زنان و میراث بنیانگذار انقلاب اسلامی

به گزارش جماران؛ سینا قنبرپور در روزنامه اعتماد نوشت:

به جرات می‌توان گفت نقش امام خمینی (ره) در مسیر پیشرفت‌های زنان ایرانی یک نقطه عطف محسوب می‌شود؛ نقطه عطفی که هیچ یک از جریان‌های فکری نتوانست آن را رقم بزند. شاید به جبر زمان نتوانستیم آن روزهایی که امام خمینی (ره) خطاب به زنان فرمود برای شرکت در تظاهرات علیه رژیم شاه نیاز به اذن شوهر ندارند را تجربه کنیم اما اینک با گذشت ٤ دهه از پیروزی انقلاب اسلامی می‌توان با مرور تحولات همین ٥-٤ دهه نکته مهمی را برجسته یافت؛ امام خمینی (ره) با به مشارکت طلبیدن زنان در فعالیت انقلابی آن سال‌ها فرصتی را به جامعه ایران بخشید که نمی‌توان عامل دیگری را به همان تاثیر یافت. حضور و فعالیت انقلابی زنان علیه رژیم شاه نه نمادین بود و نه به طبقه‌ای خاص از جامعه محدود می‌شد و به این ترتیب بنیانگذار انقلاب اسلامی، شاه کلیدی برای پیشرفت جامعه ایران رقم زد که جزو مهم‌ترین شاخص‌های توسعه انسانی و بررسی شکاف جنسیتی است؛ مشارکت سیاسی زنان. حال اگر پس از گذشت ٤ دهه از پیروزی انقلاب اسلامی و دیگر اقداماتی که امام خمینی (ره) در مورد فعالیت زنان توصیه کرد یا دستور داد رتبه ایران در زمینه شکاف جنسیتی و مشارکت سیاسی زنان پایین و نامناسب است، می‌تواند از یک نگاه اینگونه قضاوت شود؛ دورشدن از نگاه بنیانگذار انقلاب اسلامی. گرچه نگاه مقام معظم رهبری نیز به مساله زنان مثبت بوده اما هرچه به سطوح پایین‌تر هرم قدرت در کشور می‌رسیم از این نگاه فاصله گرفته می‌شود تا آنجا که هنوز وضعیت مدیریت زنان در پست‌های ارشد دولتی اندک و به دور از شاخص‌های شایسته‌سالاری بوده و در نهایت همچنان شاهد هستیم که با وجود دستور اکید رییس‌جمهور مبنی بر انتصاب زنان به عنوان معاون وزیر تنها ٥ وزیر این دستور را اجرایی کرده‌اند. امروز بیش از هر زمان دیگری باید تکلیف خود و نگاه‌مان را به مساله زنان با پاسخ این پرسش که آیا ما به میراث‌ امام خمینی (ره) و نگاه او به زنان وفاداریم، روشن کنیم. برهیچ کس پوشیده نیست که بدون حضور زنان انقلاب اسلامی به این سرعت نمی‌توانست پیروز و در سطوح مختلف جامعه گسترده شود. چگونه است که امام خمینی (ره) زنان را برای چنین مشارکت حیاتی در سیاست به مشارکت طلبید ولی اینک مشارکت سیاسی زنان در ایران محدود است.