آقای حدادی رطب خورده منع رطب نمی کند!

جی پلاس؛ وقتی احسان حدادی در المپیک 2012 لندن در پرتاب دیسک نایب قهرمان شد و یک اتفاق تاریخی در ورزش ایران رقم زد، همه از ظهور ستاره ای سخن می گفتند که می تواند برای ایران در رشته ای غیر از کشتی و وزنه برداری مدال المپیک بگیرد. پس از گذشت یک دهه از آن مسابقات اما، نام حدادی فقط گره خورده به گلایه های بی جا، هزینه های گزاف و نهایتا خروجی صفر برای دو و میدانی ایران.

حدادی در سال های گذشته در شرایطی از انواع و اقسام اردوها، امکانات، مربی خارجی و... برخوردار بوده که هر حرفی زده مستقیما با اطاعت فدراسیون و وزارت رو به رو شده و او هیچ درخششی هم نداشته؛ اگر چه کسب 4 طلای بازی های آسیایی رکورد درخشانی است و نمی توان بر آن خرده گرفت اما برای ورزشکاری که ناکامی در المپیک را اینگونه توجیه می کند که می خواهد از طریق آن برای بازی های آسیایی آماده شود، مطمئنا این نقدها بجاست.

حالا در تازه ترین اظهار نظر، نایب قهرمان المپیک لندن در گفت و گو با فارس از اهدای حواله خودرو به ملی پوشان فوتبال انتقاد کرده و آن را بی عدالتی خوانده است؛ اگر چه نفس حرف حدادی درست است و اهدای حواله به بازیکنان تیم ملی فوتبال پایه و اساسی ندارد، اما سوال اینجاست که چرا حدادی یادش افتاده این صحبت ها را مطرح کند؟ در واقع انتقاد حدادی همان ضرب المثل معروف را در ذهن تداعی می کند که :« رطب خورده منع رطب کی کند؟».

احسان حدادی در همه این سال ها سوگلی مدیران ورزش ایران و به خصوص فدراسیون دو و میدانی بوده و در بین ورزشکاران غیر فوتبالی، بیش ترین میزان رسیدگی و هزینه را داشته؛ کافی است سری به اخبار سال های گذشته پیرامون او بزنید که او حتی در روزهای سخت کرونا برای عمل خار پاشنه به آلمان رفت، در حالی که در یک کمپ فوق العاده و زیبا در چولاویستای آمریکا اقامت داشت از بدی امکانات می نالید(!)، در آستانه المپیک توکیو در اردوی کیش هزینه گزافی روی دست فدراسیون گذاشت که حوالی سال 98، فقط هزینه هر شب اقامت او در آنجا سه میلیون بود و نهایتا همه این ها منجر به رتبه بیست و ششمی در المپیک شد!

این در حالی است که خیلی از ورزشکاران دیگر رشته ها از داشتن یک سالن عادی محروم اند و وزارت ورزش و فدراسیون ها با کلیدواژه کمبود بودجه، هیچ رسیدگی به آن ها ندارند؛ خیلی از ورزشکاران رشته های مختلف هنوز پاداش قهرمانی های خود در مسابقات قاره ای و جهانی را نگرفته اند و یا پاداش هایی که قرار بوده به صورت سکه ای باشد، با معادل ریالی کم تر از حق واقعی به آن ها پرداخت شده است.

همه این ها به خوبی نشان می دهد که احسان حدادی در سال های اخیر، هر چیزی که برای موفقیت لازم بوده را چند برابر بیش از حد (در مقایسه با سایر ورزشکاران ایرانی) داشته اما خروجی کارش چیزی جز بهانه گیری و ناکامی های پیاپی نبوده و گاه رکوردهایش به 60 متر هم نرسیده!

حالا در چنین شرایطی، او از اهدای حواله خودرو به فوتبالیست ها انتقاد کرده است؛ اگر چه نفس این انتقاد درست است اما بهتر است حدادی اول یک سوزن به خود بزند، بعد یک جوالدوز به بقیه!