به گزارش جماران، روزنامه قانون نوشت:
بعد از آن که رهبری نظام، هشداری نسبت به رفتارهای ناشایست دادند، برخی جریانات که خود متهم این قضیه بودند، نقش شاکی را در دستور کار قرار داده و در تلاش هستند تا روحانی و تیم او را در جایگاه متهم بنشانند!
«رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با کارگزاران نظام نکات و رهنمودهای ویژه‌ای را بیان کردند که به طور حتم برای اهل فن و تامل، هشدارهای فراوانی در پی داشت. ایشان در بخشی از سخنان‌شان با اشاره به فضای حاکم بر کشور «دو قطبی شدن کشور» و «دو دستگی مردم» را تجربه‌ای خطرناک دانستند. آیت‌ا...خامنه‌ای افزودند: «در سال ۵۹، رییس‌جمهور وقت، جامعه را دو قطبی و مردم را به دو دسته مخالف و موافق تقسیم کرد که نباید این تجربه تکرار شود.»
این نکته‌بینی رهبر انقلاب در گذشته نیز بیان شده بود ولی برخی جریان‌های مدعی انقلابی‌گری بدون توجه به رهنمودها به راه خود ادامه داده و مدام در تلاش بودند تا کشور را به دوقطبی‌های گوناگون تقسیم کنند. حال گویی در این ماجرا و بعد از آن که رهبری نظام، هشداری نسبت به این نوع رفتارهای ناشایست دادند، برخی جریانات که خود متهم این قضیه بودند، نقش شاکی را در دستور کار قرار داده و در تلاش هستند تا روحانی و تیم او را در جایگاه متهم بنشانند!
پایان دوران «بزن و در رو»
در این که جریان محافظهکار و تندروهای داخلی فرصت‌طلب هستند، سخنی نیست ولی آیا تا این حد ظلم در حق روحانی رواست؟ گویی این جریان تمام اقدامات و شیطنت‌های خود را برای دریافت اندکی رای فراموش کرده و امید به آن بسته‌اند که ملت نیز این وضعیت را از یاد ببرد ولی «زهی خیال باطل!» دوران «بزن و در رو» به پایان رسیده است و امروز باید همه آنهایی که در دو قطبی کردن جامعه تقصیرکاراند، پاسخگوی اعمال‌شان باشند.
دو قطبی انگلیسی و غیر انگلیسی
مگر اصولگرایان و محافظه‌کاران نبودند که در زمان انتخابات مجلس خبرگان سال ۹۴ شروع به انتشار لیست انگلیسی و غیر انگلیسی کردند و علمای حاضر در لیست هاشمی رفسنجانی را با عنوان انگلیسی خطاب کردند؟ مگر آنها این لیست را تکفیر نمی‌کردند و برای آن که این جریان را از میدان به در کنند، رسانه‌های روباه پیر را مدافع آنها نمی‌خواندند؟
مگر دنباله‌روهای این جریان نبودند که مردم پایتخت را به دلیل رای دادن به خبرگان مردم، غربی، دنیاطلب، اشرافی، بی‌درد و بی‌دین خواندند؟ مگر این جریان نبودند که دو قطبی تهرانی و شهرستانی را برای یک رای در عرصه فریادزدند؟ پس چرا امروز تقصیر را به گردن دیگران می‌اندازند؟
دو قطبی انقلابی و غیر انقلابی
مگر بانیان دو قطبی انقلابی و غیر انقلابی، همان‌هایی نبودند که در انتخابات سال ۹۶ برای اندکی رای تمام لشگریان محافظهکار را در یک سنگر جمع کردند و غیر از خودشان سایر افراد را از دایره انقلابی‌گری دور کردند؟
آنها جمنا را برپا کردند و بعد از فروپاشی آن، به ستاد رئیسی پناه بردند. پس چرا امروز روحانی را نماد دو قطبی معرفی می‌کنند؟
دو قطبی ۴ و ۹۶ درصدی
مگر همین مدعیان نبودند که در انتخابات و میان مناظرات فریاد می‌زدند و مردم را به دو قطب ۴ و ۹۶ درصدی تقسیم می‌کردند؟ حال امروز تسبیح به دست در بیت رهبری می‌نشینند و سکوت می‌کنند و دیگر از کلفتی‌های رگ گردن‌شان خبری نیست!
چرا آنها مسئولیت اظهارات‌شان را در بازی‌های انتخاباتی و دو قطبی کردن جامعه بر عهده نمی‌گیرند؟
دو قطبی حلال و حرام
مگر همین بزرگان و پیشروهای محافظه‌کاران نبودند که با حکم‌های «من‌درآوردی» آرای پاک ملت ایران را به حلال و حرام کشانیدند؟ مگر بر ادعاهای اشتباه خود پافشاری نکردند که این رای حلال است و آن رای حرام؛ این رای پاکیزه است و آن رای ناپاک؟ پس چرا حال که انتقاد شده است، این گونه سکوت کرده‌اند؟
چرا به رهبری لبیک نمی‌گویند؟
باید از این جماعت پرسید شمایی که ما را ولایی نمی‌دانید و همه کشور را متعلق به خود می‌خوانید، چرا مولفه‌ای از نشانه‌های ولایتمداری در شما دیده نمی‌شود تا در جواب بیانات رهبر انقلاب، لبیک بگویید و اعتراف کنید که اشتباه کردیم! چرا از دو قطبی کردن جامعه توبه نمی‌کنید؟
منافق کیست؟
بی‌شک مخاطب رهبر انقلاب، روحانی نبود. درست است که حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای در بیانات‌شان انتقادهای فراوانی به روند اجرایی کشور داشتند و به حق نیز بود اما خطاب ایشان در اعتراض به دو قطبی کردن جامعه، جریان‌هایی بودند که سال‌هاست مردم و حاکمیت را به دو دسته متفاوت تقسیم می‌کنند. آنهایی که فقط خود را منزه و پاک می‌خوانند و هر جریان و دسته‌ای که در مقابل اندیشه‌های آنها ایستادگی کند را مرتد و از رده خارج می‌خوانند. زمانی که رهبری نظام در انتخابات‌های گوناگون رو به منتقدان نظام کرده و آنها را نیز به حضور در عرصه و پای صندوق رای دعوت می‌کنند، آیا نشان از این موضوع مهم نیست که در بازه‌های منتهی به پیچ تاریخی کشور، باید با همدلی و همراهی به پیش رود؟ پس منافق کیست؟ چه کسی به ساختار جامعه و کشور ضربه می‌زند؟ چرا سعی می‌کنند مردم را از حبل‌المتین دور کرده و انشقاق و دودستگی ایجاد کنند؟
خیانت به ملت ممنوع
امیدواریم این جریان، دست از لج‌بازی‌های سیاسی و خودخواهی دنیوی برداشته و کینه‌ها را از سینه‌ها پاک کنند و بدانند که امروز، ایران رو به پیش است و نباید جلوی پای پیشرفت نظام سنگ انداخت. شاید روحانی گزینه مورد علاقه آنها نباشد ولی باید کمک کرد و دانست که او، رییس‌جمهور تمام مردم ایران است و ضربه به وی، خیانت به نظام و خنجر بر پیکر ملت است.»
