محسن هاشمی نوشت: هرچند که شرایط فعلی اقتصاد ایران، بدلایل مختلفی از جمله تحریم‌های بی سابقه و فقدان ذخائر کافی ارزی همزمان با رکود داخلی وجهانی، شاهد آشفتگی بی سابقه ای است اما در بررسی عملکرد گذشته دولت‌ها، دوران سازندگی، مهمترین دوره توسعه در دوران جمهوری اسلامی محسوب می شود.
به گزارش جماران، محسن هاشمی در رشته توئیتی در حساب کاربری خود در توئیتر نوشت: «هرچند که شرایط فعلی اقتصاد ایران، بدلایل مختلفی از جمله تحریم‌های بی سابقه و فقدان ذخائر کافی ارزی همزمان با رکود داخلی وجهانی، شاهد آشفتگی بی سابقه ای است اما در بررسی عملکرد گذشته دولت‌ها، دوران سازندگی، مهمترین دوره توسعه در دوران جمهوری اسلامی محسوب می شود.
پایه گذاری پیشرفت اقتصادی در این دوره به اندازه ای عمق و استحکام داشت که کاهش شدید درآمدهای نفتی نیز با وجود اثرات مقطعی نتوانست روند کلی رشد کشور را در این دوران متوقف کند و با ثبت رشد متوسط بیش از۵درصد،نه تنها بخش بزرگی از خسارات و ویرانی های دوران جنگ تحمیلی بازسازی گردید بلکه گامهای مهمی در روند صنعتی شدن،پیشرفت و کاهش وابستگی برداشته شد که ایام اصلاحات را میتوان تداوم دوران سازندگی در حوزه اقتصاد دانست که با افزایش درآمدهای نفتی و به ثمر رسیدن پروژه های زیربنایی دوران سازندگی، به نرخ رشد متوسط۶درصد رسید وخودکفایی در حوزه های راهبردی تحقق یافت.
سازندگی متعادل و متوازن و پایدار بخش بزرگی از عملکرد دولت سازندگی مختص به اقشار محروم و کم برخوردار جامعه بود ازاین رو محرومیت زدایی در این دوران را می توان بعنوان الگویی موفق از توسعه متعادل در جهان سوم ارائه کرد.
توسعه از نگاه آیت‌الله هاشمی،مبتنی بر تحقق رفاه و فراهم کردن بسترهای رشد انسان بود،دراین مسیر اولویت بر تامین زیرساخت و حداقلی از معیشت برای همه اقشار بود اما این هدف با افزایش تولید و ایجاد ثروت محقق میشد نه نگاه سوسیالیستی به اقتصاد که با شعارعدالت، به توزیع فقر می انجامد. در راهبرد آیت‌الله هاشمی، عدالت مکمل توسعه است و نمی توان با شعار عدالت، توسعه را نفی کرد ودر این مسیر نظارت نیز باید بعنوان ابزاری برای رفع موانع توسعه تبدیل گردد، نه بعنوان سیستمی برای مچ گیری، کاهش رقابت و افزایش کنترل که خود به ایجاد رانت می انجامد.
آیت الله هاشمی، از مهمترین راهبران توسعه سیاسی در دهه نخست انقلاب بود، اما دامن زدن به اختلافات سیاسی و ایجاد تنش در حاکمیت را عامل ایجاد اختلال و حتی توقف توسعه می دانست. به همین علت با اولویت دادن به اقتصاد و معیشت مردم، حوزه فرهنگ و سیاست را در اولویت بعد قرار داد.
بنابراین امروز نیز بایست با برنامه راهبردی دقیق واقع گرایانه وعملگرایانه، نقشه راه روشنی برای عبور جامعه از این وضعیت متلاطم و حل مشکلات طاقت فرسای مردم طراحی و اجرا کرد، پرداختن به الزامات این راهبرد از فرصت کنونی خارج است ونیازمند نوشته های دیگری است.»
