به رسمیت شناختن کشور فلسطین، شکستی دیپلماتیک برای اسرائیل است؛ زیرا از سوی متحدان سنتی آن صادر شده است و این نشان دهنده گسترش شکاف بین اسرائیل و حامیان اروپایی آن است.
به گزارش جماران، پیش از آغاز هشتادمین نشست سازمان ملل، بریتانیا، کانادا، استرالیا و پرتغال، هر کدام به طور جداگانه، کشور فلسطین را به رسمیت شناختند. هفت کشور اروپایی دیگر نیز در طول جلسات سازمان ملل، به این اقدام مبادرت ورزیدند، که نیازمند مکث و تعمق در ورای این گام و پیامدهای آن است.
برای روشن شدن موضع در قبال این اعلام، یادآوری این نکته ضروری است که اسرائیل یک پروژه غربی استعماری برای غارت منطقه و جلوگیری از استقلال و پیشرفت آن است.
بنابراین، امنیت، قدرت، رفاه و حفاظت از اسرائیل، همچنان از اصول ثابت سیاست غرب در منطقه بوده و هست. و هر کسی که در برابر اسرائیل و اشغالگری مقاومت کند، از جمله گروه های سازمان آزادیبخش فلسطین گرفته تا جنبش های حماس و جهاد اسلامی، همواره به عنوان تروریست طبقه بندی می شود.
به گزارش الجزیره، مقاومت فلسطین از دیرباز نزد غرب و متحدانش در منطقه، تروریستی قلمداد شده است و این طبقه بندی هیچ ارتباطی با هفتم اکتبر ندارد.
راه حل دو دولتی از زمان اسلو 1993 و ابتکار عمل عربی 2002 در دستور کار منطقه قرار داشته است. اما در عمل، شهرک سازی چندین برابر شده است و کشورهای غربی هیچ اقدامی انجام نداده اند، در حالی که می بینند اسرائیل و آمریکا، مسیر اسلو و راه حل دو دولتی را در توافقات ابراهیم و در عمل، از بین می برند.
اروپا نیز به نقشی حاشیه ای و پیرو موضع آمریکا بسنده کرده است. پس چه چیز جدیدی آب های راکد را به حرکت درآورده است؟
نکته جدید، صحنه های نسل کشی و جنایات جنگی بی سابقه در غزه است که خشم آزادگان جهان، به ویژه آزادگان غرب در خیابان ها را برانگیخته است، آن هم در بحبوحه این کشتارها که به طور شبانه روزی با صدا و تصویر پخش می شود.
به رسمیت شناختن فلسطین، فی نفسه، شکستی دیپلماتیک برای اسرائیل است، اگرچه مشروط به تضمین امنیت اسرائیل، اصلاح تشکیلات خودگردان فلسطین و برگزاری انتخابات در آن، و عدم وجود هرگونه نقش برای حماس یا مقاومت در غزه است.
با این وجود، به رسمیت شناختن کشور فلسطین، شکستی دیپلماتیک برای اسرائیل است؛ زیرا از سوی متحدان سنتی آن صادر شده است و این نشان دهنده گسترش شکاف بین اسرائیل و حامیان اروپایی آن است.
اما سوال مهم این است که بعد از این به رسمیت شناختن، چه خواهد شد؟ آیا این به رسمیت شناختن، گامی منفرد برای جذب و مهار حرکت افکار عمومی اروپا باقی خواهد ماند، یا اینکه می تواند در یک روند انباشتی، به تحمیل راه حلی در غزه و کرانه باختری منجر شود؟
پاسخ در موازنه قدرت هایی نهفته است که بر رویدادها حاکم هستند و می توان آنها را بر اساس اهمیت به سه قدرت تقسیم کرد:
اول: دولت آمریکا و اسرائیل
در اسرائیل، بین جناح حاکم و اپوزیسیون، اجماعی بر محکومیت این گام به عنوان پاداشی برای دشمنان، دشمنی با یهودیان و مخل امنیت اسرائیل وجود دارد و پاسخ به آن با هماهنگی دولت آمریکا انجام خواهد شد.
احتمالاً این پاسخ به شکل الحاق جزئی در کرانه باختری، همراه با تشدید اقدامات نظامی خواهد بود. نتیجه این است که اسرائیل و دولت آمریکا همچنان به رد راه حل دو کشوری ، گسترش و شهرک سازی و جنگ نسل کشی در غزه ادامه می دهند.
دوم: کشورهای منطقه و کشورهای عربی
موضع منطقه ای، به ویژه موضع عربی، مهم تر از موضع اروپایی است. تغییرات منطقه ای و بین المللی آشکاری وجود دارد، به طوری که اسرائیل به طور مداوم به جنگ و تجاوزات خود به پنج کشور عربی بدون توقف ادامه می دهد که آخرین مورد آن حمله به دوحه بود.
اسرائیل آشکارا از ماموریت های تاریخی و مذهبی که بر عهده دارد، سخن می گوید و با وقاحت از "اسرائیل بزرگ" و تغییر چهره منطقه صحبت می کند.
پس از حمله به دوحه، این سوال مطرح می شود که: شما با توافقات ابراهیم چه می کنید؟ با عادی سازی روابط چه می کنید؟ و با همکاری اقتصادی و امنیتی با دشمن چه می کنید؟
آیا کشورهای منطقه می توانند گام های عملی بردارند تا این موج به رسمیت شناختن دو دولت را به یک گلوله برفی تبدیل کنند که غلت می خورد و شتاب سیاسی علیه اسرائیل ایجاد می کند؟ آیا از نظر عربی می توان از این به رسمیت شناختن استفاده کرد و درها را برای بازنگری عمیق تر در روابط با اسرائیل و توافقات محدودکننده باز کرد؟
سوم: موضع غرب، به ویژه موضع آزادگان اروپا و آمریکا در همه جا
برای اینکه به رسمیت شناختن، به یک گام نمادین محدود نشود، در حالی که همچنان تسلیحات به اسرائیل ارسال می شود، باید به سوالات زیر پاسخ داد: ارزش به رسمیت شناختن چیست، اگر کشورها تحریم های تسلیحاتی و اقتصادی علیه اسرائیل اعمال نکنند؟ در حالی که شهرک سازی ادامه دارد، و رد راه حل دو دولتی توسط اسرائیل ادامه دارد و جنایات نسل کشی ادامه دارد، شما چه می کنید؟ اولویت آزادگان، توقف نسل کشی و جنایات هولناک در غزه است.
در هر صورت، آزمون مواضع عربی، اسلامی و اروپایی در سرزمین غزه در حال انجام است. آنچه در آنجا می گذرد، محاکمه ای است که در خیابان ها، اردوگاه ها، کوچه های ویران شده، گرسنه و کشته شده غزه در حال انجام است.
