طی کردن راهی طولانی برای رسیدن به نماز جماعت امام

امام به هنگام درس روی دو زانو می نشست و آنقدر حالتش زیبا بود که نمی دانم آن را به چه تعبیر کنم.

لینک کوتاه کپی شد

جی پلاس: حجت الاسلام زین العابدین راغبی در خاطرات خود از سال های حضور در محضر درس امام اینگونه می گوید:

من یک طلبه ای بودم که در خانواده روحانی نشو و نما کرده و فوق العاده عقیده مند و با ایمان بودم و در کودکی هم کتاب معراج السعادة را خوانده و خصوصیات و اوصاف علما را در آنجا دیده بودم و در ذهن من تصویری نقش بسته بود و برای فرد روحانی پیش خودم معیارهایی داشتم و به خدمت بسیاری از علمای بزرگوار هم رسیده و کم و بیش علقه ها و احیاناً دلزدگی هایی ایجاد شده بود.

درس اول را در محضر حضرت امام(س) که وارد مسجد سلماسی شدم، خدا شاهد است، وقتی که توجه به ایشان پیدا کردم، دیدم ایشان سر درس دوزانو می نشست. ایشان فوق العاده یک حالت زیبایی داشت که نمی دانم آن را چه تعبیر کنم و در هیچ یک از آقایان که برخورد کردم، ندیدم. آن جلسه اول من از درس هیچ نفهمیدم، فقط حواسم توی چهره و وضع قیافه ایشان بود، اصلاً حواسم نبود، خلاصه این درس اول بود. بعد از مدتی به ایشان علاقه پیدا کردم به طوری که از مدرسه فیضیه و راه دور برای نماز مغرب و عشا خدمت ایشان می رفتیم.

 

 

منبع: حضور، ش 18، ص 322 (پرتال امام خمینی)

 

دیدگاه تان را بنویسید