جی پلاس/در محضر امام؛

با امام از پا نگذاشتن روی کفش مردم تا روزنامه های ایرانی

امام خمینی در همه رفتار خود به کوچکترین مسائل هم دقت داشتند و به ریزترین کارها اهمیت می دادند و این نکته سنجی در رعایت حقوق دیگران در خاطرات بسیاری از اطرافیان نقل شده است.

لینک کوتاه کپی شد

جی پلاس: رعایت حقوق دیگران از جمله مسائلی است که اسلام بسیار بر آن تاکید کرده است و این حقوق، ریزترین مسائل را هم شامل می شود و امام خمینی که انسان کاملی بودند بر رعایت آن بسیار دقت نظر داشتند. در خاطرات زیر دو نکته از این دقت های امام آمده است:

 

‌‌در طول مدتی که امام در نجف اقامت داشتند سالی چند بار به مناسبت زیارت های‌‎ ‎‌ویژه امام حسین(ع) به کربلا مشرف می شدند و در منزل محقری که یکی از اهالی‌‎ ‎‌کویت در اختیار ایشان قرار داده بود، سکونت می کردند. ‌

 

‌‌امام ظهرها در همان منزل نماز جماعت اقامه می کردند که با شرکت جمع‌‎ ‎‌محدودی از دوستان در اتاق بیرونی و گاهی که جمعیت بیشتر می شد در حیاط منزل‌‎ ‎‌برگزار می شد. مساحت حیاط حدود پنجاه متر بود و فرش هم به اندازه کافی نبود، از‌‎ ‎‌این رو افراد عباهایشان را تا می کردند و به عنوان سجاده و زیرانداز روی آن به نماز‌‎ ‎‌می ایستادند. وقتی امام از اندرونی برای اقامه نماز وارد حیاط می شدند، برای رسیدن به‌‎ ‎‌جلوی جمعیت می بایست از میان صفوف جماعت عبور کنند. تمام افراد حاضر‌‎ ‎‌بی گمان افتخار می کردند که عبایشان با قدم مبارک ایشان تبرک شود و امام نیز به این‌‎ ‎‌نکته واقف بودند، با این حال هنگام عبور، چه از پشت صفوف که کفش ها بود و چه در‌‎ ‎‌مسیری که عباها پهن بود، امام با حرکتی مارپیچ و با برداشتن گام های مناسب با‌‎ ‎‌دقت سعی می کردند که به هیچ وجه پایشان را نه روی کفش ها بگذارند و نه روی‌‎ ‎‌عبای دیگران و بدین گونه عملاً رعایت دقیق حق مردم را به مقلدان خود‌‎ ‎‌می آموختند.(‎(۱

‌‌

 

‌‌دقت امام در استفاده از روزنامه؛ نکند اسم علی یا محمد در آن باشد

در پاریس می خواستیم جلوی در اتاقی که امام کفش هایشان را درمی آوردند‌‎ ‎‌روزنامه بیندازیم، چون اکثر اوقات بارندگی و زمین ها خیس بود، لذا از روزنامه های‌‎ ‎‌خارجی استفاده می کردیم. روزی عده ای از ایران آمده و با خود روزنامه آورده بودند و‌‎ ‎‌چون آن روز روزنامه خارجی در دسترس نبود من صفحۀ آگهی ها را انداختم و کفش های‌‎ ‎‌امام را روی آن گذاشتم. ایشان وقتی خواستند کفش بپوشند، سؤال کردند: «مثل اینکه‌‎ ‎‌این روزنامه ایرانی است؟» عرض کردم بله حاج آقا، ولی این صفحه آگهی هاست. با‌‎ ‎‌این حال امام پای شان را روی آن روزنامه ها نگذاشتند و مجدداً برگشتند و‌‎ ‎‌فرمودند: «شاید اسم محمد یا علی در آن باشد.»( ۲ )

 

 

برشی از کتاب برداشت هایی از سیره امام خمینی(س)؛ ج ۲، ص ۳۸۶-۳۸۷؛ ناشر: موسسه چاپ و نشر عروج؛ چاپ نهم (۱۳۹۲).

 

۱. خاطره به نقل از حجت الاسلام و المسلمین محمد حسن رحیمیان.

۲. خاطره به نقل از مرحوم مرضیه حدیده چی (دباغ).

 

دیدگاه تان را بنویسید