معارج

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ⁽¹⁾

پرسنده‌اى از عذابى پرسيد كه‌

لِلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ ⁽²⁾

بر كافران فرود خواهد آمد و كس آن را دفع نتواند كرد،

مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ ⁽³⁾

از جانب خدا كه صاحب آسمانها.

تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ ⁽⁴⁾

در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است، فرشتگان و روح بدان جا فراروند.

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا ⁽⁵⁾

پس صبر كن صبرى نيكو.

إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا ⁽⁶⁾

ايشان آن روز را دور مى‌بينند.

وَنَرَاهُ قَرِيبًا ⁽⁷⁾

و ما نزديكش مى‌بينيم.

يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ ⁽⁸⁾

روزى كه آسمان چون فلز گداخته گردد،

وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ⁽⁹⁾

و كوه‌ها چون پشم،

وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا ⁽¹⁰⁾

و هيچ خويشاوندى از حال خويشاوند خود نپرسد،

يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ ⁽¹¹⁾

يكديگر را برابر چشمشان آرند. گناهكار دوست دارد كه خويشتن را بازخرد به فرزندانش،

وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ ⁽¹²⁾

و زنش و برادرش،

وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ ⁽¹³⁾

و عشيره‌اش كه او را مكان داده است،

وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ ⁽¹⁴⁾

و همه آنها كه در روى زمينند، و نجات يابد.

كَلَّا إِنَّهَا لَظَى ⁽¹⁵⁾

هرگز نه، كه آن شعله آتش است،

نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ⁽¹⁶⁾

پوست سر را مى‌كند،

تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ⁽¹⁷⁾

هر كه را كه به حق پشت كرد و از فرمان سرپيچيد به خود مى‌خواند،

وَجَمَعَ فَأَوْعَى ⁽¹⁸⁾

و آن را كه گردمى‌آورد و مى‌اندوخت.

إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ⁽¹⁹⁾

هر آينه آدمى را حريص و ناشكيبا آفريده‌اند.

إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ⁽²⁰⁾

چون شرى بدو رسد بيقرارى كند.

وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا ⁽²¹⁾

و چون مالى به دستش افتد بخل مى‌ورزد.

إِلَّا الْمُصَلِّينَ ⁽²²⁾

مگر نماز گزارندگان:

الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ⁽²³⁾

آنان كه به نماز مداومت مى‌ورزند،

وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ⁽²⁴⁾

و آنان كه در اموالشان حقى است معين،

لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ⁽²⁵⁾

براى گدا و محروم.

وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ⁽²⁶⁾

و كسانى كه روز قيامت را تصديق مى‌كنند،

وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ⁽²⁷⁾

و كسانى كه از عذاب پروردگارشان ترسانند،

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ ⁽²⁸⁾

كه از عذاب پروردگارشان در امان نتوانند بود،

وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ⁽²⁹⁾

و كسانى كه شرمگاه خويش نگه مى‌دارند،

إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ ⁽³⁰⁾

مگر براى همسرانشان يا كنيزانشان، كه در اين حال ملامتى بر آنها نيست.

فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ ⁽³¹⁾

و آنان كه جز اين را بطلبند، متجاوزان هستند.

وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ⁽³²⁾

و كسانى كه امانتها و عهدهاى خود را رعايت مى‌كنند،

وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ⁽³³⁾

و كسانى كه شهادت خويش به حق ادا مى‌كنند،

وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ ⁽³⁴⁾

و كسانى كه بر نمازهاشان مواظبت دارند،

أُولَئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ ⁽³⁵⁾

اينان در بهشت، گرامى هستند.

فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ ⁽³⁶⁾

پس چيست كه كافران به سوى تو مى‌شتابند؟

عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ ⁽³⁷⁾

دسته‌دسته از جانب چپ و از جانب راست.

أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ ⁽³⁸⁾

آيا هر يك از ايشان طمع مى‌ورزد كه به بهشت پرنعمت داخل شود؟

كَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ ⁽³⁹⁾

هرگز نه، آنها خود مى‌دانند كه از چه چيز آنها را آفريده‌ايم.

فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ⁽⁴⁰⁾

پس سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما تواناييم‌

عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَيْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ⁽⁴¹⁾

كه به جاى آنها مردمى بهتر بياوريم و در اين كار ناتوان نيستيم.

فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ⁽⁴²⁾

پس بگذارشان تا به بيهودگى درآيند و به بازيچه، تا به آن روزى كه وعده‌شان داده‌ايم برسند.

يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ يُوفِضُونَ ⁽⁴³⁾

روزى كه شتابان از قبرها به درآيند، چنان كه گويى نزد بتان مى‌شتابند.

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ ⁽⁴⁴⁾

وحشت بر چشمانشان مستولى شده و به خوارى افتاده‌اند: اين است همان روزى كه آنها را وعده داده بودند.