پژوهشگر و مخترع این ابزار جراحی روز شنبه در گفتگو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: این ابزار که در چهار مرحله و چهار نوع ابزار طراحی شده است، بر روی 2 دستگاه آندوسکوپی(المان تصویرسازی) و ژنراتور '70 وات' سوار می شود و در واقع از سه قسمت تشکیل شده است.
سروش برموز افزود: با این ابزار می توان غده داخل رحمی که ناباروری بانوان از عوارض آن است را درمان و نیاز به خارج کردن رحم بیمار نیست.
وی یادآور شد: ابزار اول برای اجرای 'مایولایزیس ترانس سرویکال ترانس اندومتریال' (غده زدایی از طریق دهانه رحم و بافت آندمتر)، ابزار دوم و سوم برای اجرای مایولایزیس(غده زدایی) زیرپوستی با هدایت هیستروسکوپی و ابزار چهارم برای اجرای مایولایزیس زیرپوستی با هدایت 'ام.آر.آی' یا سونوگرافی است.
برموز گفت: اختراع یاد شده به شماره 86490 در اداره کل مالکیت صنعتی و معنوی ایران به ثبت رسیده و علاوه بر داخل کشور در آمریکا نیز به ثبت رسیده است.
وی بیان کرد: این اختراع که شامل چهار ابزار جراحی و 4 گواهی ثبت اختراع در ایران است، در مدت زمان حدود 4 سال از سال 90 تا کنون ساخته شده است و مشابه داخلی و خارجی ندارد و اگر به تولید انبوه برسد حدود چهار میلیون تومان هزینه فروش آن خواهد بود.
برموز اظهار کرد: مبنای کار این دستگاه انرژی الکتریسیته با فرکانس رادیویی بالا بوده و جزو مدارات فرکانس بالا محسوب می شود که به وسیله ژنراتور الکتریسیته تولید می شود، بخش سوم دستگاه که در واقع ابزار جراحی و درمانی غده های درون رحمی است بخش واسط بین 2 قسمت آندوسکوپی و ژنراتور با بدن بیمار است که به جراح این توانایی را می دهد تا به غده دسترسی پیدا کرده هیستروسکوپی انجام دهد و همزمان الکترودها را به درون میوم (غده ماهیچه ای خوش خیم) هدایت می کند و به روش مایولایزیس معالجه غده های درون رحمی را انجام می دهد.
دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر تهران افزود: با ابزار هیستروسکوپی برای زدودن غده داخل رحم، غده شیرینگ( کوچک) می شود یعنی به اصطلاح پزشکی فرسایش می یابد و به این ترتیب دمای بافت هم افزایش می یابد که این افزایش دما موجب تغییر در ساختار پروتئین های غده می شود.
برموز با بیان اینکه بیماری غده های درون رحمی در تمام رده های سنی بر اثر اختلالات ژنتیکی و بالا رفتن هورمون استروژن در رحم زنان شایع است، گفت: این بیماری بیشتر در زنان بالای 25 سال مشاهده می شود و موجب نازایی می شود.
این مبتکر مهابادی گفت: با ابزار هیستروسکوپی و روش مایولایزیس(غده زدایی) برای معالجه غده های درون رحمی، امکان بچه دار شدن بیمار حفظ می شود که از مهمترین ویژگی و امتیازات این ابزار جراحی جدید است.
برموز افزود: میوم ها(غده های ماهیچه ای درون رحمی) شایع ترین تومورهای خوشخیم زنان هستند که مطابق بررسی های انجام شده بیش از 30%زنان سفید پوست و در حدود 70% از زنان سیاه پوست جهان از آن رنج می برند، هنوز منشا اصلی پیدایش این غدد به درستی معلوم نیست ولی بر اساس بررسی های انجام شده نقش ژنتیک و هورمون استروژن بر روی پیدایش و رشد آنها به اثبات رسیده است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران که مشاور طرح یاد شده است، به ایرنا گفت: تاکنون درمان دارویی بدون جراحی قطعی برای معالجه این غدد ارائه نشده است و تنها علاج قطعی روش هیسترکتومی می باشد که یک جراحی ماژور محسوب می شود و شامل قطع عضو رحم است، درآوردن خود میوم ها ممکن است منجر به عود میوم و خونریزی و روش آمبولیزاسیون نیز ممکن است منجر به ناباروری دائمی خانم شود اما در این روش جدید(مایولازیس) قدرت باروری زنان حفظ می شود.
دکتر فرح فرزانه ابزار طراحی شده توسط این مخترع 28 ساله امکان دسترسی جراح به غدد از طریق دهانه رحم، با کمترین تروما و بدون نیاز به ایجاد برش در ناحیه شکم و یا لگن را فراهم می کند.
دکتر مصطفی رستمی عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر نیز در خصوص این اختراع به ایرنا گفت: ابزار جراحی 'میولایزیس هیستروسکوپی' برای رصد حفره رحم یک روش بسیار مناسب و منحصر با این ابراز جدید است، حمایت برای تولید از این دسته ابزارها و ابتکارات منجر به ارتقای علوم و فنون دانش بنیان، دانش فنی و ایجاد فرصت های شغلی در کنار شکوفایی اقتصادی ایران می شود و در واقع یکی از مصادیق اقتصاد مقاومتی است.
سروش برموز 28 ساله دارای مدرک کارشناسی ارشد رشته مهندسی پزشکی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر تهران است.
به گزارش ایرنا، اختراع نخستین ابزار جراحی 'میولایزیس هیستروسکوپی' برای رصد حفره رحم در نمایشگاه اختراعات ژنو سوییس مدال نقره را کسب کرده و از طرف موسسه ملی تحقیقات تایلند نیز موفق به کسب مدال طلا شده است.
3093**انتشار دهنده: پیمان پاکزاد

منبع ‫:‬ ایرنا
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.