کیومرث اشتریان، هیئت علمی دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی سخنران مدعو مراسم صحبت‌های خود را با یک پرسش شروع کرد: «پرسش مهمی فراروی جنبش دانشجویی است و آن هم این است که این «ما» که در حرف‌های ابتدایی مجری شما نیز آورده شد کیست؟» و ابراز خرسندی کرد که در صدای این جمع و شعارهایشان و میان صداهای مردم شعارهای واگرایانه یا نفوذ خارجی وجود ندارد.
به گزارش جماران؛ درب سالن چمران دانشکدگان فنی ساعت ۱۴:۰۰ به روی دانشجویان، اساتید و مدعوین گشوده شد.
به دلیل کارشکنی دانشگاه و به بهانه‌ی التهاب و تجمع در صحن پردیس مرکزی، از ورود عده‌ی زیادی از اساتید و دانشجویان جلوگیری شد و مراسم به طور رسمی در ساعت ۱۴:۳۰ آغاز گردید.
ابتدا آیاتی چند قرآن کریم قرائت شد. سپس همه‌ی حاضران به احترام «آزادی» در سکوت ایستادند.
در ابتدای مراسم، شعار «زن،زندگی، آزادی» در سالن طنین انداز شد. ظرفیت سالن در همان دقایق ابتدایی بطور کامل تکمیل گردید و بقیه‌ی حاضران روی پله ها نشستند.
به نام خدای رنگین کمان!
مجری، متن خود را با یادی از کیان پیرفلک آغاز کرد و از عقبه‌ی تاریخی جنبش دانشجویی، سه آذر اهورایی تا وقایع سال ۸۸ و ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱ یاد کرد.
پیش از شروع برنامه، سرود «زن» پخش شد و دانشجویان با آن همخوانی کردند.
حاضران در سالن، با شعار و تشویق همراهی و حمایت می‌کردند.
سپس ویدیو کلیپی با محتوای قتل‌های زنجیره‌ای، توقیف‌های فله‌ای روزنامه‌ها، واقعه‌ی کوی دانشگاه در سال ۷۸، اعتراضات سال ۸۸ و قتل ندا آقاسلطان و عاشورای ۸۸، اعتراضات سال ۹۶ و دختران انقلاب، اعتراضات سال ۹۸ و ساقط کردن هواپیمای اوکراینی، خیزش های آب خوزستان و … و در‌نهایت وقایع و اعتراضات سال ۱۴۰۱ پخش شد.
حاضران با شعارهای «هیز تویی، هرزه تویی، زن آزاده منم»، «به من نگو فتنه‌گر...»، «آزادی، آزادی، آزادی»، «قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان» و… همراهی کردند.
سپس دانشجویان سرود «زندگی» مهدی یراحی را همخوانی کردند.
بعد از همخوانی سرود، مجری اعلام کرد که خانواده‌ی محمد بهداد (شکرخدا)، دانشجویی که بیش از یک ماه است که در بازداشت به سر می‌برد، در سالن حضور دارند. دانشجویان و اساتید به احترام این خانواده ایستادند و تشویق کردند و شعار «دانشجوی زندانی، آزاد باید گردد» سر‌دادند.
با دعوت از سخنران مدعو، کیومرث اشتریان، هیئت علمی دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی به روی سن آمد.
اشتریان صحبت‌های خود را با یک پرسش شروع کرد: «پرسش مهمی فراروی جنبش دانشجویی است و آن هم این است که این «ما» که در حرف‌های ابتدایی مجری شما نیز آورده شد کیست؟» و ابراز خرسندی کرد که در صدای این جمع و شعارهایشان و میان صداهای مردم شعارهای واگرایانه یا نفوذ خارجی وجود ندارد.
اشتریان به سیر جنبش دانشجویی و گرایش‌هایی که داشته است نیز اشاره کرد از جمله گرایش اصلاح‌طلبی که با فریاد دانشجویان حاضر در سالن مواجه شد: «دیگه نداریم!». آقای اشتریان در پاسخ گفت نمی‌توانید گذشته‌ی خود را انکار کنید؛ گرایش مذهبی داشته‌اید، گرایش اصلاح‌طلبانه داشته‌اید و… . وی هم‌چنین به وظیفه‌ی قدرت سیاسی اشاره کرد که باید راه را برای تساهل و تسامح باز کند و وظیفه‌ی «ما» را نیز تلاش برای فضای گفتگوی اجتماعی عنوان کرد. باتوجه به فضای هیجان‌زده‌ی سالن که هر جمله‌ی او را پاسخ می‌دادند حرف‌های خود را کوتاه کرد و سپس به دلیل فضای حاکم در سالن، تریبون را ترک کرد.
بعد از طنین‌انداز شدن مجدد شعار «زن، زندگی، آزادی»، دانشجویان با شکوه هرچه تمام تر سرود سوگندنامه را همخوانی کردند. این سرود سال ۸۸ توسط دانشجویان جنبش سبزی و خصوصا انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران خوانده شد و حالا با تغییراتی بازخوانی می‌شد.
سپس دبیر تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، سید احسان هاشمی، به روی سن رفت و بیانیه‌ی این تشکل را قرائت کرد.
مراسم با شعارهای «آزادی، آزادی، آزادی» و «محمد شکرخدا آزاد باید گردد» و سرود خون ارغوان ها و همخوانی با آن پایان پذیرفت.
