در این جنگ، آمریکا حمایت قاطع خود را از تجاوزات رژیم صهیونیستی اعلام کرد و تا یک مقطع که حذف حماس باشد با اسراییل هماهنگ خواهد بود، البته به شرط آنکه فشار جامعه بین المللی اجازه دهد اسرائیل کار پاکسازی غزه را به اتمام برساند و جنگ در منطقه گسترده نشود.
عبدالرضا فرجی راد، استاد ژئوپلیتیک دانشگاه و دیپلمات بازنشسته در یادداشتی برای جماران نوشت:
جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده اخیر در یادداشتی در روزنامه واشنگتن پست، سیاست های خود را در رابطه با غزه بیان کرده است.
او ضمن حمایت از سیاست تهاجمی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در مورد حذف حماس و ادامه جنگ، در جای دیگری از یادداشت خود بر سیاست دو دولتی تاکید و برخلاف نظر نتانیاهو و کابینه تندروی وی اعلام کرده که پس از پایان جنگ و حذف حماس غزه نیز باید تحت حاکمیت کرانه غربی رود اردن درآید. موضوعی که تاکنون نتانیاهو چندین بار در مورد آن صحبت کرده و اعلام کرده که این منطقه تا مدتی تحت اختیار ارتش اسرائیل خواهد ماند.
به نظر می رسد بایدن متوجه شده که دولت اسرائیل در صدد است غزه را در اختیار خود بگیرد و در همین راستا وزیر اطلاعات اسرائیل در مصاحبه خود متذکر شد دولت های غربی به جای اینکه فکر کنند پس از پایان جنگ چه کسی غزه را در اختیار داشته باشد روی این موضوع فکر کنند که چه کشورهایی میزبان مردم غزه باشند.
در واقع اگر سخنان نتانیاهو و وزیر اطلاعات رژیم را کنار هم بگذاریم مشخص میشود که اسرائیل هنوز هدف روزهای اولیه خود مبنی بر سکنی گزیدن اهالی غزه در اردن و بویژه صحرای سینای مصر را از دست نداده و به دنبال این است که با آغاز حملات به جنوب غزه مردم بسمت گذرگاه رفح در مصر هجوم برده و نهایتا مصر بر اثر فشار افکار عمومی مرز را به روی مردم آواره غزه باز کند.
به نظر میرسد بایدن و تیم فکری اش به خوبی می دانند که چه فکری در سر نتانیاهو می گذرد و با اینکه برای حذف حماس چراغ سبز به دولت اسرائیل نشان داده، ولی نمی خواهد که در پایان جنگ روابطش با متحدین عرب خود به ویژه مصر، اردن و احتمالا عربستان سعودی و بعضی از کشورهای دیگر حوزه خلیج فارس بر سر افکار توسعه طلبانه دولت نتانیاهو که گاه و بیگاه بدون پرده پوشی به زبان هم بیاورند تیره شود.
ضمن اینکه این حرکت نتانیاهو میتواند هم طرح غربی تشکیل دو دولت را از بین ببرد، هم مسأله فلسطین را به عنوان مسأله اول خاورمیانه برای سال ها روی میز نگه داشته و سیاست آمریکا را درگیر آن کند و هم احتمال گسترده شدن جنگ را افزون کند.
در این جنگ، آمریکا حمایت قاطع خود را از تجاوزات رژیم صهیونیستی اعلام کرد و تا یک مقطع که حذف حماس باشد با اسراییل هماهنگ خواهد بود؛ البته به شرط آنکه فشار جامعه بین المللی اجازه دهد اسرائیل کار پاکسازی غزه را به اتمام برساند و جنگ در منطقه گسترده نشود.
بعد از این مرحله اختلافات کاخ سفید و دولت نامطلوب اسرائیل دوباره سر باز خواهد کرد. در صورتی که نتانیاهو نخواهد خود را با سیاست های آمریکا هماهنگ کند، با توجه به کاهش محبوبیت وی تا ۲۵ درصد در داخل اسرائیل احتمالا بایدن از این فضا استفاده کرده و تلاش می کند با فراهم کردن زمینه هایی باعث کنار رفتن دولت نتانیاهو شده و با دولت بعدی اسرائیل معامله کند. در این زمینه بایدن هم حمایت دموکرات ها، بخش قابل توجهی از جامعه آمریکا، دولت های اروپایی و افکار عمومی اروپا و نیز کشورهای محافظه کار عرب را پشت سر خود خواهد داشت.
آنچه که مسلم است بعد پایان جنگ در غزه هیچگونه معامله ای با دولت نتانیاهو امکان پذیر نیست و با شعارها و قول هایی که نتانیاهو برای جبران ضعف های امنیتی و نظامی اش به مردم یهود اسرائیل داده کوتاه آمدن از این شعارها نیز خود مزید بر علت خواهد شد که فرد دیگری جای وی را در دفتر نخست وزیری بگیرد.
البته اگر جنگ طولانی شود و به انتخابات آمریکا نزدیک شویم شرایط عوض می شود. ادامه این جنگ در انتخابات به ضرر بایدن خواهد بود و در صورت برنده شدن ترامپ و یا چهره تندرویی از حزب جمهوریخواه برای نتانیاهو ایده آل خواهد بود، زیرا که تفکر ترامپیستی از ایده دو دولتی حمایت نمی کند و تلاش می شود با طرح ایده های جایگزین عمدتا رضایت طرف اسرائیلی را جلب نماید.
در مجموع می توان گفت برآیند مطالبی که بایدن در یادداشت خود متذکر شده امری است پیچیده و این احتمال را هم باید داد که رییس جمهور آمریکا با تکرار شعار «غزه متعلق به دولت فلسطینی» و نهایتا تشکیل دو دولت می خواهد این بدنامی را که جامعه جهانی دولت امریکا شریک جنایات اسرائیل می داند تا حدی جبران کند. غافل از اینکه کشتار هزاران هزاران انسان بیگناه و به ویژه کودکان در تاریخ جنگهای فلسطینیان و اسرائیل ثبت شد.
