در این مطلب می خوانیم: ' ازدواج های دیرهنگام پدیده ای است که دامن گیر جوانان شده است، آنجا که اکثر دخترها به دنبال طی مدارج عالی تحصیلی و پسران با تخیل ساختن زندگی آن چنانی و نداشتن امکانات کافی از ازدواج به هنگام سرباز می زنند باید در پی عواقبی هم بود، مسائل پیرامون ازدواج چنان گسترده است که نمی توان به راحتی همه جانبه در مورد آن صحبت کرد، بسیاری از جامعه شناسان معتقدند در جوامع جدید و پویای کنونی که دائما نقش ها و جایگاه ها در حال تحول است، معیارها نیز تغییر می کنند، در جامعه ای که زنان دست به فعالیت های اجتماعی، فرهنگی، هنری و سیاسی می زنند، از نظر تحصیلات ارتقا پیدا می کنند و موقعیت هایی برتر و یا همسان مردان به دست می آورند، مقوله سن در ازدواج آنان نیز دچار تغییر می شود و از طرفی برخی پسران با بی توجهی به ارزش های معنوی و جایگزینی ارزش های مادی غربی، سبب شده همه چیز، از جمله ازدواج، رنگی مادی بدهند و در شتاب برای رسیدن به ظواهر از مسیر کمال که همان همسرگزینی است، غافل بمانند.'
در ادامه این مطلب می خوانیم: ' هیچ چیز حتی فقر نباید باعث عقب افتادن ازدواج شود، مجرد بودن، سبب شرور شدن است، سفارش به دخترداران برای شتاب کردن در ازدواج آن ها وتشویق به ازدواج خصوصا در جوانی و کراهت اسلام از تجرد این ها تنها گوشه ای از روایت مختلف است که نشان می دهد از نظر اسلام تاخیر ازدواج امری نکوهیده و برخلاف رضایت الهی است، با این همه، سفارشات، آمارها از بالا رفتن بی سابقه سن ازدواج حکایت دارد، برخی از پیامدهای این مسئله عبارتند از: افسردگی و بی نشاطی در جوانان، انحرافات اجتماعی و فرهنگی، وسواس در همسرگزینی، مشکل زایی فرزندان ازدواج نکرده در خانواده، اضطراب و نگرانی به ویژه در دختران، بلاتکلیفی، از دست رفتن طراوت و زیبایی، نا امیدی، کاهش میل به ازدواج، احساس سربار بودن در خانواده، شکل گیری پدیده تک زیستی و مهمتر ازهمه تهدید نسل زیر سایه تک فرزندی خانواده ها و داشتن فاصله سنی مناسب بین فرزندان با وجود بالابودن سن مادران.'
در ادامه این مطلب آمده است: ' طبق آمارها سن ازدواج از 45 سال تا 90 سال بین چهار تا 6 نفر در سال افزایش داشته که در زنان به 23 سال و مردان به 26 سال رسیده است و همچنین آمارها نشان می دهد که در سال های اخیر هم این روند رو به افزایش بوده است، از طرفی با توجه به اینکه بهترین سن ازدواج و بارداری 18 تا 35 سال بوده و بررسی ها نشان می دهد زوج های جوان بنا به دلایل مختلف از جمله افزایش سن تمایلی به فرزندآوری بیشتر ندارند و اکثر خانواده ها به تک فرزندی روی می آورند و اما مسئله مهم این است که اکثر زوج ها با دانستن نکات مهم درباره فاصله سنی مناسب بین فرزندان و رعایت این نکات می توانند خود را از داشتن فرزندان بیشتر بهره مند کنند، پس اگر نمی دانید که فاصله سنی مناسب بین فرزندان تا چه اندازه می تواند شما را در مسیر تربیت و بزرگ کردن فرزندان کمک کند.'
این هفته نامه در بخش ' فاصله سنی 9 تا 18 ماه مقاله خود' آورده است: ' اگر فاصله سنی بین 2 فرزند کمتر از 18 ماه باشد، با فرزندانی سر و کار دارید که اغلب نیازهای مشترک و مشابهی دارند، وقتی نوزاد به دنیا می آید، فرزند اول هنوز دارای توقعات بچه گانه ای برای استراحت، جلب توجه و تغذیه می باشد، بچه اول نمی تواند اختلاف بین سن خود و نوزاد را تشخیص دهد و حتی ممکن است حضور ناگهانی نوزاد او را دلتنگ و ناراحت کند اما این فاصله سنی کم فوایدی را هم به همراه دارد به عنوان مثال، بچه ها هم بازی های خوبی برای هم می شوند و به مرور زمان و بزرگتر شدن، وقت های خود را با هم می گذرانند و همیشه یک هم بازی و رفیق صمیمی در خانه کنار خود دارند، این حس رفاقت و نزدیکی با زیاد شدن سن مهمتر می شود و خصوصا در نوجوانی که خانواده ها دغدغه دوست سالم و متناسب با فرهنگ خانواده را دارند کمک بزرگی برای تربیت درست بچه ها محسوب می شود، همچنین آن ها به دلیل فاصله کم سنی با هم رقابت هایی هم دارند که این رقابت های رفیقانه، باعث پیشرفت آن ها در مسائل مختلف می شود.'
در ادامه این مطلب می خوانیم: ' مهمترین نکته مورد توجه در این فاصله سنی ناتوانی و ضعف مادر است که اطرافیان باید مواظب سلامتی او باشند، وقتی مادر در فاصله یک سال یا کمتر از تولد نوزاد اول و قبل از اینکه بدن او کمبودها و عوارض زایمان اول را جبران کند و به حالت عادی برگردد باردار می شود، قدرت کافی برای پرورش و نگهداری از جنین را نخواهد داشت این بارداری ها و زایمان های نزدیک برای مادر و نوزاد مشکلاتی به وجود می آورد، بارداری با این فاصله کم باید زیر نظر متخصص زایمان باشد و احتمال بروز خطرات برای مادر و نوزاد باید بررسی و ارزیابی شود اگر دوره بارداری به سلامتی سپری شود و عمل زایمان به خوبی انجام گیرد، مادر برای بهبود خود و مراقبت از فرزندان به کمک زیادی نیاز خواهد داشت.'
در بخش بازی ' فاصله سنی 18 ماه تا سه سال ' این مطلب آمده است: ' این فاصله رایج ترین فاصله سنی بین کودکان است و امتیازات زیادی دارد، بچه بزرگتر تا حدودی به حرف والدین گوش می کند و سخنان آن ها را می فهمد و اگر نزدیک به سه سالگی باشد می تواند تمایلات و عقاید خود را بیان کند، اگر کودک اولی 2 ساله باشد، با اینکه به مراقبت های زیادی مثل تعویض پوشک نیاز دارد، می تواند برای رفع نیازهای خود مدتی صبر کند، کودک بزرگتر برای خواب احتمالا برنامه منظمی دارد و معمولا تمام شب می خوابد ولی با ورود نوزاد ممکن است این برنامه مختل گردد و در طول شب بیدار شود، او می تواند برای مدت کوتاهی به تنهایی با اسباب بازی هایش مشغول شود و در مرحله ای از تکامل قرار دارد که علاقه زیادی به مساعدت والدین و تقلید از آن ها نشان می دهد، با اینکه کودک به علت توجه مادر به نوزاد تا حدی خود را فراموش شده احساس می کند، می داند که نوزاد به توجه بیشتری احتیاج دارد.'
هفته نامه آذربایجان بیدار در ادامه این مطلب این گونه آورده است: ' والدین می توانند، علاوه بر گفت و گو با بچه اول او را قانع کنند و با گوش دادن به حرف هایش، بار دلتنگی و نگرانی اش را سبک کنند، گاهی کودک برای جلب توجه والدین رفتار بچه گانه ای پیدا می کند و وابستگی شدیدی به مادر نشان می دهد، این 2 کودک احتمالا در مهد کودک و مدرسه در یک کلاس قرار نمی گیرند و این موضوع رقابت بین آن ها را کاهش می دهد، از آن جا که این فاصله سنی خیلی متداول است، احتمال اینکه آشنایان شما هم کودکانی با این فاصله سنی داشته باشند زیاد است، این موضع معاشرت با این آشنایان را برای والدین و کودکان عملی و مطلوب می سازد، در این معاشرت ها کودک بزرگتر مشاهده می کند که همسالان او نیز در خانه خود خواهران و برادران کوچکی دارند.'
در ادامه این مطلب در بخش ' فاصله سنی سه تا چهار سال ' این گونه آمده است: ' بعضی از کارشناسان تعلیم و تربیت کودکان، بهترین فاصله سنی بین فرزندان را سه تا چهار سال می دانند، به عقیده آن ها، وقتی کودک اول به سن سه تا چهار سالگی می رسد، می تواند به خوبی حرف بزند و قدرت درک و فهم و استقلال او به اندازه ای است که به مراقبت و توجه زیادی احتیاج ندارد. با توجه به این دلایل، فاصله سنی بین سه تا چهار سال فاصله خوبی است ولی، با در نظر گرفتن شرایط و ملاحظات دیگر، ممکن است این فاصله عملی نباشد، به علاوه، هیچ گزارش عملی مبنی بر امتیاز این فاصله سنی منتشر نشده است، بعضی از والدین از اینکه کودک اول پس از سه تا چهار سال که شماره یک به حساب آمده است، با ورود نوزاد، خود را فراموش شده تلقی می کند، احساس خوبی ندارند، این نکته درست است که رابطه اختصاصی کودک با والدین پس از مدتی پایان می یابد اما باید دانست که در این سن کودک در مرحله ای از رشد است که می تواند نیازهای اجتماعی خود را توسط افراد دیگری غیر از والدین برطرف سازد، کودک در سه سالگی علاقه زیادی به بازی با بچه ها و رفتن به مهد کودک پیدا می کند، حتی اگر نوزاد وارد خانواده نشود، این رابطه اختصاصی به تدریج تغییر می کند.'
هفته نامه آذربایجان بیدار در ادامه این مطلب در بخش ' فاصله سنی پنج سال و بیشتر' این گونه آورده است: ' این فاصله سنی باعث می شود که هریک از فرزندان در بسیاری از جنبه های زندگی به طور مستقل رشد و تکامل پیدا کند، در بین این کودکان نیز رقابت وجود دارد ولی شدت آن به مراتب کمتر از فواصل سنی کمتر است، دوستان و هم بازی های این کودکان متفاوت هستند و فعالیت ها و مدرسه آنها احتمالا با هم فرق دارد، با وجود این تفاوت ها، این خواهران و برادران می توانند دوستی و پیوند عمیقی بین خود برقرار کنند، معمولا خواهران و برادران بزرگتر در این موقعیت ها از اینکه گاهی می توانند به جای والدین نقش آنها را انجام دهند احساس غرور می کنند، والدین از اینکه پس از بزرگ شدن فرزند اول و بعد از مدتی استراحت صاحب نوزاد شده اند احساس خوبی دارند، آن ها از اینکه مجبور نیستند به طور همزمان یا با فاصله ای کم خرج تحصیلات عالی فرزندانشان را فراهم کنند، نگرانی ندارند.'
منبع: هفته نامه آذربایجان بیدار
8135/ 2093 ** خبر: شهین بیدادرس ** انتشار: صابر چهرقانی
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.