در بخشی از خاطرات آیت الله هاشمی از وقایع جنجالی سال 1377 در دوازدهم آذر می خوانیم: فائزه آمد. در مورد دادگاهش مذاکره‌کردیم. آقای [علی] رازینی، رییس دادگسترى تهران، پیشنهادکرده که شاکیان از روزنامه زن، [از شکایت‌شان] صرف‌نظر کنند و فائزه هم به نحوى جبران کند؛ ولى فائزه، خودش را ذیحق می‌داند و اعتمادى به پیشنهادهاى آنها ندارد.
پایگاه خبری جماران: «در جستجوی مصلحت»، عنوان جدیدترین کتاب خاطرات روزنوشت اکبر هاشمی رفسنجانی است که امسال منتشر می شود.
این کتاب شامل خاطرات هاشمی از وقایع جنجالی سال 1377 است. روزنوشت های این سال از آن روز اهمیت دارد که ناگفته هایی را از دولت نوپای سیدمحمد خاتمی و وقایعی همچون دستگیری غلامحسین کرباسچی، کتک زدن وزرای کشور و فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت، استیضاح وزیر کشور و قتل های زنجیره ای را روایت می کند؛ وقایعی که هنوز پرونده آنها باز است.
جماران برای نخستین بار و به صورت اختصاصی روزنوشت های برهه ای حساس از این سال یعنی آذرماه 1377 را منتشر می کند.
بخش دوازدهم این روزنوشت ها در پی می آید:
پنج‌شنبه 12 آذر 1377 - 13 شعبان 1419 - 3 دسامبر 1998
ساعت نُه صبح، به حسینیه الزهرا (س) در مؤسسه امام خمینى، براى افتتاح مجمع جهانى اهل‌البیت رفتیم. جلسه، مخصوص اعضاى ایرانى مجمع است که علماى تشیع هستند. آقاى [محمدعلی] تسخیرى، [رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]، معتقد است که من هم عضویت را پذیرفته‌ام، ولى یادم نمی‌آید؛ گویا در یک مکالمه تلفنى، به درخواست عضویت، جواب موافق داده‌ام. باران هم مى‌بارد.
آقاى تسخیرى گزارش داد و خیرمقدم گفت. سخنرانى افتتاحیه را انجام دادم.[13] دربارة اعتبار آبروى اصطلاح «اهل‌البیت» در بین همه فرق اسلامى و نقش صلاحیت‌هاى علمى، اخلاقى و جهادى اهل البیت و اهمیت اتکاء بر و حُجیت نظرات همه، با تکیه بر مسأله خلافت امر که در دیگر اثر عملى مهمى برآن مترتب نیست، ولى مسأله حجت نظرات و سیره ائمه، اثر عملی فراوانی دارد. از اعضاى مجمع خواستم که در اداره شیعه جهانی، از فکرى و اجرایى به واقعیت‌هاى موجود توجه کنند و افکار را از پیروی‌‌هاى ناصواب، پاک کنند و در عمل هم توجه به ارتباط و اتحاد با سایر فرق اسلامى و نیز اقلیت بودن شیعه در اکثر بلاد داشته باشند و به تقویت انقلاب ایران، به عنوان پایگاه امروز تشیع، بهاى زیاد بدهند.
تا عصر در منزل مطالعه کردم. فائزه آمد. در مورد دادگاهش مذاکره‌کردیم. آقای [علی] رازینی، رییس دادگسترى تهران، پیشنهادکرده که شاکیان از روزنامه زن، [از شکایت‌شان] صرف‌نظر کنند و فائزه هم به نحوى جبران کند؛ ولى فائزه، خودش را ذیحق می‌داند و اعتمادى به پیشنهادهاى آنها ندارد. تصمیم گرفته در تهران بماند و همراه ما به کیش نیاید که فرصت مطالعه پرونده را داشته باشد. شاکیان، آقایان [محمدرضا] نقدى، [حسن] نومیرى و [علی] رازینى هستند که به بعضى از مطالب روزنامه زن اعتراض دارند؛ معلوم است، اقدامى خطى است. در جلسه اول، به ضررشان تمام شده است.[14]
ساعت چهار بعد از ظهر، به سوى جزیره کیش پروازکردیم. عفت و فاطى و یاسر و مهدى و بچه‌هایشان و همشیره‌ها، فاطمه و طاهره و جمعى دیگر از بستگان، همراه‌اند. آقاى [بیژن نامدار] زنگنه، وزیر نفت هم بود. در راه، راجع به قیمت نفت و راهکارهاى اصلاح قیمت نفت بحث شد. اکنون معدل قیمت نفت ایران، حدود هشت دلار در یک بشکه است که نصف قیمت دو سال پیش است. شب در پاویون استراحت‌کردیم و در ساحل قدم زدم. هوا معتدل است. امسال تاکنون باران نیامده است. گزارش‌ها را از روى‌کامپیوتر پرتابل همراه [= لب‌تاپ] خواندم.
[13] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «همه قبول دارند که اهل‌بیت از بهترین‌ها هستند و در تاریخ، آن قدر ارزشمند هستند که صلاحیت اقتدار دارند و الگوى مناسبى براى انسان‌هاى حق هستند. واقعیت‌هاى وجودى اهل‌بیت، این سرمایه را براى ما خلق کرده است. علت این واقعیت‌ها هم از اکتساب و اختیار و اراده و عوامل تاریخى دیگر هست، یا اراده قاطع الهى، براى حفظ و تطهیر و جلوگیرى از پلیدى و یا هر چیز دیگرى که باشد، ولى واقعیت این است که انسان‌هاى وارسته، بزرگوار و اهل حق و اخلاق و فضایل انسانى هستند. در علم و احاطه فکرى آنها در زمان خودشان، کسى شک ندارد. چه‌کسى مى‌توانست در زمان علىابنابىطالب(ع)، خودش را قرین ایشان حساب کند؟ اگرکسى هم چنین ادعایى کرده، شرمنده شده است. حتى در یک مورد هم نتوانستند. بعد از علىابنابىطالب(ع) هم همین‌طور است. در میان زن‌ها، در زمان پیغمبر (ص)، چه کسى خودش را در فضایل انسانى کفّه حضرت زهرا(س) مى‌دانست؟ آثارى که امروز از ائمه مانده، به آنها استدلال می‌کنیم و حُجت ما هستند؛ به خصوص ائمه‌اى مثل امام صادق(ع) و امام باقر (ع) که خیلى از منابع ما به آنها مى‌رسد. بزرگترین علماى اهل سنت، استفاده از این آثار را قبول دارند. همچنین قبول دارند که علوم‌شان ریشه در آن تعلیمات دارد. بنابراین مسأله اساسى در این بحث و تلاش اعضاى کنگره جهانى اهل‌بیت، این است که از اهل بیت، حُجت‌هایى را بسازیم که در محیط دین و اخلاق ملاک باشند. من در زمان جوانى، درس مرحوم آیت‌الله بروجردى را درک کردم، آن موقع هنوز درس خارج نمى‌رفتیم. ایشان یک‌بار در درس‌شان، مطلبى را گفتندکه من آن نکته را مى‌خواهم تأکیدکنم؛ جزو بخش سیاسى حرف من هم هست. این حرف ایشان در دل ما نشست و روى ما خیلى اثرکرد. بعد از سى، چهل سال، آن حرف در ذهن من تازه است. ایشان مى‌فرمودند، مسأله ولایت و امامت که الان ما با اهل‌سنت مواجه هستیم، دو جنبه دارد؛ جنبه اول ریاست و زعامت است که در آن زمان، حادث بوده است. جنبه دوم حُجّیت است. آنچه که امروز براى دنیاى اسلام و شیعه و راه ما، منشأ اثر است، جنبه دومى است که حُجّیت حرف‌شان را اثبات کنیم. مسأله زعامت را حق قطعى می‌دانیم. اگر کسانى هم آن را نمى‌پذیرند، در این زمان، دعوى روى آن ضرورتى نداردکه دنیاى اسلام را بر اساس این متشتت کنیم و با هم بحث‌هاى حاد کنیم؛ لذا اهمیت‌کار در مایه دوم و حُجّیت اقوال ائمه ما است که امروز خیلى مهم است.» رجوع‌کنید← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1377»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1399.
[14] - فائزه هاشمی در دفتر خاطرات خود، در این روز چنین نوشته است: «... با حسن و مونا به منزل باباجون رفتیم. جریان آقای رازینی را تعریف کردم. بابا در تمام مدت سکوت کرد و مامان حرص می‌خورد و می‌گفت، خوب کردی جواب دادی. بابا زنگ زدکه اگر آقای رازینی پیشنهاد کرده، پرونده فعلاً متوقف باشد تا پرونده آقای نقدی بررسی شود، پیشنهاد بدی نیست، چرا قبول نکنی؟ من نیز گروهی بی‌طرف را جهت تحقیق قرار می‌دهم. گفتم او که همه شکایت‌ها را پس نمی‌گیرد، بلکه فقط پرونده نقدی را می‌خواهد خارج کند، شکایت خودش پس گرفته نمی‌شود، یعنی من دوشنبه، دادگاه را دارم. ضمناً نقدی خارج از دادگاه مطبوعات نیز از من شکایت کرده، آن چه می‌شود؟ بابا گفت، یا همه یا هیچی و این‌جوری نمی‌شود. به محسن در وین زنگ زدم که شاید من اشتباه می‌کنم. محسن هم گفت که آقای رازینی گفته، اول به جریان می‌اندازیم و بعد جمع می‌کنیم.»
