انفطار

إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ⁽¹⁾

آنگاه كه آسمان بشكافد،

وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ ⁽²⁾

و آنگاه كه ستارگان پراكنده شوند،

وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ⁽³⁾

و آنگاه كه درياها به هم بپيوندند،

وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ⁽⁴⁾

و آنگاه كه قبرها زير و زبر گردند،

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ⁽⁵⁾

هر كس مى‌داند چه چيز پيشاپيش فرستاده و چه چيز بر جاى گذاشته است.

يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ⁽⁶⁾

اى آدمى، چه چيز تو را به پروردگار كريمت مغرور كرده است؟

الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ⁽⁷⁾

آن كه تو را بيافريد و اعضايت تمام كرد و اعتدالت بخشيد.

فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ ⁽⁸⁾

و به هر صورتى كه خواست اعضاى تو را به هم انداخت.

كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ⁽⁹⁾

آگاه باشيد كه شما روز جزا را دروغ مى‌انگاريد.

وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ⁽¹⁰⁾

حال آنكه بر شما محافظانى گمارده شده‌اند:

كِرَامًا كَاتِبِينَ ⁽¹¹⁾

كاتبانى بزرگوار،

يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ⁽¹²⁾

مى‌دانند كه شما چه مى‌كنيد.

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ⁽¹³⁾

هر آينه نيكوكاران در نعمتند،

وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ⁽¹⁴⁾

و گناهكاران در جهنم.

يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ⁽¹⁵⁾

در روز شمار به جهنم درآيند،

وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ⁽¹⁶⁾

و از آن غايب نشوند.

وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ⁽¹⁷⁾

تو چه مى‌دانى كه روز شمار چيست؟

ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ⁽¹⁸⁾

باز هم تو چه مى‌دانى كه روز شمار چيست؟

يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ⁽¹⁹⁾

روزى است كه كسى براى كسى ديگر هيچ كارى نتواند كرد و در آن روز فرمان فرمان خدا باشد.