شرح دعای چهل و سوم صحیفه سجادیه؛ بخش هفتم: ماه رضایت و بندگی

پایگاه خبری جماران: در ادامه بخش هفتم مجموعه یادداشت های شرح دعای چهل و سوم صحیفه سجادیه(ع) را می خوانید:

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ طَلَعَ عَلَیْهِ، وَ أَزْکَى مَنْ نَظَرَ إِلَیْهِ، وَ أَسْعَدَ مَنْ تَعَبَّدَ لَکَ فِیهِ، وَ وَفِّقْنَا فِیهِ لِلتَّوْبَةِ، وَ اعْصِمْنَا فِیهِ مِنَ الْحَوْبَةِ، وَ احْفَظْنَا فِیهِ مِنْ مُبَاشَرَةِ مَعْصِیَتِک وَ أَوْزِعْنَا فِیهِ شُکْرَ نِعْمَتِکَ، وَ أَلْبِسْنَا فِیهِ جُنَنَ الْعَافِیَةِ، وَ أَتْمِمْ عَلَیْنَا بِاسْتِکْمَالِ طَاعَتِکَ فِیهِ الْمِنَّةَ، إِنَّکَ الْمَنَّانُ الْحَمِیدُ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ»

«خدایا بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را از خشنودترین افرادی قرار ده که این ماه بر آنان طلوع کرده و پاک‌ترین کسانی که به آن نظر کرده‌اند، و از نیکبخت‌ترین مردمی که در این ماه به بندگی‌ات روی آورده‌اند، و ما را به توبه توفیق عطا کن، و در این ماه از گناه نگاه دار و از دست زدن به نافرمانیت حفظ بفرما، و شکر نعمتت را بر ما در این ماه ارزانی دار، و جامه‌های عافیت را در این ماه بر ما بپوشان، و لطف و منت خود را بر ما به کمال فرمانبرداریت تمام گردان، همانا تو بسیار بخشنده و ستوده‌ای، و درود خداوند بر محمد و خاندان پاک و پاکیزه‌اش».

آخرین بخش از دعا با صلوات آغاز می‌شود، همانطور که پیشتر اشاره شد و در دعاهای صحیفه هم فراوان آمده است، صلوات در استجابت دعا و جذب رحمت حق اثر فراوان دارد.

وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ طَلَعَ عَلَیْهِ، وَ أَزْکَى مَنْ نَظَرَ إِلَیْهِ، وَ أَسْعَدَ مَنْ تَعَبَّدَ لَکَ فِیهِ

از سه کلمه «ارضی»، «ازکی»، «اسعد» استفاده شده که افعل تفصیل (صفت برتری) است، و هم در بردارنده معنای فاعلی و هم مفعولی می‌تواند باشد، می‌تواند در اینجا مراد مفعولی باشد. یعنی خدایا من را از «راضی شده»‌ها، از «پاک شده»‌ها و «سعادتمند شده»‌ها، قرار بده. البته می‌تواند معنای فاعلی هم داشته باشد. یعنی من از خشنودترین‌ها باشم. در معنای مفعولی می‌خواهد وی از کسانی باشد که خدا از وی راضی است. در معنای فاعلی وی از راضی‌ها باشد، هرچند اگر خدا راضی باشد، یعنی بنده مرضیّ حق قرار بگیرد، راضی هم خواهد بود: «راضیة مرضیة»(هجر/ 28)، «رضی الله عنهم و رضوا عنه»( مائده / 119)

مهم‌ترین و پسندیده‌ترین خشنودی، تحصیل رضایت حق است که دیگر رضایت‌ها در برابر آن چیزی نیست و از حق تعالی می‌خواهد، در بین بینندگان هلال از بهترین و برترین پاکان و صالحان باشد و چون سعادت و نیکبختی در گروی بندگی حق است. تعبد، به معنای بندگی حق را به گردن گرفتن، و در برابر حق کوچکی و تذلل داشتن است. خروج از منیت‌های خود، و کرنش در برابر حق تعالی همه عبادت و بندگی است، و تمام سعادت هم همین است، آن را از حق تعالی می‌خواهد.