کدخبر: ۱۴۹۷۴۰۹ تاریخ انتشار:

جی پلاس/ مرور نامه ای سرشار از مهر و عطوفت؛

امام در نامه خود به شیخ حسن صانعی، او را چگونه مورد خطاب قرار داده؟/امام چگونه می خواست دین خود را به ایشان ادا کند؟

امام خمینی در نامه ای که در دوم اسفند سال ۶۷ خطاب به آیت الله شیخ حسن صانعی نوشتند، همه مهر و عاطفه ای را که به ایشان داشتند بر روی کاغذ آورده و سعی کردند، بخش کوچکی از حق ایشان را ادا کنند.

به گزارش خبرنگار جی پلاس، در دوم اسفند ماه سال ۶۷ مطابق با چهاردهم رجب سال ۱۴۰۹، امام خمینی در نامه ای خطاب به آیت الله شیخ حسن صانعی که آن زمان، نماینده امام و سرپرست بنیاد ۱۵ خرداد بود، از زحمات ایشان در طول دوران نهضت تقدیر کرده و با تایید آقای صانعی آورده اند: "تو سرباز گمنام این انقلابی، و خودت می دانی که هیچ چیز بهتر از گمنامی نیست. تو‌‎ ‎‌فردی هستی که از گذشته های دور خاطرات تلخ و شیرین مبارزات را با خود دارد.‌‎ ‎‌زیرکی و کم حرف، دانایی و محتاط.‌" متن نامه امام در ادامه آمده است:

 

"‌‌بسم الله الرحمن الرحیم‌

‌‌جناب حجت الاسلام آقای حاج شیخ حسن صانعی ـ دامت برکاته‌

‌‌     نمی دانم از کجای آشنایی ام با تو بنویسم. تو یکی از قدیمی ترین افرادی هستی‌‎ ‎‌که در کنار من بوده ای. هنوز سبزه ای بر رخسار نداشتی که صمیمی ات یافتم. سال ها‌‎ ‎‌قبل از شروع مبارزات پانزدهم خرداد.‌

‌‌

     تو سرباز گمنام این انقلابی، و خودت می دانی که هیچ چیز بهتر از گمنامی نیست. تو‌‎ ‎‌فردی هستی که از گذشته های دور خاطرات تلخ و شیرین مبارزات را با خود دارد.‌‎ ‎‌زیرکی و کم حرف، دانایی و محتاط.‌

‌‌ 

    در گرداب مبارزات همیشه دلسوخته بوده ای. کینه ات را نسبت به شاه در کمتر کسی‌‎ ‎‌دیده بودم. در بحران ها و فشارها هیچ گاه نسبت به من تردید نداشتی، گرچه گاهی‌‎ ‎‌خسته می شدی و افسرده.‌

‌‌

در همین رابطه بخوانید:

علت تاکید امام بر خواندن زیارت رجبیه چیست؟

چرا امام بنی صدر را به فرماندهی کل قوا منصوب کرد؟/براساس قانون این مقام از آن کیست؟

در دیدار امام و سفیر واتیکان چه گذشت؟

مسئولیت مهمی که امام در سی ام بهمن ماه به آیت الله هاشمی داد

 

     در کوران فشار دستگاه شاه، تو که مسئول ادارۀ شهریۀ طلاب بودی، وقتی در‌‎ ‎‌محاصره دشمن قرار می گرفتی برای اینکه هیچ گونه اطلاعی به دشمن ندهی کم نبود‌‎ ‎‌مواقعی که قبوض رسید پول های اخیار را ـ در پانزده سال مبارزه ـ چون غذایی گوارا‌‎ ‎‌می خوردی. پاداشت عندالله نیز گوارایت باد.‌

‌‌

     استعدادت، لطافت روحت، صداقتت چیزی نیست که فراموشم شود. تندخویی و‌‎ ‎‌عاقل. از خدا می خواهم عقلت را به تندخویی ات پیروز کند.‌

‌‌  

  من کاملاً به تو اطمینان دارم. لذا وکیل من می باشی در تمامی زمینه های شرعی. این‌ ‎‌چند سطر را نوشتم تا کمی از بسیار حقی که به گردن من و انقلاب داری را ادا کرده باشم.‌‎ ‎‌خداوند یار و نگهدارت باد.‌

‌‌

     مرا از دعای خیر فراموش مکن. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.‌

‌‌2 / 12 / 67 ـ روح الله الموسوی الخمینی‌"

‌‎ ‌‎

صحیفه امام؛ ج ۲۱، ص ۲۷۱-۲۷۲

مشاهده خبر در جماران