به گزارش ایرنا، عارف خدرلو روز پنجشنبه در جلسه بررسی طرح های گردشگری روستایی آذربایجان غربی افزود: این طرح ها در روستاهای هدف گردشگری همچون بسطام خوی، زیوه ارومیه، حسنلوی نقده، سیلوانای ارومیه و در مجاورت جاذبه های تاریخی و طبیعی راه اندازی می شود.
وی ادامه داد: دهیاران و بخشداران تلاش کنند تا با اجرای صحیح و به موقع طرح های بوم گردی بودجه اختصاص یافته را دریافت کنند.
مدیرکل دفترامور روستایی و شوراهای استانداری آذربایجان غربی بیان کرد: مناطق روستایی این استان دارای ظرفیت های کم نظیر گردشگری است و از این مزیت ها می توان برای توسعه روستایی استفاده کرد.
خدرلو گفت: توسعه طرح های بوم گردی در ماندگاری روستائیان در روستاها، جلوگیری از مهاجرت و حاشیه نشینی موثر خواهد بود.
وی افزود: طرح های بوم گردی آداب و رسوم روستایی و فرهنگ محلی را به گردشگران داخلی و خارجی معرفی کرده و به عبارتی تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم را روایت می کند.
وی اضافه کرد: طرح های بوم گردی منبع درآمد مناسبی برای روستائیان بوده و درآمد حاصل از آن به مراتب بالاتر از کشاورزی است.
به گزارش ایرنا، آذربایجان غربی دارای پنج اقامتگاه بوم گردی در شهرستان های تکاب، سردشت و اشنویه است؛ خانه هایی که اخیرا در صنعت گردشگری ایران رواج پیدا کرده است؛ اقامتگاه های بوم گردی حال و هوای سنتی و بومی دارد و از گردشگران خارجی و داخلی میزبانی می کند.
توسعه بوم گردی ضمن ارتقای سطح زندگی جامعه محلی و رونق اقتصادی آنها، سبب حفظ سنت ها و آداب و رسوم می شود و رضایت گردشگران را نیز به دنبال دارد.
در واقع اقامتگاه های بوم گردی پایدارترین نوع اقامتگاه های گردشگری به شمار می رود و توسعه آنها سبب توسعه پایدار گردشگری می شود.
ایجاد و توسعه اقامتگاه های بوم گردی در سه نوع اکولوژها، اکوکمپ ها و اکوهتل ها (هتل های سنتی) امکان پذیر است و از جمله کسب و کارهای کوچک گردشگری به شمار می رود که از سال 1994 میلادی به همگان معرفی شد.
اکثر این اقامتگاه های بوم گردی را خانواده های محلی اداره کرده و نه تنها اقامت گردشگران را تامین می کنند بلکه آنان را در فعالیت های روزمره خود مشارکت می دهند.
هر یک از این اقامتگاه ها به لحاظ نوع معماری و بهره گیری از مصالح ارگانیک، طراحی داخلی و مبلمان بومی و سایر فعالیت های تعریف شده در اقامتگاه نوعی اکوموزه به شمار می رود و به عنوان یک جاذبه گردشگری نیز مطرح می باشد.
بنا بر نخستین تعریف رسمی سال 2002 میلادی اقامتگاه های بومی یا اکولوژها باید به معیارهایی چون حفظ محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون و اثرگذاری کم بر محیط طبیعی اطراف اقامتگاه در زمان احداث، بکارگیری مصالح بومی در معماری و برخورداری از بافت فرهنگی و فیزیکی ویژه و هماهنگ با فرم، منظره و رنگ محیط، استفاده از سیستم های آبرسانی پایدار و کاهش مصرف آب پایبند باشند.
امروزه اقامتگاه های بوم گردی مورد استقبال بی نظیر گردشگران خارجی قرار گرفته و به عبارتی آنان بیشتر به اقامت در اقامتگاه های بوم گردی و استفاده از غذاهای محلی و سنتی علاقه مند هستند.
9918/3072
انتهای پیام وی ادامه داد: دهیاران و بخشداران تلاش کنند تا با اجرای صحیح و به موقع طرح های بوم گردی بودجه اختصاص یافته را دریافت کنند.
مدیرکل دفترامور روستایی و شوراهای استانداری آذربایجان غربی بیان کرد: مناطق روستایی این استان دارای ظرفیت های کم نظیر گردشگری است و از این مزیت ها می توان برای توسعه روستایی استفاده کرد.
خدرلو گفت: توسعه طرح های بوم گردی در ماندگاری روستائیان در روستاها، جلوگیری از مهاجرت و حاشیه نشینی موثر خواهد بود.
وی افزود: طرح های بوم گردی آداب و رسوم روستایی و فرهنگ محلی را به گردشگران داخلی و خارجی معرفی کرده و به عبارتی تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم را روایت می کند.
وی اضافه کرد: طرح های بوم گردی منبع درآمد مناسبی برای روستائیان بوده و درآمد حاصل از آن به مراتب بالاتر از کشاورزی است.
به گزارش ایرنا، آذربایجان غربی دارای پنج اقامتگاه بوم گردی در شهرستان های تکاب، سردشت و اشنویه است؛ خانه هایی که اخیرا در صنعت گردشگری ایران رواج پیدا کرده است؛ اقامتگاه های بوم گردی حال و هوای سنتی و بومی دارد و از گردشگران خارجی و داخلی میزبانی می کند.
توسعه بوم گردی ضمن ارتقای سطح زندگی جامعه محلی و رونق اقتصادی آنها، سبب حفظ سنت ها و آداب و رسوم می شود و رضایت گردشگران را نیز به دنبال دارد.
در واقع اقامتگاه های بوم گردی پایدارترین نوع اقامتگاه های گردشگری به شمار می رود و توسعه آنها سبب توسعه پایدار گردشگری می شود.
ایجاد و توسعه اقامتگاه های بوم گردی در سه نوع اکولوژها، اکوکمپ ها و اکوهتل ها (هتل های سنتی) امکان پذیر است و از جمله کسب و کارهای کوچک گردشگری به شمار می رود که از سال 1994 میلادی به همگان معرفی شد.
اکثر این اقامتگاه های بوم گردی را خانواده های محلی اداره کرده و نه تنها اقامت گردشگران را تامین می کنند بلکه آنان را در فعالیت های روزمره خود مشارکت می دهند.
هر یک از این اقامتگاه ها به لحاظ نوع معماری و بهره گیری از مصالح ارگانیک، طراحی داخلی و مبلمان بومی و سایر فعالیت های تعریف شده در اقامتگاه نوعی اکوموزه به شمار می رود و به عنوان یک جاذبه گردشگری نیز مطرح می باشد.
بنا بر نخستین تعریف رسمی سال 2002 میلادی اقامتگاه های بومی یا اکولوژها باید به معیارهایی چون حفظ محیط طبیعی و فرهنگی پیرامون و اثرگذاری کم بر محیط طبیعی اطراف اقامتگاه در زمان احداث، بکارگیری مصالح بومی در معماری و برخورداری از بافت فرهنگی و فیزیکی ویژه و هماهنگ با فرم، منظره و رنگ محیط، استفاده از سیستم های آبرسانی پایدار و کاهش مصرف آب پایبند باشند.
امروزه اقامتگاه های بوم گردی مورد استقبال بی نظیر گردشگران خارجی قرار گرفته و به عبارتی آنان بیشتر به اقامت در اقامتگاه های بوم گردی و استفاده از غذاهای محلی و سنتی علاقه مند هستند.
9918/3072
کپی شد
