کتابی را که از خواندن آن لذت و فایده برده ایم، در محیطی باز نظیر پارک یا منطقه گردشگری به نیت استفاده دیگران جا می گذاریم و فرد علاقه مند دیگری آن را برای مدتی مطالعه و سپس در نقطه ای دیگر رها می کند و با تداوم این روند، هزاران جلد کتاب بدون هزینه و به راحتی دست به دست مردم می گردد و شهر، کشور و جهان به کتابخانه ای عمومی تبدیل می شود.
شاید با مشاهده کتابی روی صندلی یک فضای سبز، حواس پرتی صاحب آن در ذهن ما خطور کند اما وقتی با تکرار ماجرا به عمدی بودن این رفتار پی ببریم، از اینکه به جای چیزهای دور ریختنی و غیرقابل مصرف، نگاهمان به طور مستمر به کتاب می افتد، احساسی خوب به محیط و دیگران خواهیم داشت.
بی شک ما نیز بعد از مطالعه کتاب و جا گذاشتن عمدی آن در مکانی دیگر، امکان دسترسی به محتویات آموزنده آن را برای دیگران فراهم خواهیم کرد و کتاب های بی صاحبی که توسط مردم به همدیگر هدیه خواهد شد، علاوه بر ثمره علمی و آموزشی، بار روانی مثبت و حس امنیت خاطر را در جامعه ایجاد خواهد کرد.
در روش جاگذاری کتاب، صاحب بعدی آن نامشخص است و از این منظر، جا گذاشتن کتاب با اهدای آن به فرد خاص تفاوت دارد و چه بسیار افرادی که کتاب های زیادی هدیه گرفته اند اما رغبتی به تورق آن ندارند اما در روش جاگذاری کتاب، فردی که علاقه مند به مطالعه نباشد، یا از برداشتن آن امتناع می ورزد تا شخصی کتابخوان از آن استفاده کند یا آن را به اهلش می رساند.
اگر فرهنگ جاگذاری کتاب در ایران جا بیفتد، مشاهده کتاب های بی صاحب و وقف شده در وسایل نقلیه، سفره خانه ها، قهوه خانه ها و فضاهای تفریحی افراد بی انگیزه را نیز به مطالعه ترغیب خواهد کرد و به تدریج بر شمار افراد کتابخوان و سرانه مطالعه در جامعه افزوده خواهد شد و در کاهش ناهنجاری ها و آسیب های فردی واجتماعی نیز موثر خواهد بود.
شاید به لحاظ اهمیت تغذیه فکری مردم، در محتوای کتاب های رها شده شبهه ایجاد شود اما با توجه به حساسیت ممیزی و نظارت جامع بر چاپ و نشر آثار مکتوب در کشور، بی شک کتاب هایی که برای بهره برداری عموم جاگذاشته خواهد شد، از معیارها و شاخص های قانونی برخوردار خواهد بود و البته افزایش مطالعه عمومی نیز، واکنش عامه را برای برچیدن کتب غیرمجاز از فضاهای عمومی سبب خواهد شد.
* خبرنگار ایرنا
7124/
انتهای پیام شاید با مشاهده کتابی روی صندلی یک فضای سبز، حواس پرتی صاحب آن در ذهن ما خطور کند اما وقتی با تکرار ماجرا به عمدی بودن این رفتار پی ببریم، از اینکه به جای چیزهای دور ریختنی و غیرقابل مصرف، نگاهمان به طور مستمر به کتاب می افتد، احساسی خوب به محیط و دیگران خواهیم داشت.
بی شک ما نیز بعد از مطالعه کتاب و جا گذاشتن عمدی آن در مکانی دیگر، امکان دسترسی به محتویات آموزنده آن را برای دیگران فراهم خواهیم کرد و کتاب های بی صاحبی که توسط مردم به همدیگر هدیه خواهد شد، علاوه بر ثمره علمی و آموزشی، بار روانی مثبت و حس امنیت خاطر را در جامعه ایجاد خواهد کرد.
در روش جاگذاری کتاب، صاحب بعدی آن نامشخص است و از این منظر، جا گذاشتن کتاب با اهدای آن به فرد خاص تفاوت دارد و چه بسیار افرادی که کتاب های زیادی هدیه گرفته اند اما رغبتی به تورق آن ندارند اما در روش جاگذاری کتاب، فردی که علاقه مند به مطالعه نباشد، یا از برداشتن آن امتناع می ورزد تا شخصی کتابخوان از آن استفاده کند یا آن را به اهلش می رساند.
اگر فرهنگ جاگذاری کتاب در ایران جا بیفتد، مشاهده کتاب های بی صاحب و وقف شده در وسایل نقلیه، سفره خانه ها، قهوه خانه ها و فضاهای تفریحی افراد بی انگیزه را نیز به مطالعه ترغیب خواهد کرد و به تدریج بر شمار افراد کتابخوان و سرانه مطالعه در جامعه افزوده خواهد شد و در کاهش ناهنجاری ها و آسیب های فردی واجتماعی نیز موثر خواهد بود.
شاید به لحاظ اهمیت تغذیه فکری مردم، در محتوای کتاب های رها شده شبهه ایجاد شود اما با توجه به حساسیت ممیزی و نظارت جامع بر چاپ و نشر آثار مکتوب در کشور، بی شک کتاب هایی که برای بهره برداری عموم جاگذاشته خواهد شد، از معیارها و شاخص های قانونی برخوردار خواهد بود و البته افزایش مطالعه عمومی نیز، واکنش عامه را برای برچیدن کتب غیرمجاز از فضاهای عمومی سبب خواهد شد.
* خبرنگار ایرنا
7124/
کپی شد
