امریکا و ایادی مزدبگیرش، خوب به این‌‎ ‎

‎‌نتیجه رسیده اند با جهاد مقدس فرزندان اسلام است که نهال انقلاب اسلامی در روستاها‌‎ ‎‌و شهرهای دورافتادۀ این آب و خاک به گل می نشیند. و تنها به همین دلیل است که هر‌‎ ‎‌جهادگری را مانند رزمنده ای در میدان نبرد می دانند که از انقلاب و اسلام و ایران دفاع‌‎ ‎‌می نماید.‌

نقش جهاد سازندگی در جنگ، کمتر از نیروهای نظامی نبوده و نیست، و این اقراری‌‎ ‎‌است مکرر از سوی فرماندهان ارتشی و سپاهی ما که اگر جهاد نبود پیروزی با این سرعت‌‎ ‎‌به دست نمی آمد. باید اعتراف کرد که اینان بزرگترین آبرو را به انقلاب اسلامی خود‌‎ ‎‌داده اند و با تعهد به اسلام و ایمان به خدای تعالی در این راه بهترین نمونه و الگو برای‌‎ ‎‌همۀ جوانان مسلمان و متعهد اسلامی گردیدند. امروز در گوشه و کنار کشور و در میان‌‎ ‎‌دور افتاده ترین روستاهای محروم و بد آب و هوا که قدم بگذارید با ایثارگران‌‎ ‎‌جهادسازندگی مواجه می شوید که خیلی زودتر از شما خود را بدانجا رسانده اند و با‌‎ ‎‌نداشتن امکانات لازم، با هر وسیله ای که در اختیار داشته و دارند، با تمام وجود در از بین‌‎ ‎‌بردن کمبودها و مشکلات و بیماریها و نارساییهای مردم کوشش می نمایند، و در بسیاری‌‎ ‎‌از موارد برای ایجاد وسایل رفاهی از ایثار جان خود دریغ نکردند.‌

‌‌من هر گاه از نزدیک با جوانان  پرشور و پرتحرک جهاد سازندگی مواجه می شوم و یا‌‎ ‎‌در وسایل ارتباط جمعی آثار ارزندۀ فرهنگی و عمرانی  آنان را شنیده و یا می بینم، از دل‌‎ ‎‌برای موفقیت و سربلندی آنان دعا می کنم. آفرین بر شما که اینگونه به اسلام و انقلاب‌‎ ‎‌اسلامی آبرو دادید. درود بر شما که برای تحقق آرمانهای ملت  مسلمان و انقلابی ایران‌‎ ‎‌و برای پیاده کردن برنامه های اسلام عاشقانه به استقبال شهادت شتافته اید و علی رغم‌‎ ‎‌تبلیغات واهی دشمنان، اختلاف زبان و لباس مانع تلاش فردی و جمعی شما در این راه‌‎ ‎‌نگردیده است، و هم اکنون مشاهده می کنید که چگونه با لباسهای محلی و زبانهای قومی‌‎ ‎‌دست در دست یکدیگر در این گردهمایی مهم شرکت جسته اید.‌

‌‌امیدوارم همان گونه که در راه سازندگی کشور تمام نیروهای مادی و معنوی خود را‌‎ ‎‌به کار بسته اید، از سازندگی خود و دیگران نیز که مقدّم بر همۀ سازندگیهاست، غفلت‌‎ ‎‎‌نکنید، و همان گونه که بارها یادآوری کرده ام سازندگی روح را بر سازندگی جسم مقدّم‌‎ ‎‌دارید تا به خواست خدای تعالی با نیروی ایمان، کارها به بهترین و سریعترین وجه پیش‌‎ ‎‌رود، و هر چه زودتر با کمک خداوند و یکدیگر این کشور را به خودکفایی و آبادی‌‎ ‎‌کامل برسانیم، ان شاءالله تعالی. والسلام علیکم و رحمة الله.

‌‌روح الله الموسوی الخمینی‌»

‌‎ ‎

صحیفه امام؛ ج 16، ص 337-338

دیدگاه تان را بنویسید