براستی این همه کارشکنی برای چیست؟ چرا برخی از تداوم و تعمیق بیکاری استقبال می کنند؟ اینها چه کسانی هستند؟ چرا این عده تلاش می کنند ظرفیت های توسعه کشور را کماکان عقیم کنند؟ چرا باید جوانان جویای کار کشور و فارغ التحصیلان دانشگاهی قربانی انتقام سیاسی صاحبان تصمیم و قدرت شوند؟
بدیهی است که در کشور قوانین و مقررات سرمایه گذاری خارجی ساری و جاری بود و فرایند سرمایه گذاری و فاینانس از قبل روشن و واضح است در حوزه نفت هم قراردادهای نفتی با اجماع صاحبنظران بازنگری و ابلاغ گردید.
انتظار می رود مصادیق سرمایه گذاری خارجی در قالب فرایند مذکور وارد کشور شده و مورد حمایت قرار گیرند تا در کنار سرمایه ها و تکنولوژی داخلی بتوانند بخشی از تولید کشور را تهییج و زمینه اشتغال بیشتر را در کشور فراهم نمایند. اگر هم ایرادی بر فرایند و قوانین موجود وجود دارد می بایست در دستور کار اصلاح قرار گیرد نه اینکه برای هر مورد تقاضای سرمایه گذاری تمام نهادهای مرتبط و غیر مرتبط قد علم کرده و خود را مکلف به اعلام نظر کنند؟!
قرارداد نفتی توتال یک قرارداد روشن و واضح به مثابه سایر قراردادهاست، چرا باید چنین مورد بی مهری قرار گیرد؟ توتال یک شرکت توانمند خارجی است و توان فنی و مالی آن بر همگان آشکار است و حضور آن در هر منطقه به منزله تایید توانمندی، امنیت و ظرفیت آن منطقه است و با حضور آن شرکت، سایر کشورها و شرکت های بین المللی نیز برای حضور در آن کشور از هم سبقت خواهند گرفت.
بهتر آن بود که طرح های دو و سه فوریتی در حمایت از سرمایه گذاری و اشتغال و توسعه مشارکت صاحبان سرمایه ارایه می شد نه در راستای تاخیر تولید و ایجاد رخوت در فضای کسب و کار کشور که نتیجه ای جز دلسردی متقاضیان سرمایه گذاری و عقب نشینی آنها را به همراه نخواهد داشت.
بهتر است منتقدینی که عامدانه و آگاهانه بر روی ورود سرمایه گذاری خارجی سد میزنند و به نام 'دغدغه' آن را محل ابهام و ایراد می دانند در حین و قبل از اظهار نظر اندکی به سیل جمعیت جویای کشور که برای ایجاد اشتغال به هر دری می زنند تامل کنند.
اساسا وجود این همه نهاد تصمیم گیر در جریان سرمایه گذاری چه منطق و موضوعیتی دارد؟ آیا بهتر نیست به جای اظهار نظر در خصوص مورد به مورد متقاضیان سرمایه گذاری، فرایند سرمایه گذاری خارجی مورد واکاوی قرار گرفته و بعد از اصلاح و ابلاغ، این اختیار بطور به دستگاه متبوعش داده شود تا تکلیف متقاضیان روشن شود؟
چرا حتما باید شرکتی مثل توتال وارد شود، قرارداد بسته شود و آنگاه به لطف این حضور، آقایان متوجه اصلاح فرایندها شوند؟!
آنچه مسلم است کشور جمهوری اسلامی ایران به حدی قابلیت و فرصت برای سرمایه گذاری دارد که حضور چنین شرکتهایی در کشور نه تنها عرصه را بر هیچ شرکت داخلی تنگ نمی کند بلکه زمینه تقویت و رقابت شرکت های داخلی را فراهم می آورد.
برخی منتقدین اعلام می کنند که ١.٢ تریلیون ریال نقدینگی برای اجرای فعالیتهای سرمایه گذاری در کشور کافی است و اگر درست هدایت شود نیازی به سرمایه خارجی نیست؛
در پاسخ باید گفت که اولا بیش از ٣٠ درصد این رقم بصورت معوق بوده و بخش عمده دیگر آن تحت عنوان محصول ساخته شده و مواد اولیه در انبارها بلوکه است. از اینرو اساساً سرمایه آزاد و نقدی در سطح وسیع برای سرمایه گذاری در کشور وجود ندارد حتی اگر سرمایه داخلی در این سطح وجود داشته باشد قیمت تمام شده آن قابل رقابت با سرمایه خارجی نیست.
چنین با بی رحمی به متقاضیان سرمایه گذاری تاختن و شلوغ کردن فضای عمومی کشور هیچ نتیجه ای جز تداوم بیکاری و بایر ماندن فرصتهای بزرگ سرمایه گذاری در کشور نخواهد داد.
ای کاش منتقدین بجای شلوغ کاری و ایجاد شائبه در فضای عمومی کشور، انتخابات را خاتمه یافته تلقی کرده، همگی در مسیر تجهیز منابع، توسعه تولید و ایجاد اشتغال گام بردارند و یقینا چنین افرادی که این توان را دارند که به سرعت فضای کشور را تحت تاثیر قراردهند، با حسن نیت خواهند توانست مسیر را هموار کرده و زمینه رشد سریع اقتصاد کشور را فراهم نمایند.
حال که ظرفیت های سرمایه گذای فعال شده و تمایل به سرمایه گذاری توسط صاحبان سرمایه داخلی و خارجی برای سرمایه گذاری در کشور ایجاد شده است، عدم رونق و بهبود تولید هیچ دلیلی ندارد، جز کارشکنی برخی افراد که منافع فردی و جناحی را بر منافع کشور ارحج می دانند.
دانشیار اقتصاد دانشگاه ایلام
9102
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.