عضو شورای شهر پنجم تهران با بیان این که در شورای شهر و شهرداری اقداماتی در زمینه رفع آسیب های اجتماعی صورت گرفته است، گفت: اما این میزان کافی نیست چون سایرنهادها و ارگان ها، وظایفشان را انجام نداده اند .
حسن خلیل آبادی در گفت و گو با خبرنگار جماران ، در رابطه با برنامه های شورای شهر تهران برای مقابه با معضل آسیب های اجتماعی گفت: حدودا 3 ماه از فعالیت شورای پنجم می گذرد که در این مدت به ارزیابی وضعیت موجود پرداخته ایم و در حال برسی مسائل آسیب های اجتماعی هستیم. تا همین جا ما متوجه شده ایم که بعضی از آسیب ها به سطح بحران رسیده است . یعنی باید یک نگاه وعزم ملی وجود داشته باشد تا این بحران ها کاهش پیدا کند.
وی ادامه داد: دیدگاه دیگری که ما داریم این است که آسیب ها عموماً چند وجهی ببینیم؛ یعنی همه ابعاد موضوع را سعی می کنیم که مورد بررسی قرار دهیم. به عنوان مثال اعتیاد عواملی با عواملی همچون بیکاری، عدم اشتغال، عدم آموزش و... رابطه مستقیم دارد که تا این مشکلات حل نشود معضل اعتیاد به قوت خود باقی خواهد ماند.
وی در ادامه عضو کمیسیون فرهنگی شورای شهرتهران، تاکید کرد : برای حل آسیب های اجتماعی، آموزش و برنامه ریزی مختلف لازم است که مربوط به تمامی جامعه است و آموزش و پرورش، صداوسیما، بهزیستی، شهرداری، وزارت بهداشت و... باید ما را یاری کنند تا بتوانیم از آسیب های اجتماعی در درجه اول پیشگیری وبعد آن را کاهش دهیم.
خلیل آبادی ابراز داشت: به عبارتی کاهش آسیب های اجتماعی بدون همکاری نهادها و دستگاه ها امکان پذیر نیست. در شورای شهروشهرداری بیشترین زمینه های تسهیل رفع آسیب ها انجام شده است اما این میزان کافی نیست چون سایرنهادها و ارگان ها، وظایفشان را انجام نداده اند .
عضو شورای شهر تهران در مورد مقابله اورژانسی و وظیفه شورای شهر در هماهنگی ارگان هایی مربوط، اظهار کرد: عدم هماهنگی یکی از مشکلات ما در کشور است در زمان بحران، اقدام اورژانسی باید علمی ومنطقی باشد، دستگیری و ضرب و شتم که نمی شود اقدام اورژانسی، ما باید برای هر قسمت برنامه مخصوص آن بخش را داشته باشیم. برای نمونه برای کودکان کار، اعتیاد یا خشونت یک برنامه ای بنویسیم و ازمتخصصین این امر مردم و سازمان های مردم نهاد تخصصی برای حل این مشکل کمک بگیریم .
وی افزود : واقعاً اگر مردم به ما کمک نکنند ما کار زیادی را پیش نخواهیم برد. مردم باید در این امر مشارکت کنند و ما هم زمینه ها را آماده و تسهیل گری کنیم. زیرا این مشکلات همان طور که به صورت تدریجی به وجود آمده اند به صورت تدریجی هم باید حل شوند؛ وگرنه با طرح هایی مانند جمع آوری معتادین و کودکان کار نمی توان با این مشکلات مقابله کرد.
خلیل آبادی در پایان ابراز داشت: درست است که وضعیت بحرانی است اما اگر با بحران با راه حل های غیر علمی برخورد کنیم باعث تشدید آن می شود نه کاهش، وقتی در یک جامعه ای یک بیماری فراگیر می شود با دستگیری بیماران که نمی توان جلویی شیوع بیشتر بیماری را گرفت، باید اقدامات پیشگیرانه و درمانیِ علمی انجام داد.
