ادامه مطلب به این شرح است: این روزها در صحبت های بسیاری از صاحب نظران نوعی دل نگرانی از ظهور دو باره پوپولیسم در کشور موج میزند، اما پوپولیسم چیست؟ و پوپولیست کیست؟
ساده ترین و خلاصه ترین تعریفی که می توان ارائه کرد این است: پوپولیسم یعنی عوامگرایی.
یعنی استفاده از روش هایی که در ظاهر نشان دهنده طرفداری از حقوق عامه مردم است.
پوپولیست کسی است که با دادن شعارهای عامه پسند تلاش می کند مردم را به شیوه های مختلف راضی نگه دارد.
پوپولیست ها سعی می کنند با طرح وعده های کلی و مبهم دل مردم را به دست بیاروند.
آنها به دروغ خود را از جریان ها و احزاب سیاسی جدا می دانند و بر مستقل بودن تاکید می کنند که فقط به پشتوانه توده مردم قصد کسب قدرت دارند.
پوپولیست ها هر آنچه ر ا که عامه ی مردم دوست دارند بر زبان می آورند و همیشه در حال تعریف و تقدیس مردم هستند بدون آنکه خطاهای جامعه را بازگو کنند.
حالا با این تعریف برمی گردیم به دلنگرانی دلسوزان جامعه. چرا باید آنها نگران باشند؟
چون نشانه های پوپولیسم و فریبکاری در ایام تبلیغات انتخاباتی بیش از هر زمان دیگری عیان شده است، راه دوری نمی رویم.
در فاصله کمتر از چند روز تا انتخابات شوراها، در بیرجند چه خبر است؟، کاندیداهای تأیید صلاحیت شده در جلسات خانگی و در تجمعات غیررسمی به مردم چه وعده هایی می دهند؟
اگر قسمتی از وعده ها و رفتارهای تعدادی از کاندیداها را بررسی کنیم متوجه می شویم که پوپولیست های فریبکار پشت در شورای شهر صف کشیده اند و می خواهند به هر روشی که شده پا به شورا بگذارند.
در مقابل کاندیداهای قابل اعتماد، صاحب فکر، صاحب تخصص و پاکدست اصلاً توان رقابت با این فریبکاران را ندارند، می پرسید چرا؟
چون نمی خواهند و نمی توانند مثل فریب کاران پول خرج کنند که بعداً مجبور باشند از راه های غیرقانونی چند برابر پول را در بیاورند. آنها نمی خواهند وعده هایی بدهند که طبق قانون در زمره ی وظایف یک عضو شورای شهر قرار ندارد.
این جامعه است که باید فریبکاران را بشناسد و مسحور رنگ و لعاب شعارهایشان نشود، شورای شهر چه وظایفی بر عهده دارد؟ یکی نظارت و دیگری برنامه ریزی برای اداره بهتر شهر.
انتخاب شهردار صاحب صلاحیت و ایجاد زمینه مشارکت مردمی در اداره شهر هم از وظایف ذاتی شوراست.
همه ی کاندیداها ممکن است بر هر چهار محور این وظایف تاکید کنند اما این کافی نیست.
مثلاً اگر کاندیدای شورای شهر از نظارت حرف می زند باید بگوید که منظورش از نظارت یعنی چه و برای آن دقیقاً چه برنامه ای دارد.
یا اگر کاندیدایی از کیفیت آسفالت انتقاد می کند باید از او پرسید آیا برای ایجاد منابع پایدار درآمدی در شهر برنامه ای دارد که این درآمدها موجب شود خیابان های بیشتری و با کیفیت بالاتر آسفالت شوند؟
باید از آنها پرسید آیا در زندگیشان برای یک بار هم که شده سابقه برنامه ریزی و بودجه بندی دارند؟
کاندیدای شورای شهر باید حداقل یک بار بهه صورت روخوانی هم که شده طرح تفصیلی شهر را خوانده باشد،مثلاً باید بداند که کمیسیون ماده 100 چه وظایفی دارد.
باید بداند که شورای شهر یک نهاد مدنی و عمومی است و نه اداره دولتی.
یک کاندیدای شورای شهر باید بداند که شهر مسایل پیچیده و بغرنجی دارد، آیا کاندیداهایی که برایشان سر و دست می شکنیم به این مسائل واقفاند؟
فراموش نکنیم که پیش از همه موارد بالا کاندیدای شورای شهر باید بداند که در صورت وجود فساد در سیستم، هر اقدامی هر چند خیرخواهانه محکوم به شکست است.
این بار باید با مشارکت و راهبری نخبگان شهر، شورایی شکل بگیرد که طلبکار مردم و رسانه ها نباشد بلکه گوش شنوا داشته باشد.
شورایی شکل بگیرد که اعضایش دستور اخراج خبرنگاران را از صحن شورا صادر نکند.
شورایی شکل بگیرد که پنهان کاری و نامحرم دانستن مردم وجه مشخصه اش نباشد.
در گام بعدی شهروندان می توانند کاندیداهای معقول را به صورت مشروط انتخاب کنند و چهار سال تمام از آنها درباره عملکردشان و عمل به برنامه هایشان پاسخ بخواهند تا بلکه شهر روی دیگرش را به ساکنانش نشان دهد.
فعالان جامعه مدنی و رسانه ها و دلسوزان متعهد شهر با هر سلیقه سیاسی باید که دست بکار شوند، فریبکاران سخت مشغولاند.
سایت ایرنا خراسان جنوبی www.irna.ir/skhorasan
کانال اطلاع رسانی : http://telegram.me/birjand
*7559* 2047**خبرنگار- امیرشاهین نایبی فر*انتشاردهنده- عباسقلی اشکورجیری
انتهای پیام ساده ترین و خلاصه ترین تعریفی که می توان ارائه کرد این است: پوپولیسم یعنی عوامگرایی.
یعنی استفاده از روش هایی که در ظاهر نشان دهنده طرفداری از حقوق عامه مردم است.
پوپولیست کسی است که با دادن شعارهای عامه پسند تلاش می کند مردم را به شیوه های مختلف راضی نگه دارد.
پوپولیست ها سعی می کنند با طرح وعده های کلی و مبهم دل مردم را به دست بیاروند.
آنها به دروغ خود را از جریان ها و احزاب سیاسی جدا می دانند و بر مستقل بودن تاکید می کنند که فقط به پشتوانه توده مردم قصد کسب قدرت دارند.
پوپولیست ها هر آنچه ر ا که عامه ی مردم دوست دارند بر زبان می آورند و همیشه در حال تعریف و تقدیس مردم هستند بدون آنکه خطاهای جامعه را بازگو کنند.
حالا با این تعریف برمی گردیم به دلنگرانی دلسوزان جامعه. چرا باید آنها نگران باشند؟
چون نشانه های پوپولیسم و فریبکاری در ایام تبلیغات انتخاباتی بیش از هر زمان دیگری عیان شده است، راه دوری نمی رویم.
در فاصله کمتر از چند روز تا انتخابات شوراها، در بیرجند چه خبر است؟، کاندیداهای تأیید صلاحیت شده در جلسات خانگی و در تجمعات غیررسمی به مردم چه وعده هایی می دهند؟
اگر قسمتی از وعده ها و رفتارهای تعدادی از کاندیداها را بررسی کنیم متوجه می شویم که پوپولیست های فریبکار پشت در شورای شهر صف کشیده اند و می خواهند به هر روشی که شده پا به شورا بگذارند.
در مقابل کاندیداهای قابل اعتماد، صاحب فکر، صاحب تخصص و پاکدست اصلاً توان رقابت با این فریبکاران را ندارند، می پرسید چرا؟
چون نمی خواهند و نمی توانند مثل فریب کاران پول خرج کنند که بعداً مجبور باشند از راه های غیرقانونی چند برابر پول را در بیاورند. آنها نمی خواهند وعده هایی بدهند که طبق قانون در زمره ی وظایف یک عضو شورای شهر قرار ندارد.
این جامعه است که باید فریبکاران را بشناسد و مسحور رنگ و لعاب شعارهایشان نشود، شورای شهر چه وظایفی بر عهده دارد؟ یکی نظارت و دیگری برنامه ریزی برای اداره بهتر شهر.
انتخاب شهردار صاحب صلاحیت و ایجاد زمینه مشارکت مردمی در اداره شهر هم از وظایف ذاتی شوراست.
همه ی کاندیداها ممکن است بر هر چهار محور این وظایف تاکید کنند اما این کافی نیست.
مثلاً اگر کاندیدای شورای شهر از نظارت حرف می زند باید بگوید که منظورش از نظارت یعنی چه و برای آن دقیقاً چه برنامه ای دارد.
یا اگر کاندیدایی از کیفیت آسفالت انتقاد می کند باید از او پرسید آیا برای ایجاد منابع پایدار درآمدی در شهر برنامه ای دارد که این درآمدها موجب شود خیابان های بیشتری و با کیفیت بالاتر آسفالت شوند؟
باید از آنها پرسید آیا در زندگیشان برای یک بار هم که شده سابقه برنامه ریزی و بودجه بندی دارند؟
کاندیدای شورای شهر باید حداقل یک بار بهه صورت روخوانی هم که شده طرح تفصیلی شهر را خوانده باشد،مثلاً باید بداند که کمیسیون ماده 100 چه وظایفی دارد.
باید بداند که شورای شهر یک نهاد مدنی و عمومی است و نه اداره دولتی.
یک کاندیدای شورای شهر باید بداند که شهر مسایل پیچیده و بغرنجی دارد، آیا کاندیداهایی که برایشان سر و دست می شکنیم به این مسائل واقفاند؟
فراموش نکنیم که پیش از همه موارد بالا کاندیدای شورای شهر باید بداند که در صورت وجود فساد در سیستم، هر اقدامی هر چند خیرخواهانه محکوم به شکست است.
این بار باید با مشارکت و راهبری نخبگان شهر، شورایی شکل بگیرد که طلبکار مردم و رسانه ها نباشد بلکه گوش شنوا داشته باشد.
شورایی شکل بگیرد که اعضایش دستور اخراج خبرنگاران را از صحن شورا صادر نکند.
شورایی شکل بگیرد که پنهان کاری و نامحرم دانستن مردم وجه مشخصه اش نباشد.
در گام بعدی شهروندان می توانند کاندیداهای معقول را به صورت مشروط انتخاب کنند و چهار سال تمام از آنها درباره عملکردشان و عمل به برنامه هایشان پاسخ بخواهند تا بلکه شهر روی دیگرش را به ساکنانش نشان دهد.
فعالان جامعه مدنی و رسانه ها و دلسوزان متعهد شهر با هر سلیقه سیاسی باید که دست بکار شوند، فریبکاران سخت مشغولاند.
سایت ایرنا خراسان جنوبی www.irna.ir/skhorasan
کانال اطلاع رسانی : http://telegram.me/birjand
*7559* 2047**خبرنگار- امیرشاهین نایبی فر*انتشاردهنده- عباسقلی اشکورجیری
کپی شد
