غاصبان آن سرزمین، حدود شش میلیون نفر را آواره کرده و ده‌ها هزار نفر را کشته‌اند. سال‌ها قبل مقام معظم رهبری پیشنهاد کردند همه‌پرسی فراگیری با حضور یهودیان و مسیحیان اصیل و نه افراد صادرشده به سرزمین‌های اشغالی، در کنار مسلمانان برگزار شود و نتیجه آن مورد قبول جامعه بین‌الملل باشد.
به گزارش جماران، آیت الله سیدهادی خسروشاهی در شرق نوشت:
گردهمایی سران کشورهای اسلامی در اجلاس فوق‌العاده ترکیه، در گام نخست نشان‌دهنده اهتمام ملت‌های مسلمان به مسئله قدس و وضعیت سرزمین فلسطین است. به‌جز شیوه حضور سعودی‌ها در این اجلاس که تعجب‌برانگیز نیست، حکامی مانند عبدالله دوم، پادشاه اردن که روابط حسنه‌ای با آمریکا و اسرائیل دارند نیز از بیم واکنش مردم خود در اجلاس استانبول حاضر شدند. واکنش نسبتا سریع به ماجرای انتقال سفارت عربستان به قدس اشغالی، پیام روشنی در فضای جهانی دارد؛ اما مهم‌تر از این اقدام، اراده سران کشورها برای پیگیری صدور قطع‌نامه‌ای منطقی و درعین‌حال مستحکم، در قبال اقدام آمریکا و رژیم اسرائیل است. در سوی مقابل، اگر این نوع اجلاس‌ها صرفا جنبه نمایشی به خود بگیرد، اتفاقا گستاخی طرف مقابل را همراه خواهد داشت. می‌توان با روش‌های نوینی، با مردم آمریکا و آن بخش از دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان که تبعات منفی این انتقال را می‌دانند نیز گفت‌وگو کرد؛ چراکه به‌تعویق‌انداختن انتقال سفارت آمریکا در دوران رؤسای‌جمهور گذشته، نشان می‌دهد به‌جز فرد ماجراجو و نامتعادلی مانند ترامپ و تعدادی از دولتمردان او، دیگر آمریکایی‌ها نیز موافق این نوع اقدامات تنش‌آفرین نیستند. مسئله فلسطین امروز با بیش از ٧٠ سال تلاش سران این کشور برای پیگیری مذاکره بر سر سرزمین‌های اشغالی فلسطین، پیش‌روی همگان است. مرحوم عرفات سال‌ها دنبال حل مسئله از این طریق بود؛ اما طرفی نبست. در اجلاس فوق‌العاده روز گذشته، محمود عباس و اردوغان از صالح‌نبودن ایالات متحده برای وساطت میان فلسطینیان و رژیم اسرائیل سخن گفتند و احتمالا دنبال واسطه‌ای تازه خواهند بود؛ درحالی‌که مشخص است دوران واسطه‌ها به اتمام رسیده است. اگر برخی جریان‌های مقاومت فلسطینی نیز از تشکیل کشور فلسطین در کنار سرزمین‌های اشغالی سخن می‌گویند، به دلیل اضطرار و ناگزیربودن است؛ تا بعد از تشکیل دولتی حداقلی، اسرائیل را برای بازپس‌دادن دیگر بخش‌های اشغال‌شده، تحت فشار بگذارند و مطالبات خود را عملی کنند. محاصره غزه جان دو میلیون ساکن این باریکه را به خطر انداخته است که حتی برای تأمین حداقل معاش خود دچار مشکل هستند. غاصبان آن سرزمین، حدود شش میلیون نفر را آواره کرده و ده‌ها هزار نفر را کشته‌اند. سال‌ها قبل مقام معظم رهبری پیشنهاد کردند همه‌پرسی فراگیری با حضور یهودیان و مسیحیان اصیل و نه افراد صادرشده به سرزمین‌های اشغالی، در کنار مسلمانان برگزار شود و نتیجه آن مورد قبول جامعه بین‌الملل باشد. به‌جز این نوع راهکارهای انجام‌پذیر، تشکیل دولتی کوچک در کنار اسرائیل، حتما صلحی بادوام در منطقه ایجاد نخواهد کرد؛ چون فلسفه وجودی اسرائیل، ایجاد تنش در قلب سرزمین‌های اسلامی است. در این میان، برخی افراد از احتمال انجام مذاکره میان عربستان، ایران، مصر و ترکیه به‌عنوان چهار کشور تأثیرگذار سخن می‌گویند. به باور نگارنده، امیدبستن به عربستان به دلیل روشن ماهیت هیئت حاکمه جدید و با توجه به خرید ٥٠٠میلیارددلاری سلاح از سوی ولیعهد جوان و افزون‌خواه آن، امری اشتباه است. آنان تروریست‌های داعش را آموزش داده و کشورهای کوچک اسلامی را با دلارهای خود تحت سیطره گرفته‌‌اند...
پس با اتمام منابع مالی این کشور که در جنگ یمن و پس از آن، صدمه‌ای جدی دیده است، این نفوذِ با تکیه بر دلار نیز کاهش خواهد یافت.
فراموش نکنیم در همین شرایط که حتی کشوری مانند اردن و سعودی‌ها در ظاهر امر ناگزیر از محکومیت تهدید بیت‌المقدس هستند، هیئت بحرینی به دستور پادشاه این کشور برای دیدار با برخی مقامات رژیم اسرائیل به تل‌آویو سفر کرده است.
بحرین به‌عنوان کشوری که به نوعی تحت اشغال سعودی‌هاست، بدون چراغ سبز حکام عربستانی یقینا در این مقطع حساس دست به چنین اقدامی نمی‌زند؛ اما درباره ترکیه و مصر، می‌توان به نوعی هم‌گرایی سه‌جانبه امیدوار بود. شیخ الازهر مواضع روشنی در قبال اقدام ترامپ داشته، با اسماعیل هنیه گفت‌وگو کرده و حاضر به دیدار با مایک پنس، معاون رئیس‌جمهوری آمریکا، نشده است. رابطه با مصر سال‌ها قبل، امکان برقراری داشت؛ اما برخی رفتارهای اشتباه در آنجا، علمای مصر را از حضور شیعیان نگران کرد و حتی باعث برخورد با حسینیه‌ای شد که در آنجا ساخته شده بود. از ساختن مساجد شیعیان در آنجا سخن گفته شد که نگارنده به‌صراحت گفتم بیش از هزار مسجد در قاهره وجود دارد و ما در کنار برادران اهل تسنن خود، در آن مساجد نماز می‌گزاریم. محبت مصریان به اهل بیت اگر بیشتر از ما نباشد، کمتر نیست و نباید برای صدور تشیع به آنجا رفت.
در جشن میلاد امام حسین، دو میلیون مصری به قاهره می‌آیند. اگر به صورت منطقی با تکیه بر عرف دیپلماتیک و اصل احترام متقابل به باورهای دینی و سیاسی برادران خود در مصر، باب گفت‌وگو و مفاهمه را بگشاییم، حتما می‌توان با آنان به تفاهم رسید. فراموش نکنیم السیسی اجازه نداد ارتش مصر وارد ائتلاف سعودی‌ها برای حمله به یمن شود و حالا که سرمایه‌گذاری عربستان در این کشور کاهش یافته، ایران می‌تواند به سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی و صادرات فنی و مهندسی پرداخته و در مسائل مهم جهان اسلام و عرب، با مصر ارتباط نزدیکی داشته باشد. درباره ترکیه نیز به نظر می‌رسد شرایط نسبت به گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و نظر دولت دکتر روحانی نیز به توسعه هرچه بیشتر روابط با کشورهای اسلامی است.
*رئیس پیشین نمایندگی ایران در مصر
