به گزارش جماران، گسترش دامنه جنگ غزه به سرتاسر منطقه یک بدشانسی بزرگ برای جوبایدن، رئیس جمهور ایالات متحده در سال رقابت های انتخاباتی این کشور است. الجزیره در یادداشتی به این پرسش پاسخ داده که آیا حملات ایالات متحده به اهدافی در عراق و سوریه به تلافی کشته شدن سه سرباز آمریکایی در برج 22 پایگاه آمریکایی ها در مرز سوریه و اردن می تواند کمکی به وضعیت رئیس جمهور مستقر در انتخابات پیش رو بکند یا خیر.

روز جمعه، ایالات متحده یک سری حملات به اهدافی در سوریه و عراق انجام داد که به گفته آن‌ها متعلق به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و شبه‌نظامیان وابسته به آن است. این حملات هوایی در تلافی حمله 28 ژانویه گروه مسلح مقاومت اسلامی عراق (IRI) به یک پایگاه نظامی در اردن انجام شد که در آن سه سرباز آمریکایی کشته و بیش از 40 نفر دیگر زخمی شدند.

جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در بیانیه‌ای که همان روز منتشر شد، گفت که پاسخ به اهداف سپاه متوقف نخواهد شد. روز شنبه، نیروهای آمریکایی و بریتانیایی پایگاه‌های حوثی‌ها در یمن را در ادامه تلاش‌ها برای کاهش توانایی آنها در ایجاد اختلال در کشتیرانی دریایی در دریای سرخ بمباران کردند. ممکن است در روزهای آتی نیز حملات بیشتری صورت گیرد، اما واضح است که ایالات متحده از حمله مستقیم به ایران که آن را به تامین سلاح برای گروه های شبه نظامی  متهم کرده، خودداری می کند.

پاسخ نظامی از نظر سیاسی برای دولت بایدن اجتناب ناپذیر بود. همانطور که به طور معمول در سال های انتخاباتی اتفاق می افتد، هر تحول جدی داخلی یا حادثه بین المللی که مربوط به منافع یا اعتبار ایالات متحده باشد، به لحظه ای تعیین کننده برای دولت فعلی، خواه جمهوری خواه یا دموکرات تبدیل می شود.

تلافی سنجیده حمله اردن نشان دهنده این واقعیت است که رئیس جمهور ایالات متحده نگران برداشت های داخلی از حمله به نیروهای آمریکایی در اردن و تاثیر آن بر سبد رای خود است.

فشار از سوی دونالد ترامپ

از 7 اکتبر، دولت اسراییل تلاش کرده  تا حمله حماس را یک اقدام تجاوزکارانه ایران نشان دهد. پس از حمله 28 ژانویه در اردن، برخی از اعضای جمهوری خواه کنگره این موضع را تکرار کردند.

لیندسی گراهام، سناتور کارولینای جنوبی، هیچ سخنی در تحریک برای حمله مستقیم ایالات متحده به خود ایران کم نگذاشت. همکاران جمهوریخواه او تام کاتن از آرکانزاس و جان کورنین از تگزاس نیز موضع او را تایید کردند.

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق، که نامزد احتمالی جمهوری‌خواهان برای انتخابات ریاست‌جمهوری در ماه نوامبر است، موضعی نسبتاً متفاوت از سایر جمهوری خواهان اتخاذ کرد و تأکید کرد که اگر او مسئولیت کاخ سفید را بر عهده داشت، حمله اردن انجام نمی‌شد.

جمهوری خواهان مستقر مانند گراهام، کورنین و کاتن ممکن است دیگر منعکس کننده روحیه عمومی در میان رده و دسته هایی نباشند که اکنون پایگاه محکم ترامپ را تشکیل می دهند و تلاش می کنند موضع حزب را در سیاست خارجی تغییر دهند. در واقع، جمعیت «آمریکا را دوباره بزرگ کن» از گسترش درگیری های ایالات متحده در خارج از کشور بیزارند و ترجیح می دهند منابع مالی را در داخل کشور استفاده کنند، به عنوان مثال، برای تقویت مرزهای جنوبی و توقف هجوم مهاجران و پناهجویان.

اما این فقط هسته اصلی پایگاه ترامپ نیست که این موضع او را که در ان خبری از تحریک برای حمله مستقیم به ایران نیست، پذیرفته اند. با توجه به اینکه اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی‌ها نگران هستند که کشورشان به جنگ کشیده شود، طبق یک نظرسنجی که اخیرا انجام شده، حدود 84 درصد از سخنان ترامپ در این باره رضایت بیشتری داشته اند.

دموکرات‌ها در کنگره که شاید این فشار برای اقدام نظامی مستقیم علیه ایران را احساس می‌کردند، به حمله اردن واکنش نشان دادند و خواستار پاسخی قوی اما «متناسب» شدند که عبارتی است از حمله‌ای سنجیده به اهداف شبه‌نظامیان طرفدار ایران، اما بدون ضربه مستقیم به ایران.

در واقع، پاسخ دولت بایدن به حمله اردن عملاً نقطه میانی بین درخواست‌های جمهوری‌خواهان جنگ‌طلب برای حمله مستقیم به ایران و درخواست‌های دموکرات‌ها برای واکنش محدود را مشخص کرده است. به ادعای پنتاگون، حملات آن شامل مراکز فرماندهی و کنترل سپاه ایران و شبه‌نظامیان وابسته به آن  در سوریه، عراق و یمن  و همچنین پهپادها و قابلیت‌های اطلاعاتی آنها بود.

تاثیر بر کمپین انتخاب مجدد بایدن

تصمیمات و اقدامات سیاست خارجی آمریکا به ندرت بر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری تأثیر می گذارد. با این حال، این بار، انتخاب های بایدن ممکن است شانس او را برای انتخاب مجدد کم کند یا از بین ببرد.

در واقع باید گفت که بایدن در واکنش دولتش به حمله اردن،  باید عدم تمایل اعلام شده خود را برای گسترش درگیری در خاورمیانه با نیاز به پاسخ به یک اقدام تجاوزکارانه علیه نیروهای آمریکایی در منطقه هماهنگ می‌کرد. اما پاسخی که او دستور اجرای آن را داد منجر به تشدید تنش شد که حتی می تواند منجر به گسترش درگیری در سطح منطقه شود. البته احتمالا بایدن با در نظر گرفتن استراتژی کمپین انتخاباتی مجدد خود اقدام به تعیین این پاسخ نظامی به حمله اردن کرده است.

او با علم به این که بعید است بتواند بسیاری از جمهوری خواهان تندرو را متقاعد کند که آرای خود را از نامزد احتمالی خود یعنی ترامپ به او تغییر دهند، به دنبال جلب حمایت اکثر مستقل ها و برخی جمهوری خواهان میانه رو است.  گزارش‌های پس از انتخابات مقدماتی نیوهمپشایر نشان می‌دهد که بایدن می تواند روی بخش‌هایی از این دو گروه برای حمایت از کمپین خود حساب کند.

بسیاری از جمهوری خواهان مستقل و میانه رو که معمولاً از مواضع میانه رو در سیاست خارجی ایالات متحده حمایت می کنند، احتمالاً نوع پاسخ نظامی بایدن به حمله اردن را تأیید کنند. البته این ریسک هم وجود دارد که بایدن همزمان با جلب حمایت آنها، حمایت بخش دیگری را از دست بدهد.  در واقع، مهم ترین مشکل برای او ممکن است در حزب دموکرات خودش باشد، جایی که احساسات به آرامی اما محسوس  از حمایت سنتی از اقدام نظامی در خارج از کشور و رژیم اسرائیل در حال تغییر است.

رای دهندگان جوان که برای پیروزی بایدن در سال 2020 بسیار مهم بودند و دموکرات های جوان به ویژه آنها که در حوزه سیاست خارجی فعال هستند، از مسائل پیش آمده درباره اسرائیل و صلح خاورمیانه ناراضی هستند.  آنها او را به دلیل مواضع متناقض در مورد جنگ روسیه علیه اوکراین و جنگ اسرائیل علیه غزه به ریاکاری متهم می کنند.

از همه مهمتر، آرای رئیس جمهور ممکن است به این بستگی داشته باشد که آیا مسلمانان و عرب آمریکایی تصمیم می گیرند در ماه نوامبر به او رای دهند یا خیر. در حال حاضر، حمایت هر دو جامعه در هاله ای از ابهام قرار دارد زیرا بایدن همچنان به درخواست های آنها برای آتش بس در غزه بی توجهی می کند و هیچ کاری برای جلوگیری از کشتار اسرائیل که در آن بیش از 27000 فلسطینی کشته شده اند، انجام نمی دهد.

در حالی که نوع انتقام گیری او برای حمله اردن ممکن است حرکت ژئوپلیتیکی درستی باشد که سیاست خارجی ایالات متحده به آن نیاز دارد، بعید است که بتواند حمایت دموکرات های جوان و مسلمانان و عرب آمریکایی را به او بازگرداند.

کاری که بایدن باید برای جلب حمایت آنها انجام دهد این است که خود و دولتش را از جنگ نسل کشی اسرائیل، سیستم آپارتاید و اشغال سرزمین فلسطین جدا کند. در واقع، انتخاب مجدد او بدون یک جهت جدید و اخلاقی قابل دفاع در سیاست خارجی ایالات متحده در خاورمیانه در هاله ای از ابهام قرار دارد.