مبارزه جهانی علیه تروریسم رابطه مستقیم با منافع ملی ایران دارد لذا ما باید با یک دید عملگرایانه و واقع گرایانه الحاق به اسناد بین المللی ضد تروریستی را بررسی کنیم. مباحث غیر تخصصی و جناحی داخلی علیرغم بی اعتمادی به بخشی از اعضای جامعه بین المللی نباید مانع مشارکت جدی ما در مبارزه جهانی علیه تروریسم شود.
محسن بهاروند، سفیر پیشین ایران در لندن در یادداشتی برای جماران نوشت: اگر فقط دنبال یک دلیل مشروع و قانونی برای اعلان یک جنگ باشیم، آن دلیل چیزی نیست جز کشتار وحشیانه و بی‌رحمانه هموطنان بی دفاع کشورمان به شمول زنان و کودکان مظلوم در کرمان یا وقایع مشابه آن.
ما باید یک جنگ همه جانبه علیه تروریسم آغاز کنیم و هزینه آن را بپردازیم. تروریست‌ها تابع هیچ اصول اخلاقی و قانونی نیستند؛ آنها باید سنگینی مشت آهنین رزمندگان شجاع و از جان گذشته ایران را به سخت ترین و تلخ ترین وجهی احساس کنند تا در آینده ده باره و صد باره برای تکرار چنین فاجعه ای فکر کنند و بدن آنها برای ارتکاب جنایات مشابه از ترس به لرزه بیفتد. هیچ ملاحظه سیاسی و حقوقی نباید مانع از انتقام خون اتباع بیگناه ایران شود. باید سیاست بردباری صفر را نسبت به تروریست‌های شرق کشور به کار بست. تحمل و بردباری در قبال این گروهک‌ها موجب تشجیع آنها خواهد شد.
علاوه بر نیروهای انتظامی و امنیتی که تا کنون زحمات و مشقات زیادی برای مبارزه با تروریسم متحمل شده اند، به نظر نگارنده لازم است که یک نیروی نظامی زبده با آموزش‌های خاص ضد تروریستی شرق کشور را پوشش دهد. نیروهای نظامی نیز گرچه علیه تروریست‌ها مبارزه می کنند، ولی به صورت طبیعی نوع آموزش این نیروها در اکثر کشورها برای شرکت در جنگهای کلاسیک و برای مقابله با نیروهای نظامی رسمی خارجی است. در حالی که طبق آمار موجود حملات تروریستی و خسارات ناشی از آن بیش از جنگهای کلاسیک بوده است. بر این اساس نیروهای مسلح کشور باید حداقل در یک بخش ویژه یعنی در آموزش، اطلاعات و سلاح، تغییرات و اصلاحاتی اعمال کنند تا به بهترین و قوی ترین روش پاسخگوی تهدیدات نوین باشند.
چنانچه پایگاه تروریست‌ها در یکی از کشورهای همسایه مستقر است و کشور مذکور به هر دلیلی اراده یا توانایی لازم ریشه کن کردن پایگاههای تروریستی را ندارد نیروهای ایرانی باید قادر باشند در هر نقطه در منطقه این تروریست‌ها را به سزای اعمالشان برسانند یا علیه آنها حمله پیشگیرانه انجام دهند.
ایجاد چنین امکانی به عهده دیپلمات‌ها است. دیپلماتهای کشور باید سعی کنند زمینه لازم را برای انجام عملیات پیشگیرانه و پیش‌دستانه نیروهای ایرانی ایجاد کنند. کشورهای همسایه ایران باید درک کنند که ملاحظات دیپلماتیک نمی تواند مانع کشور ما برای تامین امنیت اتباع خود و مجازات تروریست‌ها شود.
همکاری واقعی کشورهای همسایه و منطقه صرفا با محکومیت اقدامات تروریستی، ابراز همدردی و اظهار نظر دیپلماتیک محقق نمی شود. این همکاری زمانی می تواند محقق شود که آنها برای نابودی و ریشه کنی تروریست‌ها و دشمنان ددمنش ایران عملا همکاری کنند. به نظر می رسد امضای یک پروتکل اجرایی بین ایران، پاکستان و افغانستان برای مبارزه با تروریسم امری حیاتی است. این پروتکل باید بنحوی نگارش شود که همکاری واقعی و اجرایی برای مبارزه با تروریسم در پشت عبارت پردازی ها و تفاسیر دیپلماتیک آن تضعیف نشود.
ما باید با اراده و قدرتی قوی تر از هر زمان دیگر به مبارزه جهانی علیه تروریسم بپیوندیم. متاسفانه کشورهای غربی بخصوص آمریکا با سو استفاده از مفاهیمی مانند مبارزه با تروریسم و مصادره این مفاهیم به نفع منافع خود باعث تضعیف مبارزه جهانی با تروریسم شده اند. با این حال دیپلماسی ایران باید با جدیت بیشتر بتواند مبارزه جهانی علیه تروریسم را تقویت کند و در همه جبهه ها در جنگ علیه این پدیده شوم و ضد انسانی مشارکت موثر داشته باشد. مبارزه جهانی علیه تروریسم رابطه مستقیم با منافع ملی ایران دارد؛ لذا ما باید با یک دید عملگرایانه و واقع گرایانه الحاق به اسناد بین المللی ضد تروریستی را بررسی کنیم. مباحث غیر تخصصی و جناحی داخلی علیرغم بی اعتمادی به بخشی از اعضای جامعه بین المللی نباید مانع مشارکت جدی ما در مبارزه جهانی علیه تروریسم شود.
پدیده شوم تروریسم یک پدیده چند وجهی است و ایران برای جنگ با تروریسم نیاز به یک استراتژی چند وجهی دارد. مجلس شورای اسلامی می تواند با تصویب یک قانون جامع ضد تروریستی زمینه ها و الزامات قانونی مبارزه با تروریسم را ایجاد کند. نیروهای نظامی، انتظامی، امنیتی و دیپلماتیک به فراخور وظایف خود در سطوح ملی، منطقه ای و جهانی باید جنگ خود علیه تروریسم را آغاز کنند و تا رفع سایه شوم این پدیده نفرت انگیز و غیر انسانی به تلاش خود برای ریشه کنی آن ادامه دهند.
