بایدن و دستیارانش اگر به هشدارهای سازمان ملل گوش می دادند و زودتر اقدام می کردند، می توانستند از شیوع قحطی در غزه جلوگیری کنند. اما دولت ترجیح داد از قانون موجود ایالات متحده برای وادار کردن اسرائیل به برداشتن محاصره و اجازه رساندن کمک ها به ساکنان ناامید غزه استفاده نکند.
محمد بزی، استاد روزنامه نگاری در دانشگاه نیویورک در تازه ترین یادداشت برای گاردین درباره اوضاع انسانی در نوار غزه نوشته است: مردم غزه سطوح فاجعه باری از گرسنگی را تحمل می کنند و با ادامه جنگ ویرانگر اسرائیل و محاصره سرزمین فلسطین، قحطی در شمال غزه نزدیک است. این هشدار شدید در گزارش روز دوشنبه یک مقام جهانی در مورد امنیت غذایی منتشر شد که 20 سال پیش توسط آژانس های سازمان ملل و گروه های بشردوستانه برای به صدا درآوردن زنگ خطر قحطی ایجاد شد.
در حالی که رژیم اسرائیل بیشتر مسئولیت این قحطی ساخت بشر را بر عهده دارد، اما در این فقره تنها نیست. جو بایدن و دولت او نیز در این فاجعه آشکار شریک هستند: سازمان ملل و گروه های امدادی بین المللی از دسامبر در مورد احتمال گرسنگی گسترده در غزه هشدار داده اند. دولت بایدن در آن زمان می‌توانست وارد عمل شود و اسرائیل را تحت فشار قرار دهد تا کمک‌های بیشتری را به نوار غزه ارسال کند و قانون موجود ایالات متحده را که ارسال سلاح به متحدان آمریکا را که مانع کمک‌های بشردوستانه می‌شوند، ممنوع می‌کند، اجرا کند.
در عوض، رئیس‌جمهور ایالات متحده و دستیارانش همانطور که از زمان آغاز جنگ اسرائیل علیه غزه پس از حملات 7 اکتبر به سرزمین های اشغالی توسط حماس، بارها و بارها این کار را انجام دادند، همه را ناامید کردند. اکنون برای جلوگیری از قحطی دیر است.
همانطور که مارتین گریفیث، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد در امور بشردوستانه در شبکه ایکس یا همان توئیتر سابق نوشت: «جامعه بین المللی باید سر خود را از شرمساری به خاطر شکست در توقف آنچه در غزه می گذرد پایین بیندازد. ما می دانستیم که زمانی که قحطی در غزه اعلام شود برای هرگونه کمک بسیار دیر خواهد بود.
گروه کمک بین المللی پناهندگان حتی مستقیم تر به بحران موجود اشاره کرده و گفت: «فرصت جلوگیری از قحطی در غزه از دست رفته است. اکنون قحطی در راه است.» رئیس این گروه، جرمی کونیندیک، یکی از مقامات سابق دولت بایدن، در شبکه ایکس نوشت که اعلام رسمی قحطی عطف به ماسبق است به این معنا که قحطی از مدتها قبل از اعلام رسمی آن در میدان آغاز شده است. (برای مثال، حدود نیمی از حدود 260000 نفری که در سومالی بر اثر گرسنگی کشته شدند، بین سال‌های 2010 تا 2012، تا زمان اعلام رسمی قحطی در سال 2011 جان خود را از دست داده بودند.)
دولت بایدن و دیگر حامیان اسرائیل در غرب نمی‌توانند ادعا کنند که از شدت بحران گرسنگی در غزه و تأثیر سیاست اسرائیل برای گرسنگی دادن عمدی به جمعیت 2.3 میلیون نفری اطلاع نداشتند.
گروه نظارت بر گرسنگی سازمان ملل در گزارشی در دسامبر هشدار داد که ساکنان غزه ظرف چند ماه با گرسنگی گسترده مواجه شده‌اند. IPC هشدار داد که تا اوایل فوریه، نیمی از جمعیت غزه در مرحله "اضطراری" قرار می گیرند - که به عنوان سوء تغذیه حاد و مرگ و میر بیش از حد و یک سطح پایین تر از بالاترین مرحله در مقیاس IPC، یعنی شرایط "فاجعه بار" تعریف می شود.
این نهاد در آخرین گزارش خود در روز دوشنبه، پیش بینی خود را تعدیل کرد و گفت که 1.1 میلیون نفر، تقریبا نیمی از جمعیت غزه، اکنون با بالاترین سطح سوء تغذیه و کمبود فاجعه بار مواد غذایی مواجه هستند. این گزارش اعلام کرد که قحطی در شمال غزه قریب الوقوع است و پیش بینی می شود که در هر زمانی بین اواسط مارس تا می 2024 رخ دهد. در حالی که جهان اغلب هشدارهایی در مورد قحطی در نتیجه جنگ می شنود، این نهاد تنها دو بار قبلاً این نوع زنگ خطر را به صدا در آورده است: در سومالی در سال 2011 و سودان جنوبی در سال 2017.
به عبارت دیگر، این نهاد نظارتی در ارزیابی خود از ناامنی غذایی نسبتا محافظه کار است و دولت بایدن باید ماه ها پیش به هشدارهای آن درباره قحطی قریب الوقوع گوش می داد. اما بایدن به استراتژی خود برای حمایت بی قید و شرط از رژیم اسرائیل که بلافاصله پس از حملات حماس اعلام کرد، ادامه داد. بایدن در اواسط اکتبر در سفری به تل آویو، بنیامین نتانیاهو را در آغوش گرفت، ژستی که نمادی از روابط ناکارآمد آمریکا و اسرائیل است.
دستیاران بایدن تاکید کرده اند که حمایت عمومی بی دریغ رئیس جمهور از اسرائیل به او اجازه می دهد تا در پشت صحنه دولت نخست وزیر اسرائیل را تحت فشار قرار دهد. اما نتانیاهو و وزرای تندرو او همچنان آشکارا از ایالات متحده، مهمترین متحد اسرائیل، بدون پرداخت هیچ بهایی، سرپیچی می کنند.
برای ماه‌ها، دستیاران بایدن داستان‌هایی را فاش می‌کردند که ادعا می‌کردند دولت به جدایی از نتانیاهو بر سر مدیریت جنگ غزه نزدیک شده است، حتی در یک گزارش آمده است که او حداقل سه بار در خلوت نتانیاهو را "احمق" خطاب کرده است. اما خشم فرضی بایدن از نتانیاهو به تغییر در سیاست ایالات متحده تبدیل نشده است: دولت همچنان به ارائه پوشش دیپلماتیک ایالات متحده برای اسرائیل در شورای امنیت سازمان ملل متحد و سایر نهادهای جهانی و ارسال مداوم تسلیحات که به سرزمین های اشغالی اجازه می دهد تا جنگ وحشیانه خود را حفظ کند، ادامه می دهد.
بنیامین نتانیاهو به نادیده گرفتن بایدن ادامه می دهد. در آخرین نمونه، او روز سه‌شنبه به قانونگذاران اسرائیلی گفت که علی‌رغم مخالفت ایالات متحده، قصد دارد به حمله زمینی به شهر رفح در جنوب غزه، جایی که بیش از یک میلیون فلسطینی در آن پناه گرفته‌اند، ادامه دهد.
یک روز پیش از آن، نتانیاهو طی تماس تلفنی با بایدن، وعده داده بود که هیئتی از مقامات نظامی، اطلاعاتی و بشردوستانه اسرائیل را به واشنگتن بفرستد تا در مورد گزینه های جایگزین برای تهاجم نظامی به رفح گفتگو کنند.
نتانیاهو از زمان آغاز جنگ همواره قول خود به بایدن را زیر پا گذاشته است. در ماه ژانویه، طی تماسی با بایدن، او متعهد شد که حمل و نقل آرد آمریکایی را - که برای تغذیه یک میلیون غزه برای یک ماه کافی است - از طریق بندر اشدود در جنوب سرزمین های اشغالی تسهیل کند. اما وزیر دارایی افراطی اسرائیل، در حالی که سازمان ملل و مقامات امدادی بین‌المللی همچنان نسبت به خطر قحطی گسترده هشدار می‌دادند، این محموله را برای نزدیک به دو ماه توقیف کرد.
دولت بایدن نشان داد که نمی‌تواند یا نمی‌خواهد مقامات اسرائیلی را وادار کند که سیاست خود را در ممانعت از رسیدن بخش بزرگی از مواد غذایی و سایر کمک‌های بسیج شده توسط جامعه بین‌الملل در حالی که گرسنگی پیش می‌آید، تغییر دهند. در آن مقطع، بایدن می‌توانست برای جلوگیری از ارسال تسلیحات گسترده ایالات متحده به اسرائیل، به یک توجیه قانونی استناد کند: یکی از بخش‌های قانون کمک‌های خارجی که در سال 1961 تصویب شد، دولت ایالات متحده را از ارائه تسلیحات به کشوری که مانع کمک‌های بشردوستانه آمریکا می‌شود، منع می‌کند.
در 12 مارس، برنی سندرز، سناتور مستقل ایالات متحده از ورمونت، به همراه هفت سناتور دموکرات، نامه ای به بایدن دادند و از او خواستند که این قانون را اجرا کند. قانونگذاران نوشتند: «طبق گزارش‌های عمومی و اظهارات خود شما، دولت نتانیاهو این قانون را نقض می‌کند» و افزودند که آمریکا «نباید به هیچ کشوری که در کمک‌های بشردوستانه آمریکا دخالت می‌کند کمک نظامی کند.»
بایدن و دستیارانش اگر به هشدارهای سازمان ملل گوش می دادند و زودتر اقدام می کردند، می توانستند از شیوع قحطی در غزه جلوگیری کنند. اما دولت ترجیح داد از قانون موجود ایالات متحده برای وادار کردن اسرائیل به برداشتن محاصره و اجازه رساندن کمک ها به ساکنان ناامید غزه استفاده نکند. در عوض، بایدن به سیاست شکست خورده خود در قبال نتانیاهو و دولت دست راستی اش چسبیده است. از ماه اکتبر، دولت بایدن ده‌ها هزار بمب و مهمات دیگر را برای کمک به اسرائیل در انجام یکی از مخرب‌ترین بمباران‌ها در تاریخ مدرن راهی تل آویو کرده است.
تا زمانی که بایدن از استفاده از موثرترین اهرم فشاری که بر اسرائیل دارد اجتناب کند، نتانیاهو به جسارت در سرپیچی و تحقیر بایدن ادامه خواهد داد: واشنگتن می تواند با قطع عرضه بمب هایی که اسرائیل به غزه می اندازد، آتش بس را به یک امر ضروری و غیرقابل اجتناب برای نتانیاهو تبدیل کند. هر اقدامی کمتر از این بایدن و دولت او را از همدستی در استفاده اسرائیل از گرسنگی به عنوان سلاح جنگی و فاجعه ای که امروز در غزه رخ می دهد، تبرئه نمی کند.
