چه شد که امام تصمیم به بازگشت به ایران گرفت؟/ واکنش بختیار به این تصمیم چه بود؟

جی پلاس: ‌‌هنوز چند روزی از رفتن شاه نگذشته بود که امام تصمیم گرفتند، به ایران بیایند. ایشان‌‎ ‎‌در پیامی خطاب به ملت اعلام کردند: «بزودی به شما می پیوندم، تا در خدمت شما باشم‌‎ ‎‌و با همت شجاعانه شما به رفع مشکلات کوشا بوده و با هم صدا و هم قدم شدن همه‌‎ ‎‌اقشار ملت بر فسادها غلبه کنیم.‌» (صحیفه امام؛ ج 5، ص 502)‎‌ البته این نظر را قبلاً هم داشتند که حال می خواستند‌‎ ‎‌عملی کنند. همیشه می گفتند هر وقت مانعی در سر راهم نباشد، به ایران می آیم.‌

‌‌با فراهم شدن زمینه ها عزم سفر کردند و دستور هم دادند که مقدمات سفرشان‌‎ ‎‌فراهم شود و حتی کارکنان اقامتگاه نوفل لوشاتو را (در تاریخ 4 بهمن 1357) فرا‌‎ ‎‌خواندند و با بیان اینکه: «من بیعتم را از شماها برداشتم»‌ (همان؛ ص 527)‎‌ به آنها تأکید کردند که: «ممکن است که آن طورى که اینها تهیه دیدند در این سفر خطر در کار باشد و من میل ندارم که به خاطر من شما خداى نخواسته در خطر بیفتید...»‌ (همان جا).‎

‌‌اما بختیار و حامیان او با آمدن امام بشدت مخالفت می کردند و از مذاکراتی که شده‌‎ ‎‌بود، مشخص بود آنها تمایل دارند که امام در این شرایط از کشور دور باشند، تا آنها‌‎ ‎‌بتوانند بر اوضاع مسلط شوند. ‌

‌‌آنها حتی حاضر بودند به قول خودشان امتیازاتی هم بدهند. بحث رفتن بختیار به‌ ‎‌پاریس را هم که مورد مخالفت امام قرار گرفت، با همین هدف، مطرح می کردند و البته از‌‎ ‎‌تهدید و احتمال خطر سوءقصد به امام هم، سخن می گفتند. آنها وقتی جدیت امام برای‌‎ ‎‌بازگشت به کشور را، علی رغم همه خطرات آن، دیدند، در اقدامی شتابزده دستور‌‎ ‎‌اشغال نظامی فرودگاه مهرآباد و بستن فرودگاههای سراسر کشور را در تاریخ 4 بهمن‌‎1357 بر روی پروازهای خارجی دادند و به مدت سه روز کلیه پروازها را لغو کردند. امام‌‎ ‎‌این اقدام مذبوحانه و غیر انسانی دولت غاصب متظاهر به قانون اساسی را حرکتی برای‌‎ ‎‌منحرف کردن راه ملت دانستند و تأکید کردند که: اینان عمّال اجانبند که در زیر پوشش‌‎ ‎‌قانون اساسی، خیانت خود را پنهان می کنند.‌

برشی از کتاب امام خمینی(س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانی؛ ص 71-72؛ چاپ سوم (1386)؛ ناشر: چاپ و نشر عروج.