صارمی مسئول دفتر خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) در مزار شریف افغانستان بود که ۱۷ مرداد ۱۳۷۷ در جریان حمله و اشغال کنسولگری جمهوری اسلامی از سوی طالبان به همراه هشت نفر از دیپلمات های ایران، جان خود را در راه انعکاس واقعیت ها و مظلومیت ها به طبق اخلاص گذاشت و شورای فرهنگ عمومی این روز را به عنوان «خبرنگار» نامگذاری کرد.
اهالی صادق، سختکوش و فعال رسانه با عنوان هایی از جمله وجدان بیدار جامعه، چشم بینا، گوش شنوا و زبان گویای مردم معرفی و شناخته می شوند و تلاش آنان در راستای ایفای این نقش ها برای افرادی که بدون توجه به اصول و ارزش هایی چون شایسته سالاری، به صرف سفارش و ارتباطات پشت پرده و خارج از عرف برخی صندلی های مدیریتی را اشغال کرده اند خوشایند نیست.
این افراد که تلاش ها و پیگیری های حق طلبانه خبرنگاران وظیفه شناس را به درستی بزرگترین خطر برای افشای ناکارآمدی و گاها فعالیت های مفسدانه خود می دانند برخی مواقع پس از ناامیدی از تطمیع آنان، با برنامه ریزی و اجرای سناریوهای مشخص و هزینه بر، به دنبال تهمت، افترا و در یک کلام تخریب خبرنگار صادق و مطالبه گر هستند.
فعالیت در راستای مسئولیت اجتماعی، وجدان کاری و سختکوشی، برای خبرنگار تبعاتی به همراه دارد به طوری که گاهی حتی به جسم او هم آسیب جدی وارد می شود، اما چه افتخار و مقامی بالاتر از نمایندگی افکار عمومی.
به گفته روانشناسان، اختلال وسواس فکری به دلیل دقت مستمر در تنظیم مطالب به خصوص برای خبرنگاران خبرگزاری ها که سرعت، صحت و دقت سرلوحه کارشان است در بسیاری از فعالان حوزه های مختلف این عرصه مشاهده می شود؛ عارضه ای که برخی خبرنگاران با مراجعه به پزشک از وجود آن مطع شدند و برخی دیگر نیز از آن بی اطلاع هستند.
این موضوع مثالی بود تا تاکید شود که یک خبرنگار واقعی و مردم دار با همه مشکلات پیش رو باز هم دست از تلاش در راستای رسالت رسانه ای خود بر نمی دارد، پس شایسته احترام و تکریم است.
گاهی مواقع شنیده می شود که فردی در پوشش خبرنگار با قلم فروشی و سوءاستفاده از عنوان خود یک شبه ره صد ساله طی کرده و به ثروت زیادی رسیده است؛ بله! نظیر چنین افرادی نه فقط در خبرنگاری بلکه در بسیاری از حرفه ها حضور دارند و قابل کتمان نیست اما به راستی چند درصد خبرنگاران از نظر مالی مرفه هستند؟
روز گذشته یکی از دوستان به ۲ نکته قابل تامل اشاره کرد؛ اینکه برخی همکاران کاربلد در شرف بازنشستگی با وجود سالها خدمت صادقانه در عرصه خبر هنوز تمکن مالی خرید منزل مسکونی شخصی ندارند و خودرو اغلب خبرنگاران «پراید» است!
با همه این اوصاف خبرنگاران و رسانه ای های آزاده به این جمله پرمفهوم جلال آل احمد التزام عملی دارند که گفت: اگر می فروشی همان به که بازوی خود، ولی قلم را هرگز.
این عزیزان باصلابت می توانند بگویند: «با افتخار خبرنگارم» و از اینکه مهمترین رسالتم انعکاس واقعیت ها، پیگیری مطالبات به حق مردم و تلاش برای شفاف سازی مسائل مختلف است، خرسندم.
۱۷ مرداد روز خبرنگار بر طلایه داران جبهه آگاهی مبارک.
۷۵۳۲/ ۶۱۵۵
