زمانی که تعصب افراطی طرفدار اسرائیل با استیصال به همان اندازه هیستریک در میان سیاستمداران آمریکایی ترکیب شود، وارونگی واقعیت چندان غیرعادی نیست. تاریخ در مورد شکست رسانه‌های آمریکایی در تشخیص و گزارش دقیق این لحظه قضاوت خواهد کرد.
رامی خوری، روزنامه نگار و نویسنده کتاب با 50 سال سابقه در پوشش تحولات خاورمیانه در تازه ترین نوشتار برای الجزیره به بررسی نگاه رسانه های مهم بین المللی و جریان اصلی به جنگ در غزه پرداخته و می نویسد: رسانه‌های ایالات متحده، به جز چند مورد استثنا، از درگیر شدن جدی با یکی از مهم‌ترین پرسش‌ها در مورد جنگ جاری اسرائیل در غزه خودداری می‌کنند: آیا اسرائیل در حال نسل‌کشی علیه فلسطینی‌ها در منطقه محاصره‌شده غزه است و آیا ایالات متحده در این بدترین جنایت انسانی، شریک جرم است؟
اجتناب رسانه‌های آمریکایی از پرداختن به ادعاها درباره نسل‌کشی فلسطینی ها توسط اسرائیل تعجب‌آور نیست. به هر حال، از آغاز این جنگ اخیر، رسانه های جریان اصلی آمریکا مشتاقانه جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان را توجیه کرده اند. به عنوان مثال، آنها معمولاً به اقدامات آشکار پاکسازی قومی و آوارگی اجباری در غزه به عنوان تخلیه اشاره می کنند و ادعا می کنند که اسرائیل در برابر تروریسم از خود دفاع می کند. حتی در حالی که اسرائیل همچنان میلیون ها غیرنظامی را که تحت اشغال زندگی می کنند با بمب ها و قوانین آپارتاید و سیاست های سرکوبگرانه شهرک نشین ها تحت فشار قرار می دهد.
مانند امتناع ایالات متحده از اعتراف به سایر جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان و نقض قوانین بین‌المللی، بی‌میلی رسانه‌های این کشور برای گزارش و بحث درباره اتهامات نسل‌کشی پیامدهای واقعی دارد. همانطور که Prism، یک خبرگزاری مترقی مستقر در ایالات متحده، اخیراً اشاره کرد این رسانه ها از طریق ترفندهای روزنامه نگاری از جمله استفاده از زبان منفعل و تیترهای همیشه در حال تغییر، در سراسر ایالات متحده به نسل کشی دامن می زنند.
در واقع، آنچه که به معنای نسل کشی است، به وضوح در کنوانسیون 1948 تعریف شده است و این دقیقاً همان چیزی است که امروز در فلسطین شاهد آن هستیم. تردید رسانه های آمریکایی در بیان کلمه نسل کشی در رابطه با حمله اسرائیل به غزه، همراه با تمایل آنها به کم اهمیت جلوه دادن یا انکار آشکار جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان، به اسرائیل نشان می دهد که می تواند بدون مجازات به کشتار خود ادامه دهد و به دولت آمریکا اطمینان می دهد که به خاطر همدستی اش مواخذه نمی شود.
خوشبختانه، رسانه‌های چاپی و شنیداری و بصری جریان اصلی، تنها مکان‌هایی نیستند که طرف‌های مربوطه می توانند توجه را به نسل‌کشی جاری در غزه جلب کنند، عاملان آن را پاسخگو و تحت فشار قرار دهند تا با توقف این جنگ، مذاکرات سیاسی را در پیش بگیرند. فعالان در خدمت صلح و مبارزه با جنگ، به دادگاه ها و اعتراضات عمومی مسالمت آمیز روی می آورند تا اسرائیل و دولت های خارجی را که همدست آنها هستند، محاکمه کنند.
در حالی که دادگاه های بین المللی عالی که وظیفه رسیدگی به چنین موضوعاتی را دارند - دیوان کیفری بین المللی و دادگاه بین المللی دادگستری - با سرعت حلزون حرکت می کنند، سازمان های حقوق بشر پرونده خود را در مورد نسل کشی غزه به دادگاه های ایالات متحده برده اند.
این نبرد برای به رسمیت شناختن حمله نسل کشی اسرائیل به غزه در اواسط اکتبر آغاز شد، زمانی که مرکز حقوق اساسی (CCR)، یک سازمان مترقی غیرانتفاعی مدافع حقوق بشر، تحلیل حقوقی خود را از همدستی ایالات متحده در نسل کشی آشکار اسرائیل علیه فلسطینیان منتشر کرد.
سپس این مرکز در 3 نوامبر، در کنار دیگر سازمان‌های غیرانتفاعی حقوقی فلسطین و انجمن ملی حقوقدانان، پرونده خود را مستقیماً به کنگره برد. به نمایندگان اعلام کرد که اگر به بسته کمکی به اسرائیل رای دهند، ممکن است با مسئولیت کیفری و مدنی برای کمک و مشارکت در نسل کشی، جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت مواجه شوند.
این سازمان سپس در 13 نوامبر با شکایت بیش از 12 شاکی آمریکایی و فلسطینی، رئیس جمهور جو بایدن و وزرای امور خارجه و دفاع را به ایجاد امکان برای نسل کشی اسرائیل متهم کرد. این سازمان در گزارشی که به دادگاه منطقه ای ایالات متحده برای ناحیه شمالی کالیفرنیا ارسال کرد، استدلال کرد که حمایت بی قید و شرط دولت بایدن از اسرائیل نقض مسئولیت های ایالات متحده بر اساس قوانین بین المللی عرفی است، همانطور که در کنوانسیون پیشگیری و مجازات جنایت نسل کشی تدوین شده است.
کنوانسیون نسل‌کشی، جرم نسل‌کشی را به عنوان هر یک از پنج «اقدامی که به قصد نابودی کلی یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی انجام می‌شود» تعریف می‌کند. این پنج عمل عبارتند از: کشتن اعضای گروه، وارد کردن صدمات جدی جسمی یا روحی به آنها، تحمیل شرایط زندگی برای نابودی گروه، جلوگیری از تولد و انتقال اجباری کودکان به خارج از گروه.
بسیاری از کارشناسان نسل‌کشی و حقوق بین‌الملل در سراسر جهان موافق هستند که اسرائیل حداقل سه عمل اول این فهرست را با نیت غیرقابل انکاری در غزه مرتکب شده و بنابراین در قتل عام مقصر است.
فقط یک هفته پیش، در 9 دسامبر، 55 محقق در مطالعات هولوکاست و نسل کشی نامه ای سرگشاده منتشر کردند که در آن حمله حماس در 7 اکتبر به اسرائیل را محکوم کردند، اما همچنین اعلام کردند که گرسنگی، کشتار جمعی و آوارگی اجباری غیرنظامیان فلسطینی در غزه با توجه به سخنان صریح مقام های اسرائیلی در این باره پای مسئله نسل کشی را به میان می کشد.
کاترین گالاگر، وکیل اصلی شکایت CCR علیه بایدن و همکارانش، در یک سخنرانی در شهر نیویورک توضیح داد که اقدامات ایالات متحده در حمایت از اسرائیل از جمله ارسال سریع کمک های نظامی و اقتصادی به این رژیم، مسدود کردن قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد برای اجرای آتش‌بس، و دادن سلاح‌های پیشرفته به اسرائیل به وضوح از مرزهای همدستی در نسل‌کشی عبور می‌کنند
وی با توضیح اینکه اسرائیل نمی‌تواند بدون کمک و حمایت دیپلماتیک در سازمان ملل متحد، سطح کنونی حملات خود را دنبال کند، افزود: «آمریکا از احتمال اقدامات نسل‌کشی مطلع شد و باید برای جلوگیری از آن اقدام می‌کرد.»
در 8 دسامبر، دولت ایالات متحده از دادگاه منطقه ای کالیفرنیای شمالی درخواست کرد که این شکایت را رد کند، با این استدلال که قوه قضاییه نمی تواند در سیاست گذاری خارجی قوه مجریه مداخله کند. شاکیان می گویند که ایالات متحده ملزم به کنوانسیون نسل کشی است که تصویب کرده و به این ترتیب، باید به این الزام احترام بگذارد که همه کسانی که توانایی توقف یک نسل کشی را دارند موظف به انجام این کار باشند.
درخواست دولت مبنی بر رد پرونده CCR همزمان با وتوی دیگر ایالات متحده در مورد قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای آتش بس در غزه و اقدام دولت برای دور زدن مجوز لازم کنگره برای ارسال فوری مهمات توپخانه ای بیشتر به اسرائیل بود که تنها بر حمایت بی قید و شرط واشنگتن از جنگ اسرائیل علیه غزه تاکید دارد.
چند روز بعد، سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که وضعیت بهداشت و درمان غزه "فاجعه بار" است و هشدار داد که بیماری در میان 1.9 میلیون فلسطینی غزه که در اثر حملات اسرائیل مجبور به ترک خانه های خود شده اند، در حال گسترش است و احتمالاً به دلیل ازدحام بیش از حد در مناطقی که غیرنظامیان در آنجا هستند ، وضع بدتر هم خواهد شد.
در همین حال، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، هشدار داد که هیچ حفاظت موثری از غیرنظامیان در غزه وجود ندارد و فشار بسیاری برای جابجایی دسته جمعی به مصر وجود دارد که نشان می دهد جنایت جنگی دیگری به نام انتقال اجباری ممکن است در غزه در جریان باشد.
تقریباً در همان زمان، Save the Children اعلام کرد که موارد بیش از 7000 کودک زیر پنج سال را در غزه ثبت کرده که به قدری از سوءتغذیه رنج می بردند که برای جلوگیری از مرگ نیاز به درمان فوری پزشکی داشتند.
همزمان با افزایش شواهد درباره نسل کشی اسرائیل و پرهیز رسانه های آمریکایی از تایید آنچه در مقابل چشم جهانیان رخ می دهد، بحث ها در مورد ماهیت و میزان جنایات اسرائیل در محوطه دانشگاه های ایالات متحده و سایر فضاهای عمومی عملا مطرح و البته به پایان می رسد. کسانی که جرات صحبت کردن را دارند به عنوان یهودی ستیز و حامی تروریسم یا حامیان نسل کشی علیه یهودیان معرفی می شوند.
طی هفته گذشته، در دانشگاه های نخبه آمریکا مانند هاروارد، ام آی تی و دانشگاه پنسیلوانیا این بحث دائما تکرار شد که اجازه دادن به اعتراضات و بیانیه های طرفدار فلسطین در دانشگاه ها باعث ترویج یهودی ستیزی می شود. برخی از اعضای افراطی کنگره، آکادمی و رسانه‌ها حتی پیشنهاد کردند که تسریع آتش‌بس و اعتراضات طرفدار فلسطین را می‌توان بخشی از تلاش برای نسل‌کشی علیه یهودیان آمریکایی دانست.
زمانی که تعصب افراطی طرفدار اسرائیل با استیصال به همان اندازه هیستریک در میان سیاستمداران آمریکایی ترکیب شود، وارونگی واقعیت چندان غیرعادی نیست. تاریخ در مورد شکست رسانه‌های آمریکایی در تشخیص و گزارش دقیق این لحظه قضاوت خواهد کرد.
