مطففین

وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ ⁽¹⁾

واى بر كم‌فروشان.

الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ⁽²⁾

آنان كه چون از مردم كيل مى‌ستانند آن را پُر مى‌كنند؛

وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ⁽³⁾

و چون براى مردم مى‌پيمايند يا مى‌كشند از آن مى‌كاهند.

أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ⁽⁴⁾

آيا اينان نمى‌دانند كه زنده مى‌شوند.

لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ⁽⁵⁾

در آن روز بزرگ؟

يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ⁽⁶⁾

روزى كه مردم به پيشگاه پروردگار جهانيان مى‌ايستند.

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ⁽⁷⁾

آگاه باشيد كه اعمال بدكاران مكتوب در سِجّين است.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ⁽⁸⁾

تو چه مى‌دانى كه سجين چيست؟

كِتَابٌ مَرْقُومٌ ⁽⁹⁾

كتابى است نوشته.

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ⁽¹⁰⁾

در آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان:

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ⁽¹¹⁾

آنان كه روز جزا را دروغ انگاشتند.

وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ⁽¹²⁾

و آن روز را جز متجاوزى گناهكار دروغ نينگارد.

إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ⁽¹³⁾

چون آيات ما بر او خوانده شد، گفت: افسانه‌هاى پيشينيان است.

كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ⁽¹⁴⁾

حقا، كه كارهايى كه كرده بودند بر دلهاشان مسلط شده است.

كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ⁽¹⁵⁾

حقا، كه در آن روز از پروردگارشان محجوب باشند.

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ ⁽¹⁶⁾

پس ايشان به جهنم درآيند.

ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ⁽¹⁷⁾

و آنها را گويند: اين است آنچه دروغش مى‌شمرديد.

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ⁽¹⁸⁾

حقا، كه اعمال نيكان در عِلّيّين مكتوب است.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ⁽¹⁹⁾

و تو چه مى‌دانى كه عِلّيّين چيست؟

كِتَابٌ مَرْقُومٌ ⁽²⁰⁾

كتابى است نوشته،

يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ⁽²¹⁾

كه مقربان خدا در آن مى‌نگرند.

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ⁽²²⁾

هر آينه نيكان در نعمتند،

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ⁽²³⁾

بر تختها نشسته و نظاره مى‌كنند.

تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ⁽²⁴⁾

بر چهره‌هاشان طراوت نعمت را بشناسى.

يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ ⁽²⁵⁾

از شرابى خالص كه بر سر آن مُهر نهاده‌اند سيراب مى‌شوند.

خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ⁽²⁶⁾

مُهر آن از مشك است و پيشدستى‌كنندگان در آن بر يكديگر پيشدستى مى‌كنند.

وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ ⁽²⁷⁾

آميزه آن تَسنيم است.

عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ⁽²⁸⁾

چشمه‌اى است كه مقربان خدا از آن مى‌آشامند.

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ⁽²⁹⁾

گناهكاران به مؤمنان مى‌خنديدند.

وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ⁽³⁰⁾

و چون بر آنها مى‌گذشتند، به چشم و ابرو اشاره مى‌كردند.

وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ ⁽³¹⁾

و چون نزد كسانشان بازمى‌گشتند، شادمانه بازمى‌گشتند.

وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ⁽³²⁾

و چون آنان را مى‌ديدند، مى‌گفتند كه اينان گمراهند.

وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ⁽³³⁾

و حال آنكه آنان را به مواظبت اعمال مؤمنان نفرستاده بودند.

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ⁽³⁴⁾

و امروز مؤمنان به كافران مى‌خندند.

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ⁽³⁵⁾

بر تختها تكيه زده‌اند و مى‌نگرند.

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ⁽³⁶⁾

آيا كافران برابر اعمالشان پاداش يافته‌اند؟