جای خالی نوجوانان ایران در مسابقات جهانی شطرنج/ آقایان دعوای کود و شکر بس است!

جی پلاس؛ رقابت های شطرنج نوجوانان جهان در رومانی آغاز شده و استعدادهای کم سن و سال شطرنج جهان در سه رده سنی و دو بخش آزاد و زنان با هم رقابت می کنند. 

این رقابت ها در رده سنی زیر 14، زیر 16 و زیر 18 سال برگزار می شود. ایران سابقه کسب عناوین متعدد و مدال های رنگارنگ از این مسابقات را داراست. بسیاری از چهره های حال حاضر شطرنج ایران در سال های گذشته در این مسابقات حضور داشته و افتخار کسب کرده اند.

در دوره قبلی این رقابت ها که به دلیل پاندمی کرونا، به شکل اینترنتی برگزار شد، باز هم نمایندگان ایران غایب بودند. البته مسابقات آنلاین به دلیل عدم رسمیت و محاسبه نشدن ریتینگ چندان مهم نبود، اما در این دوره که مسابقات حضوری برگزار می شود باز هم هیچ نماینده ای از ایران اعزام نشده است. 

این در حالی است که در حال حاضر نوجوانان مستعد زیادی هستند که بسیاری از آنها به دلیل کرونا و عدم برگزاری مسابقات مدتی در جا زده اند و این بهترین فرصت برای تجربه کردن یک رویداد بین المللی، افزایش ریتینگ و کسب نورم های استاد بین المللی و استاد بزرگی است. چرا که عملا بدون اعزام به مسابقات و از سوی دیگر تعطیل شدن همان یکی دو مسابقه ای که قبلا سالانه در ایران برگزار می شد، عملا شطرنجبازان راهی جز اتکا به جیب خود و شرکت در مسابقات برون مرزی را ندارند.

در حالی که بازیکنانی نظیر سینا موحد، آرتین اشرف، سید کیان پورموسوی، آراد نظری، آبتین عطاخان، بردیا دانشور، رضا مهدوی، رادین یادگار و چندین و چند بازیکن دیگر در یکی دو سال اخیر پیشرفت قابل محسوسی داشتند و می توانستند در این رقابت ها علاوه بر افزایش سطح فنی خود برای شطرنج ایران نیز افتخار آفرینی کنند.

ایران که در سال های گذشته در رده های سنی چهره های درخشانی نظیر فیروزجا، مقصودلو، طباطبایی، غلامی و ... را به شطرنج جهان معرفی کرده بود، در سال های اخیر به دلیل مسائل مختلف نزول جدی داشته و قافیه را به کشورهایی نظیر هند و ازبکستان کاملا باخته است. 

در شرایطی که نوجوانان ایران مظلومانه رقابت های جهانی را برای دومین دوره پیاپی از دست می دهند، مسئولان فعلی، سابق و اسبق فدراسیون مشغول سر وکله زدن با هم هستند که کود و شکر را چه کسی با کد فدراسیون وارد کرده و مالیاتش بر عهده کیست. دعواها و اختلافات شخصی که دودش فقط به چشم بازیکنانی می رود که هیچ حامی و پشتیبانی ندارند و خانواده هایی که چندین سال با هزینه شخصی فرزندشان را به رده های بالا رسانده اند و حالا باید افسوس حضور در مسابقات فرزندان شان را تحمل کنند.