در گفت و گو با جِی پلاس؛

احسان حدادی: از خدا خواستم بی آبرو نشوم/ مربی خوبی نخواهم شد!

ملی پوش پیشین پرتاب دیسک ایران گفت: از این موضوع ناراحتم که تنها مدال آور دوومیدانی در المپیک هستم؛ دوست داشتم که دوومیدانی قهرمانان بیشتری داشت.

لینک کوتاه کپی شد

احسان حدادی در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جِی پلاس، در خصوص فعالیت خود بعد از خداحافظی رسمی از ورزش حرفه‌ای گفت:  دوره ورزشی من تمام شد؛ 22 سال خاطره و خوبی و بدی و هرچه بود کنار گذاشتیم و وارد بازار کار شدیم اما خیلی سخت است.

او در مورد جشن سده المپیک و حضور به عنوان تنها مدال آور المپیکی دوومیدانی تصریح کرد: خوشحالم از این که باهمه قهرمانان  پیشکسوت و جدید و حتی تمام دوستانی که تا به حال از نزدیک ندیده بودم دیدار کردم اما حقیقتا از این موضوع ناراحتم که تنها مدال آور دوومیدانی در المپیک هستم؛ دوست داشتم که دوومیدانی قهرمانان بیشتری داشت و شاهد این بودیم که چند نماینده این رشته در مراسم حضور داشتند که متاسفانه به خاطر بی برنامگی یا مدیریت ضعیف فقط یک نماینده دارد. امیدوارم در سال‌های آینده شاهد این باشیم دوومیدانی هم مانند کشتی و وزنه برداری قهرمانان بیشتری را معرفی کند که مدال کسب کردند.

 

حدادی در پاسخ به این سوال که آیا حضورتان به عنوان کاندیدای ریاست فدراسیون دوومیدانی قطعی است یا نه گفت: در واقع هنوز تصمیم قطعی نگرفتم اما هر کجا که بتوانم به رشته خودم کمک کنم برای بدست آوردن مدال المپیک دریغ نخواهم کرد.

 

نایب قهرمان المپیک لندن با بیان این که دوومیدانی شرایط خوبی ندارد تصریح کرد: در واقع می‌توانیم بگوییم این رشته هیچ وقت شرایط خوبی نداشته؛ ما در صد سال گذشته که دوومیدانی وارد ایران شده فقط یک مدال المپیک گرفتیم و این یعنی شرایط ضعیف است؛ آن مدالی هم که بدست آمد به خاطر برنامه ریزی علی کفاشیان و تیمش در فدراسیون بوده بعد هم مصطفی کریمی آمد و زحمت کشید با برنامه خوب یک مدال بدست آمد. از زمانی که کفاشیان و کریمی از فدراسیون رفتند دیگر ما شاهد ضعف این رشته بودیم و فکر می‌کنم کسب دوباره مدال المپیک کار دشواری باشد.

 

احسان حدادی در خصوص بدترین و بهترین خاطره دوران ورزشی خود گفت: ورزشکار هروقت می‌برد بهترین خاطره‌اش است هر زمان هم که می‌بازد بدترین خاطره اما برای من بهترین خاطره‌ام آخرین مدالم بود چون دوست داشتم با یک مدال از دنیای ورزش کنار بروم و خیلی هم از خدا خواستم که بی آبرو نشویم و خدا را شکر همین اتفاق هم افتاد؛ پایان باشکوهی بود و عزت به من داد.

 

او در پایان در پاسخ به این سوال که آیا برنامه‌ای برای کمک به دوومیدانی کاران به عنوان مربی دارد یا نه تصریح کرد: حقیقتا از نظر خودم من مربی خوبی نخواهم شد اما در هر عرصه‌ای که بتوانم به دوومیدانی کمک خواهم کرد.

 

دیدگاه تان را بنویسید