مصطفی هاشمی: حرف بزنم می گویند عقده گشایی می کند/ تبدیل به هیولا شدم

الهام کهزادی: مصطفی هاشمی در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جی پلاس، در خصوص صعود تیم ملی بسکتبال به جام جهانی گفت: اگر با نگاه مثبت این موضوع را ارزیابی کنیم باید بگویم که ما در تمام حوزه‌های فدراسیون شاهد تغییراتی بودیم که خیلی از آن تغییرات درست و خیلی از آن ها شاید منطقی نباشد. تیم ملی با کادر جدید تشکیل و در زمان کوتاه وارد مسابقات شد و عملکرد تیم هم که مشخص است و کارشناسان در این مورد صحبت کردند.

او با اشاره به کمکی که انصراف استرالیا از حضور در ایران به تیم ملی کرد گفت: خوشبختانه استرالیا در ایران حضور پیدا نکرد و ما انتخاب شدیم؛ اگر استرالیا می‌آمد شانس صعود نداشتیم. باید به بازی‌های قبل هم دقت کنیم که چقدر نتایج در این صعود تاثیرگذار بود. با توجه به اینکه من سرمربی تیم ملی بودم اگر بخواهم فقط نقد کنم این شائبه ایجاد می‌شود که مصطفی هاشمی حسادت و عقده گشایی می‌کند به همین خاطر نظر تمام کارشناسان اهمیت بیشتری دارد تا نظر من. به عنوان کسی که عاشق بسکتبال است نظر من چیزی است که هم دل هم احساس و هم مغزم می‌گوید.

او در مورد سکوت جامعه بسکتبال نسبت به صعود نه چندان امیدوارانه برعکس حواشی دوران سرمربیگری خود تصریح کرد: قسمت عمده این موضوع به انتخابات برمی‌گردد. درخانواده بسکتبال هر کسی حق اظهار نظر دارد. هر کاندیدایی یک سری حامی دارد و زمانی که یک فرد انتخاب شود همه آن‌ها از رده خارج می‌شوند و با این مکانیزم 70-80 درصد بسکتبال بیرون می‌مانند و این خیلی بد است. میان این نفرات افراد شایسته‌ای  وجود دارند که چون حامی کاندیدای انتخاب شده نیستند باید بیرون بمانند مگر اینکه یک رئیس فدراسیون منصف داشته باشیم که این رویکرد را نداشته باشد. آن زمان رامین طباطبایی خیلی مخالف داشت  و من هم سرمربی بودم؛ مخالفت‌ها شامل من هم می‌شد و یک دفعه تبدیل به یک موجود هیولایی شدم که همه می‌خواستند به او حمله کنند.

سرمربی پیشین تیم ملی بسکتبال در ادامه با اشاره به حواشی بعد از بازی مقابل قزاقستان گفت: بعد از بازی حواشی زیادی ایجاد شد و خودم هم وقتی بازی تمام شد انتظارش را داشتم در کنفرانس مطبوعاتی آن اتفاقات رخ بدهد. همه انتظار داشتند با 50 اختلاف پیروز شویم که همان موقع هم جواب دادم که با توجه به زمان و نیروی انسانی که آن زمان داشتیم  پنج بار آن‌ها می‌برند پنج بار ما؛ خیلی اشتباه از جانب من و بازیکنان صورت گرفت که در ثانیه آخر بازی را واگذار کردیم. ما حامد و بهنام  را در اختیار نداشتیم ، ارسلان و سجاد هم کرونا گرفتند که به همین دلیل دیر به ترکیب تیم ملحق شدند و از لحاظ بدنی مشکل داشتند. حساب کنید در شرایطی که فدراسیون با سرپرست اداره می‌شد تمرین کردیم و به خاطر هجمه‌های بی حد و اندازه انتخابات دچار چه مشکلاتی بودیم. آن دوران تمسخرها خیلی من را عذاب می‌داد.

مصطفی هاشمی با بیان اینکه مشکلات در تمامی رده‌های سنی بسکتبال وجود دارد تصریح کرد: اشتباهات هم در نوجوانان و هم در جوانان صورت گرفت. به نظرم هم اگر به اعماق دلشان وارد شوی خودشان هم اعتراف می‌کنند اما در هر صورت هر کسی تصمیمی می‌گیرد و مسئولیت آن هم با خود فرد است ولی من این عملکرد یک ساله‌ای که می‌بینم در خور بسکتبال نبود.

او در پاسخ به این سوال که آیا طبق نظرات کادر فنی جوان گرایی واقعا صورت گرفته یا نه  و همچنین در خصوص عدم استفاده بهینه از بازیکنان جوان در مسابقات انتخابی جام جهانی که عملکرد خوبی هم در رقابت‌ها داشتند گفت: تیم ملی جای پیر و جوان نیست بلکه جای بهترین‌ها است. جوان خودش حقش را می‌گیرد و به او هدیه نمی‌کنند. عملکرد سرمربی نشان می‌دهد تصمیماتی که در مورد ترکیب تیم گرفته درست است یا غلط و بیشتر از این نیست.  زمان من دعوت از بازیکنی که در دو پنجره حاضر شد، اشتباه محض بود و اصلا نباید این کار را می‌کردم الان هم می‌گویم کار اشتباه توجیه ندارد.

هاشمی با اشاره به آینده بسکتبال ایران تصریح کرد: اگر تغییر رویه بدهند و از افراد با تجربه و کسانی که امتحان پس دادند مشورت بگیرند شاید بتوانند آب از جوی رفته را برگردانند؛ غیر از این باشد اصلا آینده خوبی برای بسکتبال نمی‌بینم. این نظر فنی من است. تغییراتی که در همه رده‌های سنی ملی صورت گرفت بسیار عجولانه بود؛ ما باید تحمل می‌کردیم تا تصمیمات بهتر در یک زمان مناسب تر اتخاذ کنیم.

او در پایان صحبت‌های خود گفت: من نظرم را می‌گویم ممکن است جامعه ورزش نگاه دیگری داشته باشد. بسکتبال ما نیاز به مدرس دارد تا تیم‌های پایه ما را آموزش بدهد. ما باید از تمام عناصر شایسته بسکتبال چه مخالف و چه موافق استفاده کنیم و برخورد حذفی نداشته باشیم. اشخاصی مانند آقای پیرعباسی ریاست هیأت استان خوزستان زحمات زیادی برای بسکتبال کشورمان کشیده و امثال او زیاد هستند بنابراین باید از تمام ظرفیت‌ها استفاده کنیم و تحمل همه نظرها برای پیشرفت را داشته باشیم چون غیر از این باشد راه به جایی نخواهیم برد.