ضحی

وَالضُّحَى ⁽¹⁾

سوگند به آغاز روز،

وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى ⁽²⁾

و سوگند به شب چون آرام و در خود شود،

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ⁽³⁾

كه پروردگارت تو را ترك نكرده و بر تو خشم نگرفته است.

وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَى ⁽⁴⁾

هر آينه آخرت براى تو بهتر از دنياست.

وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ⁽⁵⁾

به زودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خشنود شوى.

أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى ⁽⁶⁾

آيا تو را يتيم نيافت و پناهت داد؟

وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ⁽⁷⁾

آيا تو را گمگشته نيافت و هدايتت كرد؟

وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ⁽⁸⁾

آيا تو را درويش نيافت و توانگرت گردانيد؟

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ⁽⁹⁾

پس يتيم را ميازار،

وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ⁽¹⁰⁾

و گدا را مَران،

وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ⁽¹¹⁾

و از نعمت پروردگارت سخن بگوى.