آنهایی که محاسنی سپید کرده اند و روزهای سرد و داغ زمستان 57 و زمستانهای قبل تر از آن تا سال 42 را به یاد دارند به خوبی می دانند که دلیل حضور این همه جمعیت در رثای بیست و هشتمین سالگشت ارتحال بنیانگذار انقلاب اسلامی در این مکان چیست.
زمانی که کشور در ید اختیار اغیار بود و یک ایرانی حتی نمی توانست با آنها حقوق برابری داشته باشد و کاپیتولاسیون ها و انقلاب سفید ها و.. را بر مردم تحمیل کرده بودند، نیاز بود که ناخدایی خبره بیاید و کشتی کم رمق آن روزهای جامعه ایرانی را از امواج متلاطم به سلامت عبور دهد و برای همیشه به همه آن پلشتی ها و زندگی سخت ایرانیان پایانی دهد و آن شخص در 15 خرداد 42 برای همه ایرانیان نامی آشنا شد؛ آیت الله روح الله خمینی.
و چنین بود که مبارزات مردم و امامشان برای استقلال، آزادی و به کرسی نشاندن جمهوری اسلامی سیری ممتد یافت و نه کشتن ها و نه تبعید ها و نه حکومت نظامی ها و ده ها جور سختی و زور حکومتیان نتوانست مانعی در برابر سیل خروشان ملت ایجاد کند تا اینکه 27 دی 57 «شاه رفت» و 22 بهمن هم «امام آمد» و هم انقلاب مردم به بار نشست.
زندگی مملو از مبارزه، آزادیخواهی و آزادگی خمینی بزرگ بالاخره در 14 خرداد سال 68 به پایان رسید و پس از آن هرچه بود، لزوم امتداد راهش و آموزه های انقلابی اش بود.
برگزاری باشکوه آئین سالروز ارتحال امام راحل آن هم با گذشت 28 سال از این رخداد تلخ در حرم مطرش با حضور ده ها هزار ایرانی روزه دار از دور و نزدیک ترین شهر و روستاهای ایران حاوی این پایم است که ایرانیان با همه مشکلاتی که شاید در اقتصاد و منطقه و جهان داشته باشند اما پای انقلاب و آرمان هایش ایستاده اند و راه امام شان را پشت سر رهبری آیت الله خامنه ای ادامه خواهند داد.
گزارش از: یحیی معماری - انتشار: محمد آجورلو
تهران/6539//1348
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.