این در حالی است که شش ماه انتشار کمتر گازهای گلخانه ای در مقابل خیل عظیم آلودگیهای انسان بعد از انقلاب صنعتی، زمان زیادی نیست و در کل تنها حکم داروی مسکن موقتی را دارد . ضمن این که چنین شرایطی بر اساس آگاهی و انتخاب نیز نبوده است .
توسعه پایدار فقط یک ضلع به نام محیط زیست ندارد و اقتصاد و اجتماع را هم در بر می گیرد و همانگونه که نمی توانیم اقتصاد بدون محیط زیست را متصور شویم ، محیط زیست بدون اقتصاد و اجتماع سالم را نیز نمی توان در نظر گرفت .
ضربه سنگین کرونا بر اقتصاد، فقر را گسترش خواهد داد و تمایل دولتها را به سمت رفع نیازهای اولیه اجتماع پیش خواهد برد و تمایل سیاستمداران به یارانه های زیست محیطی را در اولویت قرار نخواهد داد و همچنین بر صنایع آلاینده سخت گیری نخواهد شد .
کرونا در حال گرفتن جان اجتماع و اقتصاد است ولی قربانی اصلی محیط زیست خواهد بود.
کرونا عامل نابسامانی اقتصادی و اجتماعی شده و مطمئنا دنیای پساکرونا بخاطر گسترش فقر و تغییر اولویت از توجه به محیط زیست، دنیای هجومی تر و آشفته تر خواهد بود و گفتمان زیست محیطی واپس زده خواهد شد.
کرونا سبز نیست و گسترش آن جامعه جهانی را آشوبناکتر خواهد کرد و آرمانشهر زیست محیطی مد نظر متخصصان با جامعه و اقتصاد ناپایدار، محقق نخواهد شد. کرونا تغییر مهمی در رفتار با طبیعت ایجاد نخواهد کرد. تغییر رفتار با محیط زیست اطراف خودمان دو شاخصه نیاز دارد آموزش و اراده جمعی.
پس با اینکه کرونا باعث کاهش مصرف سوختهای فسیلی، آلودگی هوا، گازهای گلخانه ای و کشتار حیوانات شده ولی همزمان باعث افزایش تولید حجم بالای زباله، افزایش مصرف بالای اقلام پلاستیکی و یکبار مصرف، افزایش تولید بالای پسماندهای مواد داروئی و بهداشتی و عفونی، افزایش مصرف آب، برق و گاز و آلودگی شدید آبهای سطحی با مواد شوینده و ضدعفونی کننده شده است.
به کرونا به عنوان ناجی طبیعت نگاه نکنیم و رویا پردازی را کنار بگذاریم . کرونا انتقام طبیعت از انسان نیست و به جای خیال پردازی ، بر غلبه بر کرونا و ساخت اجتماع و اقتصاد سالم و تمرین و آموزش رفتارهای زیست محیطی آگاهانه تمرکز کنیم.
ابوعلی گلزاری – دکتری مهندسی محیط زیست
