به گزارش خبرنگار ایرنا، در کنار دانشگاه فرهنگیان، دیوارهایی سر به فلک کشیده با در سبز رنگ بزرگ، گویی از همان راه دور فریاد می زند که ' پشت دیوارهای اینجا زندان ساری ' است.
برای بازدید از زندان زنان، با مدیرکل بانوان و خانواده استانداری مازندران و مسئولان امور بانوان دیگر ادارات، راهی این مکان شدیم.
دیدار نخست در دفتر رئیس بخش زنان است؛ ' داوود ابراهیمی ' چند ماهی است که ریاست زندان ساری را بر عهده دارد. از عطوفت و مهربانی با زندانیان سخن می گوید و این که تربیت، کار سختی است.
او می گوید: «وقتی مجرمی برای سپری دوران محکومیت خود به زندان می آید کاری نداریم جرم او چه بوده، انسان است و باید با انسانیت با او برخورد شود، شاید اگر ما هم در جایگاه این افراد بودیم همان جرائم را مرتکب می شدیم».
رئیس زندان ساری ادامه می دهد: ما اینجا هیچ آماری به کسی نمی دهیم، تعداد زندانیان را اعلام نمی کنیم، اصلاح روحیه این افراد را مدنظر داریم.
این مسئول تنها آماری که در دیدار با مدیرکل بانوان و خانواده استانداری مازندران بیان می کند این است: « مواد مخدر، جرم بیشتر زنان زندانی است و چهار نوزاد هم در زندان زنان با مادران خود زندگی می کنند».
مدیرکل بانوان و خانواده استانداری مازندران که گویا از این شیوه گزارش دهی خرسند نیست ، زنان زندانی را هم جزوی از جامعه هدف حوزه کاری خود معرفی کرد و این که افکار عمومی می خواهد بداند برای برگشت پذیری این افراد به جامعه چه اقداماتی صورت می گیرد.
سمیه قاسمی طوسی از انتظار جامعه برای آگاهی از شیوه های اصلاح روحیه این افراد سخن گفت و این که اگر گروهی از بانوان دچار آسیب شدند برای برگشتن این افراد به دامان جامعه، بستر سازی انجام شود.
وی اگر چه در صحبت های مستقیم به رئیس زندان نگفت که چرا آمار و اطلاعاتی از زنان زندانی را حتی در اختیار مدیرکل امور بانوان و خانواده استانداری قرار نمی دهد، اما با سخنانی که نشانه گلایه از این وضعیت بود، گفت: جوامع پیشرفته بر اساس آمار و اطلاعات درست برنامه ‌ریزی می ‌کنند و مراجعی که باید این اطلاعات را در اختیار قرار دهند نسبت به انتشار آمار اقدام می‌ کنند، در این جوامع، اطلاعات طبقه ‌بندی شده در اختیار قرار می‌ گیرد اما یکی از مشکلاتی که در حوزه پژوهش و سیاستگذاری در کشور داریم نبود شفافیت در حوزه آمار است که باید مورد توجه متولیان امر قرار گیرد.
** اینجا نفس در سینه حبس می شود
صحبت های ابتدایی و تعارف ها به پایان می رسد، وارد بند نسوان می شویم، اینجا نفس در سینه حبس می شود و با دیدن نوزاد در آغوش مادران زندانی، بغض ها می ترکد و اشک جاری می شود.
معصومیت نوزادان از دست می رود وقتی دوران محکومیت را با مادر خود سپری می کنند، نوزادانی که باید در کانون گرم خانواده، رشد کنند در دایره زنان زندانی، روزگار سپری می کنند.
مادرانی که با دوران محکومیت مختلف به جرم مواد مخدر در زندان هستند و کودکانی که بدون جرم، مادر را همراهی می کنند.
اینجا برای این نوزادان، چراغی روشن نیست و زندان و میله های آهنی، دنیای بزرگ این کودکان را تنگ کرده است.
بازدید از زندان به پایان می رسد، از در سبز و بزرگ آهنی، خارج می شویم اما قلب هایی در کنار نوزادان باقی مانده است، دوباره زیبایی های جاده نمایان می شود و نوزادی که محروم از دیدن و زندگی کردن خارج از دنیای زندان است.
9927/1654
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.