در حالی که کریسمس برای بسیاری یادآور شادی و امید است، «هدیههای کریسمسی ترامپ» برای آمریکاییها و جهان چیزی جز افزایش فشار اقتصادی، گسترش سرکوب داخلی، تشدید تنشهای خارجی و تداوم حمایت از جنگ و خشونت نبوده است؛ واقعیتی که فصل تعطیلات را به زمانی آکنده از ناامیدی بدل کرده است.
به گزارش سرویس بینالملل جماران، بلن فرناندس، ستوننویس الجزیره در یادداشتی برای این روزنامه نوشت: اگر حافظهام یاری کند، شب کریسمس سال ۱۹۹۲ بود که فهمیدم بابانوئل وجود ندارد. آن زمان دانشآموز ۱۰ سالهای در آستینِ تگزاس بودم. با اینکه پیشتر وجود پری دندان و خرگوش عید پاک را رد کرده بودم، تا آخرین حد ممکن به بابانوئل چسبیده بودم؛ گویی هنوز آماده نبودم از کودکیام دل بکنم. وقتی پدر و مادرم را در حال گذاشتن هدیههایی دیدم که از قطب شمال آمده بودند، گریه کردم.
اکنون بیش از سه دهه گذشته است و این روزها بسیاری از آمریکاییها در فصل تعطیلات، احساسی مشابه دارند: حس فریبخوردگی، اینبار نه از بابانوئل، بلکه از مرد دیگری با لباس قرمز ـ دقیقتر بگوییم، قرمزِ ماگا (MAGA).
یک سال وعدههای بر زمینمانده
در حالی که دونالد ترامپ، رئیسجمهور ایالات متحده، به پایان نخستین سال بازگشتش به قدرت نزدیک میشود، تقریباً به هیچیک از وعدههای کلیدی خود عمل نکرده است؛ بهجز اخراجهای گسترده و شتابزده مهاجران که به تبدیل کشور به چیزی شبیه یک «دولت پلیسیِ شاد و کریسمسی» کمک کردهاند.
نظرسنجی اخیر رویترز/ایپسوس نشان میدهد میزان محبوبیت ترامپ به ۳۹ درصد کاهش یافته است؛ آن هم در شرایطی که آمریکاییها با هزینههای سرسامآور زندگی دستوپنجه نرم میکنند: افزایش شدید قیمت میوه، سبزیجات و گوشت، همراه با بالا رفتن اجارهبها و هزینه برق.
تعطیلی اخیر دولت فدرال، میلیونها نفر را با احتمال واقعی گرسنگی روبهرو کرد؛ وضعیتی که بهسختی با شعار «عظمتبخشیدن دوباره به آمریکا» قابل جمع است.
اقتصاد روی کاغذ، واقعیت در زندگی مردم
از دست رفتن مشاغل در پی تعطیلی دولت، نرخ بیکاری را به ۴.۶ درصد رساند؛ بالاترین سطح در نزدیک به پنج سال گذشته. به گزارش رویترز، بسیاری از اقتصاددانان معتقدند کارفرمایان به دلیل شوک ناشی از تعرفههای وارداتی ترامپ، از استخدام عقبنشینی کردهاند.
در دنیای واقعی، ترامپ در تحقق وعده خود برای اصلاح اقتصاد آمریکا بهطور قاطع شکست خورده است. اما در جهان شخصیِ اغراقآمیز او، اقتصاد کنونی نمره «A+++++» میگیرد و بحران قدرت خرید چیزی جز یک «حقه دموکراتها» برای تخریب تصویر رئیسجمهور نیست.
البته ایالات متحده هرگز به مقرونبهصرفه بودن شهره نبوده است؛ چرا که چنین وضعیتی اساس سرمایهداری بیرحمانه و سلسلهمراتب ارزش جان انسانها را که پلوتوکراسی بر آن بنا شده، به چالش میکشد.
دو حزب، یک ساختار
هرچند جمهوریخواهان و دموکراتها خود را دشمنان ایدئولوژیک معرفی میکنند، در عمل دو روی یک سکهاند؛ هر دو در تداوم استبداد نخبگانِ نژادمحور سهیماند و تضمین میکنند فقر همچنان یکی از علل اصلی مرگومیر در یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان باقی بماند.
این واقعیت در زندگی روزمره بهخوبی قابل لمس است. این روزها برای تعطیلات نزد مادرم در لوئیزویلِ کنتاکی هستم. خریدی که چند روز پیش از سوپرمارکت انجام دادیم، ۲۳۷ دلار و ۲۷ سنت هزینه داشت؛ رقمی تقریباً معادل اجاره یک ماه خانه ساحلی من در جنوب مکزیک. سبد خرید، که حتی پر هم نبود، تنها یک قلم گوشت داشت و هیچ نوشیدنی الکلیای در آن دیده نمیشد.
لوئیزویل همچنین محل قتل مشهور مارس ۲۰۲۰ بریونا تیلور، زن سیاهپوست ۲۶ ساله و تکنسین اورژانس، به دست پلیس است. اوایل امسال، وزارت دادگستری آمریکا برای یکی از افسران سابق پلیس که در تیراندازی به تیلور محکوم شده بود ـ قتلی که در دوره نخست ریاستجمهوری ترامپ رخ داد ـ تنها یک روز زندان درخواست کرد. در نهایت، حکم صادره ۳۳ ماه زندان بود.
اگر آرزوهای تعطیلات شما شامل پایان نژادپرستی ساختاری یا خشونت پلیس است، باید گفت جز ناامیدی چیزی در انتظارتان نیست.
عدالتِ سانسورشده
در تازهترین نمونه از سوءرفتارهای وزارت دادگستری، دستکم ۱۶ پرونده مربوط به جفری اپستین، سرمایهدار فقید و آزارگر جنسی کودکان، روز شنبه اندکی پس از انتشار از وبسایت این وزارتخانه ناپدید شدند.
در میان آنها عکسی از ترامپ نیز وجود داشت؛ همان کسی که پیشتر جنجال ملی درباره تلاش دولت برای جلوگیری از انتشار اسناد اپستین را «حقه دموکراتها» خوانده بود.
اسناد دیگری که اخیراً منتشر شدهاند نیز بهشدت سانسور یا کاملاً سیاه شدهاند؛ اقدامی که به گفته مارینا لاسردا، یکی از بازماندگان این پرونده، «سیلی دیگری به صورت قربانیان اپستین» است.
در مجموع، چشمانداز داخلی آمریکا این روزها چندان الهامبخش شادی تعطیلات نیست؛ هرچند گفتن این حرف هم ممکن است «حقه» تلقی شود.
جنگ در فصل جشن
در همین حال، فصل کریسمس با بمبارانهای بیمهابای ترامپ علیه قایقها در نزدیکی ونزوئلا و قتلهای فراقضایی ملوانان همراه بوده است؛ اقداماتی که به نام مبارزه با «نارکوتروریسم» ونزوئلا انجام میشود.
ایالات متحده دامنه اقدامات ضدونزوئلایی خود را گسترش داده و حتی امکان ربودن نفتکشها را نیز فراهم کرده است. ترامپ نیز در شبکههای اجتماعی ـ طبق معمول با حروف بزرگ ـ ادعا کرده ونزوئلا پیشتر «نفت، زمین و دیگر داراییها» را از آمریکا دزدیده است. او در گفتوگویی با NBC احتمال جنگ با ونزوئلا را رد نکرد.
در سوی دیگر جهان، نسلکشی اسرائیل علیه فلسطینیان در نوار غزه، زیر پوشش آتشبسی با میانجیگری ترامپ، همچنان ادامه دارد. او همانند سلف دموکراتش، جو بایدن، میلیاردها دلار از پول مالیاتدهندگان آمریکایی را روانه این دولت کرده است.
هدیهای بزرگ در جوراب کریسمس.
و به این ترتیب، کریسمس امسال میآید و میرود؛ فصلی که هر چیزی هست جز زمان شادی و سرخوشی.
___________
درباره نویسنده:
بلن فرناندس نویسنده و ستوننویس الجزیره است. او نویسنده کتابهای زیر است:
«شکاف دارین: سفر یک خبرنگار از گذرگاه مرگبار قاره آمریکا» (انتشارات دانشگاه راتگرز، ۲۰۲۵)،
«درون سیگلو ۲۱: زندانی در بزرگترین مرکز بازداشت مهاجران مکزیک» (OR Books، ۲۰۲۲)،
«ایست بازرسی زیپولیت: قرنطینه در مکانی کوچک» (OR Books، ۲۰۲۱)،
«تبعید: رد آمریکا و یافتن جهان» (OR Books، ۲۰۱۹)،
«شهیدان هرگز نمیمیرند: سفرهایی در جنوب لبنان» (Warscapes، ۲۰۱۶)،
و «پیامآور امپراتوری: توماس فریدمن در حال کار» (Verso، ۲۰۱۱).
او برای نشریات و رسانههای متعددی از جمله نیویورک تایمز، وبلاگ مجله London Review of Books، نشریه The Baffler، مجله Current Affairs و Middle East Eye و بسیاری دیگر نوشته است.
