زهرا موسوی فعال مدنی افغانستانی، تاکید داشت: درخواست ما از سازمان‌های جهانی، همسایگان، کشور دوست ایران و هر کشوری که داد دوستی بر ما می‌زند، این است که از به رسمیت شناختن طالبان خودداری کنند و عرصه را از این که هست بر ما تنگ‌تر نکنند. ما طالب را می‌شناسیم و به صراحت می‌گوییم که این گروه وحشی از ۲۰ سال قبل به مراتب، خشن‌تر و بسته‌تر شده است. با به رسمیت شناخته شدن طالبان توسط جهان، فاجعه انسانی در انتظار افغانستان خواهد بود.
به گزارش جماران؛ امتداد نوشت: با روی کار آمدن طالبان پس از دو دهه در افغانستان، قطعات دومینوی ناامیدی از فعالیت‌های مدنی در این کشور، یک به یک فروافتاده و زنان افغانستانی، این روزها سخت‌ترین رویدادهای عمر خود را به جهت اعمال محدودیت‌های روزمره زندگی از سوی تروریست‌های طالب، تجربه می‌کنند.
زهرا موسوی، فعال مدنی و فعال حقوق زنان در افغانستان در گفتگویی با اشاره به اقدامات زنان در راستای اعتراض به این رویه، اظهار داشت: به رغم تشدید فشارهای طالبان، زنان افغانستان همواره نسبت به حقوق خود دغدغه داشته و صدای اعتراض آن‌ها به هر شکل ممکن در این چندماه خاموش نشده است. در همین رابطه ما دیروز به همراه جمعی از فعالین حقوق زنان در منزل یکی از همراهان جمع شده و اعتراض خود را به رویه موجود ابراز کردیم. البته ما پیش‌تر نیز تجمعاتی در همین خصوص داشتیم که مورد برخورد و ضرب و شتم طالب‌ها قرار گرفتیم
وی افزود: بر همین اساس مجبور شدیم از طریق گردهمایی زنان در خانه یکی از دوستان و توسط فیسبوک، صدای دادخواهی خود را به گوش جهان برسانیم. اولین نشست ما در منزل یکی از دوستان با پذیرفتن خطرات و تبعات بعدی با محوریت حقوق بانوان صورت گرفت. وضعیت بانوان در افغانستان تاسف‌بار است و هر روز به یک گوشه‌ای پناه می‌برند.
موسوی، همچنین با انتقاد از سکوت سازمان‌های بین‌المللی در این خصوص نیز، یادآور شد: متاسفانه سازمان‌های جهانی مثل سازمان ملل متحد، سازمان جهانی حقوق بشر و یا سازمان دفاع از حقوق زنان در مقابل این تعدی به حقوق زنان افغانستانی سکوت مرگ باری پیشه کرده‌اند و هیچکس شنوای صدای مظلومیت زنان افغان نیست.
نمی‌توانیم زیر سقف آسمانی نفس بکشیم که قوم متحجر و ددمنشی به مانند امارت اسلامی در آن حکومت می‌کند
این فعال حقوق زنان در افغانستان، تصریح کرد: این مجامع، خود را به ناشنوایی زده و چشم بر ظلم روا شده بر زنان افغان بسته‌اند. ما ۲۰ سال در راستای استیفای حقوق زنان تلاش کرده و به نقطه‌ای رسیدیم که بسیاری از زنان به تحصیلات عالیه دکترا و کارشناسی ارشد دست یافتند. اکنون اما نمی‌توانیم زیر سقف آسمانی نفس بکشیم که قوم متحجر و ددمنشی به مانند امارت اسلامی در آن حکومت می‌کند.
هر روز یکی از زنان تهدید شده یا به کام قتل و مرگ کشیده می‌شوند
وی ادامه داد: همانگونه که بزرگان دین ما گفتند، ظلم کردن گناه بزرگی بوده و زیر بار ظلم رفتن، گناه به مراتب بزرگ‌تری است. بر همین اساس ما نمی‌توانیم زیر بار این ظلم رفته و در این شرایط زندگی کنیم. جهانیان صرفا نظاره‌گر این هستند که هر روز یکی از زنان تهدید شده یا به کام قتل و مرگ کشیده می‌شوند.
مجبور شدیم به صورت شبانه از خانه و کاشانه خود کوچ کنیم
این فعال مدنی، بیان داشت: از همین گروه قبلی که تجمع اعتراضی برای حقوق زنان برگزار کردیم، بسیاری از بانوان مورد تهدید قرار گرفته و حتی مجبور شدیم بر اساس اطلاع کلانترهای گذرمان به صورت شبانه از خانه و کاشانه خود کوچ کنیم. هر روز شرایط برای تنگ‌تر می‌شود و به صورت آزادانه نمی‌توانیم در کوچه و بازار تردد کنیم. بسیاری از خانم‌هایی که سرپرست و نان آور خانوار خود بودند از کار خود بیکار شده و با مشکلات جدی معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند.
۶۰ نفر از زنان معترض افغان در حال حاضر در بدترین شرایط در اسارت نیروهای طالبان به سر می‌برند
موسوی، اضافه کرد: این تروریست‌ها، هنوز به رسمیت شناخته نشدند، اینگونه با زنان رفتار می‌کنند، چه برسد به اینکه جهانیان آن‌ها را به رسمیت بشناسند. من همین جا، انگشت در خون خود برده و سوگند شهادت می‌خورم که اگر طالبان توسط دنیا به رسمیت شناخته شود، باید فاتحه زنان افغانستان که هیچ، فاتحه کل ملت افغانستان خوانده شود.
وی، همچنین با اشاره به شیوه‌های طالبان برای اعمال محدودیت علیه زنان، یادآور شد: از گروه تظاهرات قبلی ما در آغازین روزهای حضور طالبان در افغانستان، بسیاری از دختران توسط نیروهای طالب به اسارت گرفته شده و بازداشت شدند. به گفته یکی از مسئولین هماهنگ کننده اعتراضات زنان در افغانستان، بالغ بر ۶۰ نفر از زنان معترض افغان در حال حاضر در بدترین شرایط در اسارت نیروهای طالبان به سر می‌برند.
طالبان، زنان معترض را به طرز وحشتناکی با شوک برقی و تجاوز به عنف، شکنجه می‌کند
این فعال مدنی، ادامه داد: یکی از زنان معترض پس از آزادی خود از قید طالبان به ما گفت که هر زمان که شما با ما تماس می‌گرفتید، طالب‌ها ما را مورد شکنجه قرار می‌دادند. وقتی هم از کم و کیف شکنجه پرسیدیم، مطلع شدیم که زنان بازداشت شده با شوک برقی و حتی تجاوز، مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار گرفته‌اند. برای یک خانم خیلی سخت است که با خجالت، اظهار کند که چگونه از طریق دامان خود مورد شوک برقی قرار گرفته است.
موسوی، عنوان داشت: از دو تن از خانم‌های بازداشت شده نیز، پس از آزادی هیچ خبری دریافت نکردیم و خانواده آن‌ها نیز به پیگیری ما هیچ جوابی ندادند. فردای آزادی نیز، جنازه یکی از زنان در منزل خود پیدا شد و ما نمی‌دانیم که آیا توسط طالبان به قتل رسیده، توسط خانواده خود کشته شده و یا به دلیل عدم تحمل شرایط روانی پس از شکنجه خودکشی کرده است. در هر صورت، یک فاجعه انسانی درمورد زنان افغانستان در حال وقوع است و ما هیچ پناهی بجز خدای بزرگ نداریم.
هر چقدر این گروه و حامیان آن از تغییر طالبان سخن بگویند، ما ذات آن‌ها را می‌شناسیم
وی همچنین، خاطرنشان کرد: وقتی یک افغان خود را از هواپیما آویزان می‌کند از جان خود سیر نشده، بلکه طالبان و جنس وحشی این گروه را می‌شناسد که دست به چنین اقدام خطرناکی می‌زند. هر چقدر این گروه و حامیان آن از تغییر طالبان سخن بگویند، ما ذات آن‌ها را می‌شناسیم.
با به رسمیت شناخته شدن طالبان توسط جهان، فاجعه انسانی در انتظار افغانستان خواهد بود
این فعال مدنی افغانستانی، تاکید داشت: درخواست ما از سازمان‌های جهانی، همسایگان، کشور دوست ایران و هر کشوری که داد دوستی بر ما می‌زند، این است که از به رسمیت شناختن طالبان خودداری کنند و عرصه را از این که هست بر ما تنگ‌تر نکنند. ما طالب را می‌شناسیم و به صراحت می‌گوییم که این گروه وحشی از ۲۰ سال قبل به مراتب، خشن‌تر و بسته‌تر شده است. با به رسمیت شناخته شدن طالبان توسط جهان، فاجعه انسانی در انتظار افغانستان خواهد بود.
وی در پایان نیز، گفت: من همواره ایران را به عنوان دومین کشور خود دوست دارم و خواهشم از مقامات حکومت شما این است که از به رسمیت شناختن طالبان خودداری کنند.
