لیل

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ⁽¹⁾

سوگند به شب آنگاه كه جهان را در خود فرو پوشد،

وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ⁽²⁾

و سوگند به روز آنگاه كه آشكار شود،

وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى ⁽³⁾

و سوگند به آن كه نر و ماده را بيافريد،

إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى ⁽⁴⁾

كه: حاصل كوششهاى شما متفاوت است.

فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ⁽⁵⁾

اما كسى كه بخشايش و پرهيزگارى كرد،

وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ⁽⁶⁾

و آن بهترين را تصديق كرد،

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى ⁽⁷⁾

پس براى بهشت آماده‌اش مى‌كنيم.

وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ⁽⁸⁾

اما آن كس كه بخل و بى نيازى ورزيد،

وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى ⁽⁹⁾

و آن بهترين را تكذيب كرد،

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ⁽¹⁰⁾

او را براى دوزخ آماده مى‌سازيم.

وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ⁽¹¹⁾

و چون هلاكش دررسد، دارايى‌اش به حالش سود نبخشد.

إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى ⁽¹²⁾

و آنچه بر ماست راهنمايى است.

وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ⁽¹³⁾

و از آنِ ماست آن جهان و اين جهان.

فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى ⁽¹⁴⁾

پس شما را از آتشى كه زبانه مى‌كشد مى‌ترسانم.

لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ⁽¹⁵⁾

جز اهل شقاوت بدان درنيفتد:

الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى ⁽¹⁶⁾

آن كه تكذيب كرد و رويگردان شد.

وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ⁽¹⁷⁾

و پرهيزگارترين مردم را از آن دور دارند:

الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى ⁽¹⁸⁾

آن كه مال خويش مى‌بخشايد و پاكى مى‌جويد.

وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ⁽¹⁹⁾

و هيچ كس را بر او حقى نباشد كه اينك پاداش خواهد،

إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ⁽²⁰⁾

مگر جستن خشنودى پروردگار والاى خويش.

وَلَسَوْفَ يَرْضَى ⁽²¹⁾

و زودا كه خشنود شود.