امروز ترکیه و به همراهش قطر تبدیل به دو همپیمان اساسی ایران شدند. و با روسیه نیز به لحاظ سیاسی و اقتصادی و نظامی همکاری می کنند. همچنین به زودی این همکاری در استان«ادلب» که زیر چتر توافقنامه آستانه است، عملی می شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، پایگاه اینترنتی النشره در گزارشی نوشت: در حالی که عربستان سعودی سرگرم امور داخلی خود در رابطه به ارثی کردن و حاکمیت در سایه نگرانی های پیامدهای جنگ باز در یمن است، گام های ترکیه-ایران-روسیه در سوریه سرعت گرفته است. این همان چیزی بود که در توافق آستانه رخ داد و مقدمه ورود به جدول کاری مشترک شد که باعث می شود ترکیه به طور مشخص پس از شش سال جنگ و نرسیدن به هر گونه نتیجه ای که آنکارا و کشورهای حاشیه خلیج فارس، به دنبال آن بودند، از باتلاق بیرون بیاید.
چه کسی برنده و چه کسی بازنده است؟
اگر دمشق به لحاظ مادی و زیرساختی خسارت دید لیکن ایستادگی کرد و طرح جنگ که پایتخت های منطقه ای و بین المللی علیه سوریه به راه انداختند را با شکست مواجه کرد. سوریه تنها نبود بلکه پشت سرش هم پیمانان وفادار قوی ایستادند. امروز ترکیه سفر خروج از بحران سوریه را بدون خسارت های اساسی آغاز کرده است آن هم پس از آن که دید آمریکا از زیر بار التزام های سابق خود شانه خالی کرد و اصرار روسیه و ایران بر حمایت از دولت سوریه و گسترش تروریسم و توسعه بلندپروازی های کردها را دید.
اولین هدف ترکیه اکنون ضربه زدن طرح کردها و خنثی کردن کشور کوچک شان در مرزهای شمالی سوریه با ترکیه است. این کار نیز فقط با همکاری و هماهنگی با دمشق به شکل مستقیم صورت می گیرد و نه فقط با هماهنگی با روس ها یا ایرانی ها. دولت سوریه در حال تماشای تلاش ترک ها برای پایین آمدن از درخت است. دمشق دستش را برای آنکار دراز می کند تا بتواند به سلامت پایین بیاید البته نه از سر علاقه و دوستی با ترک ها بلکه به دلیل وجود مصلحت مشترک این کار را می کند.
گذشت روزها درست بودن سیاست روسیه و ایران در قبال ترکیه که طی دو سال گذشته به آن تکیه شد را ثابت می کند. همان روزی که تهران و مسکو آنکارا را به ضرر ریاض انتخاب کردند؛ ریاضی که همچنان به گشودن جنگ های زیاد علیه ایرانی ها دل خوش کرده است. ایران می بایست با یک همپیمان اسلامی سنی پر وزن همکاری می کرد که بتوان با این همپیمان به دلیل وجود منافع مشترک به تفاهم رسید. جمهوری اسلامی ایران خودش نیز دارای محاسبه های ایدئولوژیک اساسی در حمایت از نظام ترکیه ی اسلامگرا و جلوگیری از سقوطش است.
امروز ترکیه و به همراهش قطر تبدیل به دو همپیمان اساسی ایران شدند. و با روسیه نیز به لحاظ سیاسی و اقتصادی و نظامی همکاری می کنند. همچنین به زودی این همکاری در استان«ادلب» که زیر چتر توافقنامه آستانه است، عملی می شود. لیکن مساله به این حد و مرز محدود نمی شود.درست است که پس از برقراری مناطق کاهش تنش به تدریج راه حلی ارائه می شود که مشکل افراد مسلح محلی توبه کرده که وارد گروه های جبهه النصره یا داعش یا هیچ کدام از گروه های تکفیری نشده اند، حل می شود لیکن هدف از آن بازگرداند مناطق به آغوش دولت سوریه است.
عملیات در ابتدا با برافراشتن پرچم ملی قرمز سوریه و پایین آوردن پرچم سبز صورت می گیرد. در این جا سوری ها به لحاظ ظاهری پیروزی منطق جمع و دولت را ثبت می کنند.
دوم اینکه همه نهادهای امنیتی و نظامی و دولتی به شکل منظم زیر چتر دولت مرکزی به شکل منظم از طریق محافظه کارانی باز می گردند همانطور که اوضاع قبل از حوادث و بحران در سوریه بود.
سوم صفحه« انقلاب» برگ زده می شود و عکس های «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه بار دیگر نصب می شود.
در اینجا ناظران بر سرعت گرفتن اقدام های بازگشت نشانه های دولت به شکل سریعی امیدوار هستند به دو دلیل:از بین رفتن امید به براندازی نظام به شکل نهایی و افسوس شهروندان سوری به منطق دولت و امنیت برای فرار از گروه های مسلح و نزاع های شان و تکفیر و آثار منفی آن بر همه اقشار جامعه سوریه.
چهارم، چرخ اقتصادی برای تکامل میان استان ها به منظور اعلام طلاق با مرحله قحطی آماده می شود. این امر با بازگشایی جاده ها و راه ها میان استان ها از دیرالزور در شرق تا «حلب» و «قامشلی» و «الحسکه» در شمال تا «حمص» در مرکز و ساحل و دمشق و «السویداء» و بعدا همه جنوب عملی شده است.
پنجم، بازگشایی مرزهای قانونی میان سوریه و اردن از یک سو و سوریه و عراق از سوی دیگر و نیز سوریه و ترکیه و این نتایج اقتصادی مهمی در برخواهد داشت.
ششم، بازگشایی بیشتر سفارتخانه ها که از بازگشت روابط دیپلماتیک میان دمشق و آنکارا شروع می شود. همه اینها بدین معناست که «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه بعد از آن در مسجد« اموی» در دمشق نماز می خواند اما با همراهی اسد که آماده استقبال از رؤسا و هیأت های بین المللی می شود. پایتخت ها خود را برای ارائه طرح های شان برای مشارکت در بازسازی سوریه آماده می کنند. آیا دمشق اولویت را به دشمنانی که در برابرش تسلیم شدند می دهد یا به همپیمانانی که در سخت ترین مراحل در کنارش ایستادند؟ دمشق در برابر آزمونی از نوع دوم است پس از آن که موفق شد طرح های ساقط کردنش را خنثی کند.
